Καθώς προχωρούσε η δεκαετία του '80 και το ελληνικό τραγούδι έμοιαζε πια κορεσμένο και αποπροσανατολισμένο, ο Γιάννης Μαρκόπουλος ανέκοψε κάπως την έντονη δισκογραφική του δραστηριότητα και πέρασε σε μια φάση περισυλλογής και επαναπροσδιορισμού του μουσικού του στίγματος. Η κυριαρχία του τραγουδιστή βεντέτας είχε ήδη οδηγήσει τους συνθέτες σε ρόλο διεκπεραιωτή του προσωπικού ρεπερτορίου του κι ένας τέτοιος ρόλος δεν μπορούσε να ικανοποιεί τους πραγματικούς στυλοβάτες του τραγουδιού, όπως ο Μαρκόπουλος, ο οποίος επισημαίνει:
"Το νέο ελληνικό τραγούδι έχει ήδη εμπλακεί σε μια περιπέτεια, που δοκιμάζει την αντοχή και επιβίωσή του. Η μετάθεσή του μόνο στους χώρους των συναυλιών και προεκλογικών συγκεντρώσεων, υποχρεώνει σε μια υποχώρηση αυτοσυνείδησης, για να ξαναβρεθούν τα τοπία που το γέννησαν, προκειμένου ν' ακουστεί και να τραγουδηθεί ξανά στην καθημερινότητα και τη γιορτή...".
Μέσα σ' αυτό το νέο δισκογραφικό τοπίο ο Γιάννης Μαρκόπουλος, οδηγημένος πάντα από το ισχυρό του ταλέντο και τις ανικανοποίητες παρορμήσεις του, διαγράφει τη νέα του πορεία με κύκλους τραγουδιών προσαρμοσμένους στα νέα ηχητικά δεδομένα, χωρίς να απορρίπτει ακόμα και τις πλέον νεωτεριστικές τάσεις. Έτσι στο δίσκο "Ρεπορτάζ" συνυπάρχουν πολλών ειδών μουσικά ακούσματα, από λαϊκότροπα μέχρι ...ροκ! Και τα εναρμονίζει όλα αυτά με τρόπο φυσιολογικό, χωρίς να οδηγείται σε εξαμβλωματικές κατασκευές. Για παράδειγμα, το τραγούδι "Ώρα μηδέν", που κινείται προς την κατεύθυνση του ηλεκτρικού ήχου, αν και δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι γράφτηκε από το συνθέτη του "Χίλια μύρια κύματα", είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι που εντάσσεται πολύ ομαλά μέσα σ' αυτόν τον κύκλο τραγουδιών, που κατά κύριο λόγο έχουν λαϊκό χρώμα, αφού γράφτηκαν προφανώς πάνω στη φωνή του βασικού ερμηνευτή τους, του Γιώργου Νταλάρα, στη δεύτερη συνεργασία του με τον συνθέτη μετά το σπουδαίο "Σεργιάνι στον κόσμο" (1979). Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, που ερμηνεύει αυτό το τραγούδι μαζί με την Κατερίνα Κόρου, προερχόταν από ένα συγκρότημα λαϊκού προσανατολισμού (Νέοι Επιβάτες), αλλά δε δυσκολεύτηκε να πει ένα τέτοιο τραγούδι, το οποίο μάλιστα, κατά κάποιο τρόπο, προσανατόλισε σταδιακά και τον ίδιο προς την κατεύθυνση του ροκ τραγουδιού.
Στο δίσκο συμμετέχει και ο Λάμπρος Καρελάς, προερχόμενος από την Οπισθοδρομική Κομπανία, ο οποίος ερμηνεύει επίσης ένα τραγούδι ανάλογου ύφους, που καμιά σχέση δεν έχει με το ρεπερτόριό του. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η συμμετοχή του καλού λαϊκού τραγουδιστή Μανώλη Λιδάκη, στο ξεκίνημα ακόμα της καριέρας του. Τέλος, σε ένα τραγούδι θεατρικού χαρακτήρα ("Η Κουμαντάρα") συμμετέχει ο ηθοποιός Τάσος Πεζιρκιανίδης.
Να σημειώσω επίσης ότι οι στίχοι γράφτηκαν από τον γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό Αντώνη Ανδρικάκη με μαστοριά και ευρηματικότητα. Τον πρωτογνωρίσαμε με τον καλό δίσκο "Μίλα μου απλά" (1982) του Τάκη Μπουγά, ενώ στα επόμενα χρόνια θα μας δώσει αρκετά ακόμα δείγματα της στιχουργικής του επιδεξιότητας, κυρίως με τον Αντώνη Βαρδή και τον Γιώργο Νταλάρα.
(c) LP | Minos | 1985 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου