Ο 4ος προσωπικός δίσκος του Γιάννη Πουλόπουλου κυκλοφόρησε το 1970, δυο χρόνια μετά τους υπ' αριθμόν 2 και 3, μιας και την ενδιάμεση χρονιά του 1969 δεν χώραγε κι άλλος προσωπικός δίσκος, αφού εκείνη τη χρονιά έφτασε στον κολοφώνα της λαμπρής καριέρας του ερμηνεύοντας τρεις κορυφαίους δίσκους, τον "Δρόμο" του Μίμη Πλέσσα, τις "Ώρες" του Λίνου Κόκοτου και τα "12 τραγούδια του Λόρκα" του Γιάννη Γλέζου!
Ο 4ος δίσκος του Πουλόπουλου σηματοδοτεί, μαζί με την είσοδο στη νέα δεκαετία, και την αρχή της κάμψης στην καριέρα του που θα επιφέρει τη σταδιακή υποχώρηση του από την πρώτη θέση, όπου δέσποζε τα προηγούμενα χρόνια.
Ο δίσκος λοιπόν αυτός, εντελώς ανισοβαρής και εμφανώς υποδεέστερος από τους προηγούμενους, περιλαμβάνει δεκατρία τραγούδια πολύ διαφορετικής μεταξύ τους ποιότητας, κάποια πολύ όμορφα και κάποια πολύ μέτρια έως ασήμαντα που δεν ακούστηκαν ούτε στον καιρό τους και εύλογα στη συνέχεια ξεχάστηκαν εντελώς.
Αν θα έπρεπε να σταθώ λίγο στις καλές στιγμές του δίσκου, θα ξεχώριζα οπωσδήποτε το εναρκτήριο τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα ("Αυτοί πουφεύγουν κι αυτοί που μένουν"), μεγάλο σουξέ της εποχής, ένα πολύ ωραίο τραγούδι του Γιάννη Γλέζου ("Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη") και δυο δυνατά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα ("Απόψε αντάμωσα το Χάρο", "Μεθυσμένο το φεγγάρι"). Υπάρχει επίσης το χαριτωμένο χασαποσέρβικο "Έχω μια βάρκα με πανιά" του Κώστα Κωνσταντακόπουλου κι ένα συμπαθητικό τραγουδάκι του ίδιου του Πουλόπουλου ("Τα περιβόλια του Νοτιά"), από τα ελάχιστα δικά του που είναι γραμμένα για ορχήστρα και όχι για μια απλή κιθάρα.
Όλα τα υπόλοιπα κινούνται στη μετριότητα και σίγουρα δεν προσθέτουν τίποτε στο μύθο του μεγάλου τραγουδιστή, ο οποίος πάντως δεν είχε πει ακόμη την τελευταία του λέξη και, παρόλο που το άστρο του είχε θαμπώσει αρκετά, θα έχει στη συνέχεια κι άλλες ωραίες στιγμές με τον Λίνο Κόκοτο, τον Γιώργο Κοντογιώργο, τον Γιάννη Γλέζο, τον Νίκο Μαμαγκάκη, τον Γιώργο Κατσαρό και φυσικά τον Μίμη Πλέσσα.
(c) LP | Lyra | 1970 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου