Οι πρώτες συστάσεις του συνθέτη Νίκου Ξυδάκη με το μουσικόφιλο κοινό έγιναν μέσα σε ...πολεμική ατμόσφαιρα! Ήταν το 1978 που ο νέος συνθέτης έριξε την ...πυρηνική του βόμβα με την "Εκδίκηση της γυφτιάς" αποστρέφοντας επιδεικτικά το βλέμμα από το κυρίαρχο πολιτικό τραγούδι της μεταπολίτευσης και απενοχοποιώντας πανηγυρικά τον λαϊκό ήχο και μάλιστα με μια διάθεση νεορεμπέτικου παροξυσμού που εκδήλώθηκε με την πληθώρα των ρεμπέτικων κομπανιών που ξεφύτρωναν ασταμάτητα τα επόμενα χρόνια.
Ωστόσο ο ίδιος ο Ξυδάκης μετά το δεύτερο δίσκο του ιδίου ύφους ("Τα δήθεν", 1979) κατέβασε αμέσως τους τόνους και αποσύρθηκε από το προσκήνιο για μια ολόκληρη τετραετία έκπληκτος ίσως και ο ίδιος από το "κακό" που είχε προκαλέσει παρά τη θέλησή του! Μετά από την αναγκαία λοιπόν περισυλλογή και ενδοσκόπηση επανήλθε και πάλι στο μουσικό στερέωμα με μια εντελώς καινούργια μουσική πρόταση, την οποία θα υποστηρίξει τα κατοπινά χρόνια με σταθερή προσήλωση διαμορφώνοντας ένα καινούργιο ύφος και ήθος που θα κάνει έντονα διακριτή την προσωπική του αισθητική.
Βρισκόμαστε στα 1983 και είναι η νέα δουλειά του Νίκου Ξυδάκη που βγαίνει στην αγορά, πάντα από τη Lyra, με τίτλο "Πρώτο βράδυ στην Αθήνα". Η μόνη σχέση της με το παρελθόν είναι η (πολύ περιορισμένη) παρουσία του στιχουργού Μανώλη Ρασούλη και του σκιτσογράφου Αλέξη Κυριτσόπουλου που συνεχίζει να επιμελείται τα εξώφυλλα!
Με το δίσκο αυτόν λοιπόν ο συνθέτης επιχειρεί να αλλάξει εντελώς την προσωπική του μουσική ταυτότητα προτείνοντας έναν νέο ήχο, πιο χαμηλόφωνο και εσωστρεφή με προσφυγή στην παράδοση, όχι με τον τρόπο που το είχε κάνει πιο παλιά ο Γιάννης Μαρκόπουλος, αλλά πιο συγκρατημένα και χαλαρά, τόσο σε επίπεδο μελωδικό, όσο και σε επίπεδο ενορχήστρωσης. Το κανονάκι γίνεται το σήμα κατατεθέν στην ορχήστρα του Ξυδάκη για τις δουλειές που μας παρουσίασε τα επόμενα χρόνια. Ο συγκεκριμένος δίσκος έχει μια ορχήστρα αποτελούμενη από βιολί, ούτι, σάζι, κανονάκι, σαντούρι, γκάιντα, κλαρίνο, φλογέρα, μαντολίνο, λαούτο μπάσο, κιθάρα και κρουστά. Η αναλογία ανατολίτικων και δυτικών οργάνων είναι εμφανώς δυσμενής σε βάρος των δεύτερων.
Ο δίσκος είναι πανέμορφος. Διαθέτει θαυμάσιες μελωδίες, αλλά και εξαιρετικό στιχουργικό υλικό. Εδώ πρωτοεμφανίζεται ως στιχουργός ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς. Ο Μανώλης Ρασούλης συμμετέχει με δύο τραγούδια. Υπάρχει επίσης ένα ωραιότατο τραγούδι ("Όταν") σε ποίηση του Γερμανού ρομαντικού ποιητή Ερρίκου Χάινε σε ελληνική απόδοση του Άγγελου Βλάχου, καθώς και τέσσερα τραγούδια σε στίχους του Ξυδάκη, ενώ ο δίσκος συμπληρώνεται με δύο οργανικά θέματα.
Υπέροχες ερμηνείες καταθέτουν η Γλυκερία, ο φρέσκος στο χώρο Μανώλης Λιδάκης και ο ίδιος ο Ξυδάκης, που εδώ δοκιμάζει τις φωνητικές του ικανότητες, για να μετατραπεί στις επόμενες δουλειές του σε βασικό ερμηνευτή των τραγουδιών του.
(c) LP | Lyra | 1983 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου