Νίκος Ξυδάκης: Το μέλι των γκρεμών (1994)

Θα ολοκληρώσω την παρουσίαση της τραγουδοποιητικής δισκογραφίας του Νίκου Ξυδάκη με δύο υπέροχους δίσκους του από τη γόνιμη δεκαετία του '90, οι οποίοι ανήκουν πλέον στην ψηφιακή εποχή, τότε που το βινύλιο παραχωρεί οριστικά τη θέση του στον ψηφιακό δίσκο, ενώ το ίδιο περιορίζεται σε ρόλο γραφικού αναμνηστικού ενός ένδοξου παρελθόντος. 

Ένα χρόνο λοιπόν μετά τη γλυκύτατη "Βενετσιάνα" του ο συνθέτης μαζί με τον σταθερό συνοδοιπόρο του Θοδωρή Γκόνη μας έδωσαν έναν εξαιρετικό κύκλο τραγουδιών με τίτλο "Το μέλι των γκρεμών" συνεχίζοντας αυτή τη γοητευτική διαδρομή στα απόκρυφα μονοπάτια του παραδοσιακού ήχου μέσα από μια σύγχρονη και καθαρά έντεχνη επεξεργασία, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζει ως και τα όρια της τζαζ ("Οργανικό Α'").  

Η στιχουργική του Γκόνη ξεχειλίζει από τρυφερά αισθήματα και ιστορικές ή βιωματικές εξομολογήσεις με ποιητικές αφορμές από τις ξεχασμένες ομορφιές που είναι δίπλα και γύρω μας, αλλά δε φτάνουν τα άξεστα μάτια μας, για να τις δουν και να τις γευτούν αχόρταγα. 

Ο Ξυδάκης συνεχίζει να επεξεργάζεται αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο που εισήγαγε από την εποχή του "Πρώτο βράδυ στην Αθήνα" (1983) και να δείχνει ανεξάντλητος. Ο δίσκος περιλαμβάνει μερικά πανέμορφα τραγούδια, όπως: "Το μέλι των γκρεμών", "Τα μαύρα μάτια" (υπέροχη ερωτική εικόνα), "Ιζαμπώ", "Στον Ίναχο τον ποταμό" (με τη γοητευτική coda του όμποε). Ιδιαίτερα το τρυφερό "Τα μαύρα μάτια" σε λιτή απόδοση με φωνή και πιάνο αποτελεί μια από τις κορυφώσεις του συνθέτη. Στην ερμηνεία μαζί με τον Νίκο Ξυδάκη ακούμε την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Μελίνα Κανά και τη Δώρα Μασκλαβάνου.

(c) CD | Lyra | 1994 | πηγή: d58