Με τίτλο "Τα εγκαίνια" κυκλοφόρησε από τον Σείριο το 1989 ο πέμπτος κατά σειρά προσωπικός δίσκος του "έντεχνου" μουσικού σχήματος Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω.
Πρόκειται για μια δουλειά που θα τη χαρακτήριζα μουσικό καλειδοσκόπιο με εικοσιένα τραγούδια - είκοσι πρωτότυπα κι ένα σε διπλή εκτέλεση - το καθένα κι ένα μικρό ψηφιδωτό ήχων, μελωδιών και ρυθμών ετερόκλητων που μοιάζουν ενίοτε να μη συνιστούν συμπαγή ενότητα, χωρίς ωστόσο αυτό να μειώνει ούτε στο ελάχιστο την ακαταμάχητη γοητεία τους!
Οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω "παίζουν" με όλα τα μουσικά ηχοχρώματα στήνοντας έναν επιτηδευμένα αναποφάσιστο μελωδικό καμβά που μοιάζει να ανακαλεί ασταμάτητα μνήμες νοσταλγικές, αλλά και σύγχρονες θρυμματίζοντάς τις ανελέητα με αιφνίδια ρυθμικά γυρίσματα που ανατρέπουν πλήρως αυτό που έμοιαζε νωρίτερα να χτίζεται μεθοδικά!
Σπουδαίοι μουσικοί όλοι τους (Χάρης Καβαλλιεράτος, Γιώργος Φιλιππάκης, Barbara Sauter, Γιάννης Κερκύρας, Αργύρης Αμίτσης, Μιχάλης Μουστάκης), δείχνουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο αυτής της "ξεκούρδιστης" ορχήστρας δημιουργώντας έναν πολύ διακριτό και άμεσα αναγνωρίσιμο ήχο.
Όπως και σε άλλες δουλειές τους, κι εδώ έχουν επιλέξει ή γράψει οι ιδιοι κείμενα "φευγάτα" και εκκεντρικά προσφεύγοντας και πάλι στον δόκιμο ποιητικό λόγο με επιλεγμένα ποιήματα είτε Ελλήνων (Γιώργος Σαραντάρης, Ντίνος Χριστιανόπουλος), είτε ξένων ποιητών (Μαλαρμέ, Ρεμπό, Μίλλερ, Ομάρ Καγιάμ), μαζί με ένα ποίημα του άγνωστου αρχαίου ποιητή Μνασάλκα του Σικυώνιου κι ένα ινδιάνικο νανούρισμα όμορφα ερμηνευμένο από τη Νένα Βενετσάνου.
(c) LP | Σείριος | 1989 | πηγή: d58
1 σχόλιο:
...πολλά ευχαριστώ για την παρουσίαση ...
Δημοσίευση σχολίου