Σταύρος Ξαρχάκος, Ariel Ramirez: Misa Criolla (1989)

Ένα χρόνο μετά την πρώτη επίσημη δισκογραφική συνεργασία του Σταύρου Ξαρχάκου με τον Γιώργο Νταλάρα ("Συναυλία", 1988) ήρθε και μια δεύτερη με τη ζωντανή ηχογράφηση ενός τελείως διαφορετικού έργου, το οποίο μάλιστα δεν ήταν πρωτότυπη σύνθεση του Έλληνα συνθέτη, αλλά έργου ξένου δημιουργού.

Το ενδιαφέρον του συνθέτη για τα λιγότερα οικεία στο ευρύ κοινό μουσικά μονοπάτια της λόγιας μουσικής ήταν παλιό και μας γυρίζει πολύ πίσω, όταν το 1969 παρουσίασε την πρωτότυπη μουσική του σύνθεση πάνω στο έργο του μεγάλου Ισπανού ποιητή Federico Lorca με τίτλο Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας, ενώ αμέσως μετά είχε μεταβεί στην Αμερική για ανώτερες μουσικές σπουδές στη Julliard School of Music, όπου μάλιστα συνδέθηκε στενά με τον διάσημο αρχιμουσικό Leonard Bernstein. Γιαυτό και η προσωπική του δισκογραφία κοσμείται και από ενδιαφέρουσες εργασίες στο πεδίο της λόγιας μουσικής, όπως το Χριστουγεννιάτικο Κοντσέρτο (2002) και το Requiem (2005) του Mozart. Το 1989 λοιπόν ο Ξαρχάκος θέλησε να γνωρίσει στο ελληνικό κοινό ένα σημαντικό θρησκευτικό έργο του Αργεντίνου συνθέτη, πιανίστα και αρχιμουσικού Ariel Ramirez (1921-2010), με τίτλο Misa Criolla, σύνθεση για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα που γράφτηκε το 1964 και πέρασε αμέσως στη δισκογραφία από τη Philips, για να γνωρίσει έκτοτε πάμπολλες επανεκτελέσεις με διάσημα ονόματα, όπως ο Jose Carreras, o Placido Domingo και η Mercedes Sosa.

Πρόκειται για μια σύντομης διάρκειας "Λειτουργία" σε πέντε μέρη (Kyrie - Gloria - Credo - Sanctus - Agnus Dei) γραμμένη στα πρότυπα των μεγάλων ανάλογου περιεχομένου έργων που κοσμούν την παγκόσμια μουσική κληρονομιά της λόγιας δυτικής μουσικής, αλλά με κάποιες θεμελιώδεις διαφορές που την καθιστούν μια εντελώς πρωτότυπη σύνθεση. Ενώ δηλαδή οι μεγάλες "Λειτουργίες" των ευρωπαίων συνθετών (Mozart, Beethoven κλπ) βασίζονται αποκλειστικά στο αυθεντικό λατινικό κείμενο της καθολικής εκκλησίας, η "Misa Criolla" (κι αυτό δικαιολογεί εν πολλοίς και τον τίτλο της) μεταφέρει τη λατινική γλώσσα στην ομιλούμενη ισπανική της λατινικής Αμερικής εμπλουτίζοντας μάλιστα το μουσικό μέρος με τον ηχητικό πλούτο της ντόπιας παράδοσης και της περιοχής των Άνδεων και δημιουργώντας έτσι ένα συναρπαστικό ακροαμα με συναρπαστικά ηχοχρώματα.

Ο Σταύρος Ξαρχάκος επιχείρησε μια προσφυή εναρμόνιση του έργου προορισμένη για το ελληνικό ακροατήριο με μικρή αναπροσαρμογή του κειμένου από τον ποιητή Ματθαίο Μουντέ, ώστε να είναι εναρμονισμένο με το ορθόδοξο λειτουργικό κείμενο. Το διάβημα αυτό υλοποιήθηκε με τη συναίνεση του ίδιου του δημιουργού, ο οποίος ήταν παρών στις πρόβες και στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του έργου που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Παλλάς το 1989, ενώ στη συνέχεια ηχογραφήθηκε ζωντανά στο χώρο του Καθολικού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Διονυσίου της Αθήνας, όπως παρουσιάζεται και στο δίσκο που εκδόθηκε αμέσως μετά από τη Minos.

Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ο επικεφαλής της ομάδας ερμηνευτών καταθέτοντας μιαν εντελώς διαφορετική ερμηνεία από αυτές που γνωρίζουμε μέσα από τη στιβαρή δισκογραφία του. Μαζί του η Marta Moreleon και ο Κωστής Κωνσταντάρας. Την Ορχήστρα και Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων διευθύνει ο Σταύρος Ξαρχάκος. Το εξώφυλλο του δίσκου κοσμείται από το ζωγραφικό έργο του Γιάννη Τσαρούχη "Άγιος Σεβαστιανός".

(c) CD | Minos | 1989 | Πηγή: d58