Κλείνοντας σήμερα αυτό το εκτενές αφιέρωμα στη λόγια μουσική της εποχής του μπαρόκ (1600-1750) επιστρέφουμε στην ιταλική σχολή, για να δούμε έναν άλλο σπουδαίο εκπρόσωπο του ιταλικού μπαρόκ που αποδεικνύει εμφατικά ότι δεν ήταν μόνο ο Vivaldi που λάμπρυνε τον πρώιμο μουσικό πολιτισμό της χώρας αυτής, αλλά και πάμπολλοι άλλοι σκαπανείς της μουσικής τέχνης που δικαιούνται να μνημονεύονται και κυρίως να ακούγονται.
Αναφέρομαι στον βενετσιάνο βιολονίστα και συνθέτη Giuseppe Tartini (1692-1770), που επίσης διετέλεσε ένα διάστημα του βίου του και μοναχός, ενώ ήταν και γνωστός ξιφομάχος! Είχε την τύχη να διαθέτει ένα βιολί στραντιβάριους και πάνω σ' αυτό συνέθεσε ένα μεγάλο αριθμό έργων για βιολί, κυρίως κοντσέρτα και σονάτες. Το διασημότερο έργο του είναι μια σονάτα για βιολί γνωστή ως "Η τρίλια του διαβόλου". Έγραψε επίσης και μερικά έργα θρησκευτικής μουσικής.
Ο παρών δίσκος περιλαμβάνει τρία εκλεκτά Κοντσέρτα για Βιολί του Ταρτίνι αριθμημένα με τους κωδικούς D.78, 96 και 117. Το υπ' αριθμό D.96 σε τονικότητα λα μείζονα είναι ασφαλώς ένα από τα ωραιότερα που γράφτηκαν ποτέ για βιολί και αναπτύσσεται σε 4 μέρη (Allegro - Adagio - Presto - Largo andante).
Τα έργα ερμηνεύει το σπουδαίο μπαρόκ σύνολο I Musici, ενώ σολίστ στο βιολί είναι ο διάσημος ιταλός βιολονίστας Salvatore Accardo, ο οποίος μας έχει χαρίσει αξεπέραστες ερμηνείες και σε έργα του Vivaldi, αλλά και του Paganini, του Mendelssohn και του Max Bruch.
(c) LP | Philips | 1974 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου