Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

Γιάννης Γλέζος, Pablo Neruda: Εμιλιάνο Ζαπάτα (1971)

Μετά την "Ελένη του Μάη" (1968) ο Γιάννης Γλέζος στράφηκε στη μελοποίηση ισπανόφωνων ποιητών και μας παρουσίασε τρεις σημαντικές εργασίες: Πρώτα τα "12 Τραγούδια του Λόρκα" (1969) και δύο χρόνια αργότερα το επικό "Εμιλιάνο Ζαπάτα" του Πάμπλο Νερούδα, αμφότερα σε ελληνική απόδοση του Λευτέρη Παπαδόπουλου, κλείνοντας αυτή τη σπουδαία τριλογία με μια νέα μελοποίηση ποιημάτων του Λόρκα το 1974.
Ο μεγάλος Χιλιανός και νομπελίστας ποιητής Pablo Neruda (1904-1973) είναι ένας από τους προσφιλέστερους ξένους ποιητές στην Ελλάδα χάρις κυρίως στις πολλαπλές μελοποιήσεις του έργου του από εκλεκτούς συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Γλέζος, η Δανάη, ο Βασίλης Δημητρίου, ο Μιχάλης Γρηγορίου και ο Χρήστος Γκάρτζος.
Το έργο του Γιάννη Γλέζου χωρίζεται σε δύο ενότητες: Η πρώτη και κύρια καλύπτεται από το τραγούδι-ποταμό "Εμιλιάνο Ζαπάτα" (μια οργανική εισαγωγή και έξι φωνητικά μέρη), εμπνευσμένο φυσικά από την πολιτική δράση του μεγάλου Μεξικανού επαναστάτη των αρχών του 20ου αιώνα, και προέρχεται από την ευρεία σύνθεση του Νερούδα "Canto General" (Μεξικό, 1950) που σημαίνει ότι η εργασία του Γλέζου πάνω στο εμβληματικό αυτό έργο προηγήθηκε της μελοποίησης του Μίκη Θεοδωράκη.
Η δεύτερη ενότητα του δίσκου περιλαμβάνει δυο όμορφα ερωτικά ποιήματα του Νερούδα με τίτλους: «Ο άνεμος στο νησί», «Όταν γέρνω στα βράδια», προλαβαίνοντας και σ' αυτό το σημείο την ευρύτερη μελοποίηση του Χρήστου Γκάρτζου ("Τα ερωτικά", 1980). Το δεύτερο ποίημα προέρχεται από την πρώιμη ποιητική συλλογή "Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο" (Σαντιάγο, 1924).
Η δυναμική κι ευφάνταστη ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας και χορωδίας ανήκει στον Νίκο Μαμαγκάκη που εκείνη την εποχή είχε πολύ ισχυρή θέση στη λειτουργία της εταιρίας του Πατσιφά. Μοναδικός ερμηνευτής του έργου είναι ο Γιάννης Πουλόπουλος, η ναυρχίδα τότε της Lyra που έσερνε εμπορικά ολόκληρη την εταιρία. Ο τραγουδιστής εδώ ξεφεύγει εμφανώς από τη γνώριμη φωνητική του μανιέρα προσπαθώντας να προσδώσει έναν επικό τόνο στην ερμηνεία του. Καλή, αν και όχι και τόσο πειστική προσπάθεια, αλλά - όπως έχει πει κι ο Μαμαγκάκης - ο Πουλόπουλος ό,τι και να του έδινες τότε, θα το έλεγε με το δικό του τρόπο! 
Το εξώφυλλο του δίσκου περιλαμβάνει ένα όμορφο χαρακτικό του Α. Τάσσου.

(c) LP | Lyra | 1971 | πηγή: d58

Δεν υπάρχουν σχόλια: