Ο δίσκος "Κάιρο Ναύπλιο Χαρτούμ" (1989) είναι, νομίζω, ο πιο αντιπροσωπευτικός του αναγνωρίσιμου ύφους του Νίκου Ξυδάκη, καθώς συνοψίζει με τις σωστές αναλογίες όλα τα χαρακτηριστικά της μελοποιητικής του τέχνης. Απλές μελωδίες που αγγίζουν ευθύβολα τα συναισθηματικά κέντρα κάθε ευαίσθητου ακροατή. Ταυτόχρονα μια ρυθμική πλημμυρίδα με ηχοχρώματα που πηγάζουν κατευθείαν από το πολύχρωμο μωσαϊκό της ελληνικής μουσικής παράδοσης.
Συνταξιδιώτης ιδανικός σ' αυτό το γοητευτικό αλισβερίσι με το χωροχρόνο ο στιχουργός Θοδωρής Γκόνης. Οι δυο τους εδώ για πρώτη φορά μαζί σε μια ολοκληρωμένη δουλειά. Το δίπολο της ιδιαίτερης καταγωγής των δύο δημιουργών (Κάιρο, Ναύπλιο) επιβάλλει και τον θεματικό προσανατολισμό αυτών των τραγουδιών: "Κάιρο Ναύπλιο Χαρτούμ", "'Ημουν θαλασσινό πουλί", "Μαρία Δοξαπατρή", "Το φίλημα", "Η κόρη της Καρύταινας". Πρόσωπα βγαλμένα μέσα από την ιστορία, τους θρύλους και τα λογοτεχνικά αναγνώσματα ζωντανεύουν απροσδόκητα μπροστά μας σαν σε σκηνή ενός αόρατου θεάτρου, χώρου άλλωστε όπου ο Γκόνης θητεύει με μεράκι εδώ και πολλά χρόνια.
Ερμηνευτής των τραγουδιών ο ίδιος ο συνθέτης. Και, παρόλο που δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι ο Ξυδάκης είναι ένας τυπικά καλλίφωνος τραγουδιστής, στην προκείμενη περίπτωση δε θα μπορούσα εύκολα να φανταστώ κάποιον "κανονικό" τραγουδιστή, χωρίς τον κίνδυνο να χάσουν τα τραγούδια αυτό το ξεχωριστό χρώμα με τα φανερά βιωματικά χαρακτηριστικά που τα διακρίνουν.
Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο συνθέτης με τη σύμπραξη του συνθέτη Μανώλη Γαλιάτσου, ενώ την παραγωγή ανέλαβε ο Γιώργος Ανδρέου. Στη μικρή ορχήστρα συμμετέχουν κορυφαίοι μουσικοί, όπως ο Γιώργος Ανδρέου, ο Μανώλης Γαλιάτσος, ο Δημήτρης Γούζιος, ο Βαγγέλης Κοντόπουλος, ο Στάμος Σέμσης και ο Πέτρος Ταμπούρης. Στα φωνητικά συμμετέχει η Μαρία Φωτίου, ενώ το χαρακτηριστικό εξώφυλλο σχεδίασε και πάλι ο Αλέξης Κυριτσόπουλος.
(c) LP | Lyra | 1989 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου