.jpg)
Μπορεί το κύριο στοιχείο της συνθετικής ταυτότητας του Μιχάλη Νικολούδη να αποτελεί η οργανική μουσική, αλλά δεν είναι λίγα και τα πειστικά δείγματα της τραγουδοποιητικής του ικανότητας με μια μεγάλη σειρά συνεργασιών που έχει αναπτύξει επί πολλά χρόνια με παλιούς και νεότερους ερμηνευτές, όπως ο Βασίλης Σκουλάς, η Γιώρα Βέη, η Αναστασία Μουτσάτσου, ο Γιάννης Χαρούλης, η Φωτεινή Βελεσιώτου και η Σωτηρία Λεονάρδου.
Στον κατάλογο ωστόσο αυτό θα πρέπει να προστεθεί ακόμη μία εκλεκτή ερμηνεύτρια λιγότερο γνωστή, η οποία ωστόσο διαθέτει εξαιρετικό φωνητικό ηχόχρωμα και αποτελεί δημιούργημα του συνθέτη. Αναφέρομαι στη Σοφία Τσέρου (γενν. 1976), η οποία πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1995 με δύο τραγούδια του Μιχάλη Νικολούδη από το δίσκο Αιολία, ένα από τα οποία μάλιστα ("Έλα πάρε με") αποτελεί το σήμα κατατεθέν του συνθέτη με αλλεπάλληλες επανεκτελέσεις.
Στη Σοφία Τσέρου λοιπόν ο συνθέτης αφιέρωσε έναν εξολοκλήρου προσωπικό δίσκο με τον ποιητικό τίτλο Μελισσόκηπος που κυκλοφόρησε το 1997 από τη Libra Music. Πρόκειται για έναν θαυμάσιο κύκλο δέκα λυρικών στιγμών που βασίζονται στους υπέροχους στίχους του Ηλία Κατσούλη (1939-2008), ενός παραγωγικότατου στιχουργού μας με ποιητικές καταβολές, ο οποίος εμφανίστηκε όψιμα στη δισκογραφία (στα 50 του χρόνια), αλλά άφησε βαθύ το αποτύπωμά του με πληθώρα θαυμάσιων τραγουδιών από τις συνεργασίες του με νεότερους κυρίως συνθέτες. Ο Μελισσόκηπος ανήκει στις καλύτερες στιγμές του με τραγούδια που ξεχειλίζουν από αρώματα και χρώματα του ελληνικού τοπίου και ερωτικά φτερουγίσματα με ατέρμονες ονειρικές φαντασιώσεις. Γοητευτικές μελωδίες ατμοσφαιρικής σαγήνης και ομορφιάς ντύνουν τους στίχους και μια αέρινη φωνή τις ζωντανεύει προσφέροντας γνήσια απόλαυση. Όλα τα τραγούδια κινούνται σε υψηλά αισθητικά επίπεδα. Κορυφαία στιγμή το μαγευτικό "Ψίθυρος στο αίμα". Θαυμάσια επίσης τα: "Με στίχους του Ερωτόκριτου", "Μέντα και λεβάντα", "Φερνάντες" και "Μελισσόκηπος".
(c) CD | LIbra Music | 1997 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου