Μετά την επιτυχία του δίσκου "Α-Ω" από τη συνεργασία Γρηγόρη Μπιθικώτση και Κώστα Βίρβου φυσικό ήταν ν' ακολουθήσει αμέσως μια καινούργια δουλειά του δυνατού αυτού δίδυμου. Αποτέλεσμα της νέας αυτής σύμπραξης ήταν ο δίσκος "Ουράνιο τόξο" που εκδόθηκε το 1972, πάντα από την Columbia.
Πρόκειται για ένα δίσκο απολύτως ανάλογης λογικής και αισθητικής με τον προηγούμενο, με μια παραπάνω ίσως δόση "κοσμικότητας", δεδομένου ότι είναι πια η εποχή που ο μεγάλος τραγουδιστής προωθούσε έντεχνα την εικόνα του "σερ". Αυτό το τελευταίο αντανακλάται καθαρά από τους τίτλους και τους στίχους μέχρι και τις μελωδίες ακόμη κάποιων τραγουδιών, όπως "Κοσμοπολίτισσα", "Ο τζέντλεμαν", "Στο νάιτ κλαμπ", "Μια βαθιά υπόκλιση". Βέβαια τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και πάλι είναι τα καθαρά λαϊκά, όπως τα: "Κατεβασμένα τα ρολά", "Ο μπατίρης ο Λουκάς", "Δυο αγάπες" και - κυρίως - "Όσα έρθουν κι όσα πάνε", τραγούδια του αναδεικνύουν πειστικά το αδιαμφισβήτητο λαϊκό συνθετικό ταλέντο του Μπιθικώτση.
Να σημειώσω, τέλος, ότι το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου μοιάζει να εκφράζει κάποια εξομολογητική διάθεση του Μπιθικώτση, καθώς περιγράφει περίπου φωτογραφικά μία προσωπική του περιπέτεια που έζησε λίγο καιρό νωρίτερα.
Στα αξιοσημείωτα του δίσκου επίσης είναι ότι τις δεύτερες φωνές κάνει η νεοφώτιστη τότε Αφροδίτη Μάνου. Και κάτι για την ερμηνεία του Μπιθικώτση: Έχω την εντύπωση ότι ήδη σ' αυτόν το δίσκο είναι πολύ εύκολα αντιληπτά τα συμπτώματα της φωνητικής toy αλλοίωσης που τα επόμενα χρόνια θα γίνει εντονότερη. Δυστυχώς ο αδυσώπητος χρόνος δε στάθηκε σύμμαχος απέναντι σ' αυτή τη θεσπέσια φωνή ως το φινάλε της...
(c) CD | EMI/Columbia | 1972 | πηγή: d58
2 σχόλια:
Πάντως όσο αφορά τον σχεδιασμό των εξώφυλλων είναι επιεικώς κακότεχνοι“κιτς”..... σε σχέση με το μέγεθος του καλλιτέχνη, θα περίμενε κάνεις κάτι ποιο “κλασικό” .
Έχεις δίκιο. Και πιο κακόγουστο απ' όλα το εξώφυλλο του "Μια γυναίκα φεύγει"...
Δημοσίευση σχολίου