Μιχάλης Νικολούδης: Αιολία (1995)

Από τον Αντώνη Απέργη περνάμε σε έναν άλλο επιιφανή εκπρόσωπο της σύγχρονης φολκ ελληνικής μουσικής. Ο λόγος για τον επίσης Πειραιώτη μουσικό και συνθέτη Μιχάλη Νικολούδη (γενν. 1949), ο οποίος θήσευσε για πολλά χρόνια στο παρασκήνιο της δισκογραφίας ως μουσικός σε πάμπολλες ηχογραφήσεις έργων άλλων δημιουργών, ώσπου να αποφασίσει να βγει στο προσκήνιο και να ξεκινήσει από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μια πολύ παραγωγική συνθετική πορεία που τον καταξίωσε όχι μόνο στο ελληνικό κοινό, αλλά και στο διεθνές, όπου έχει κατοχυρώσει μια ξεχωριστή θέση ως κορυφαίος μουσικός στο πεδίο της έθνικ μουσικής, συχνά μάλιστα συνεργαζόμενος με διάσημους ομοτέχνους του, όπως οι Ross Daly, Arto Tuncboyaciyan, Haig Yazdjian, Dragan Dautovski, Lakshmi Shankar, Djivan Gasparian, Eberhart Weber και Omar Faruk Tekbilek.

Πρώτος σταθμός αυτής της λαμπρής διαδρομής ήταν το κλασικό πλέον άλμπουμ Αιολία, το οποίο εκδόθηκε το 1995 από τη Libra Music και γνώρισε ευρεία αποδοχή από το κοινό που επισφραγίστηκε με την απονομή πλατινένιου δίσκου, πράγμα ιδιαίτερα εντυπωσιακό για το συγκεκριμένο μουσικό είδος που υπηρετεί ο δημιουργός. Ο τίτλος του άλμπουμ παραπέμπει στην πατρογονική καταγωγή του συνθέτη από τα νησιά που γειτονεύουν στα μικρασιατικά παράλια (Χίος, Ικαρία), απ' όπου άντλησε την πρώτη ύλη της έμπνευσής του με πρωτότυπες συνθέσεις πλημμυρισμένες με υπέροχα παραδοσιακά ηχοχρώματα από τα ανάλογα μουσικά όργανα της Ανατολής, όπως το νέι, το ούτι και το κανονάκι συνδυασμένα με ατμοσφαιρικές ηλεκτρονικές πινελιές σε έναν εξαίσιο διάλογο ανάμεσα στους ήχους του Αιγαίου με τις μουσικές παραδόσεις της Ανατολικής Μεσογείου.

Ανάμεσα στα όμορφα οργανικά θέματα παρεμβάλλονται και τέσσερα τραγούδια ("Ο τόπος", "Ο ήλιος θεός", "Κάνε Θε' μου να φανεί", "Έλα πάρε με") σε στίχους των Γιώργου Πολυμενάκου, Πάρη Μήτσου και Μιχάλη Κουμπιού που ερμηνεύουν ο Βασίλης Σκουλάς και η Σοφία Τσέρου. Κορυφαία στιγμή το πανέμορφο "Έλα πάρε με" που ακούστηκε πολύ στην εποχή του.

Σπουδαίοι μουσικοί συμπ΄ραττουν για την άρτια διεκπεραίωση του δίσκου, όπως ο Omark Faruk Tekbilek (νέι), ο Haig Yazdjian (ούτι), Γιώργος Μπαγκλάρας (βιολί), Δημήτρης Μαριολάς (μπουζούκι) και άλλοι. Διακριτική και η παρουσία του Γεράσιμου Ανδρεάτου στα φωνητικά.

Αντώνης Απέργης: Νύχτα με αστέρια (2007)

Κλείνοντας την παραγωγική του τριετία 2005-2007 ο Αντώνης Απέργης μας δίνει άλλη μια προσωπική δουλειά σε μορφή κύκλου τραγουδιών με τίτλο Νύχτα με αστέρια που περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια και το ομότιτλο οργανικό θέμα, όλα και πάλι σε δική του μουσική, στίχους και ενορχήστρωση. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε το 2006, ενώ ο δίσκος εκδόθηκε το 2007 από τη Libra Music, όπου είχε εκδοθεί δυο χρόνια νωρίτερα το ορχηστρικό άλμπουμ Ίκαρος.

Τα τραγούδια έχουν έντονα ανατολίτικα ηχοχρώματα που τονίζονται κατάλληλα και από την ανάλογη ενορχήστρωση που περιλαμβάνει όργανα, όπως νέι, σάζι, λύρα, κανονάκι, ούτι συνδυασμένα και με άλλα ακουστικά όργανα, όπως κιθάρες, φλάουτα, βιολιά και πιάνο. Την ερμηνεία των τραγουδιών μοιράζονται η Λιζέτα Καλημέρη και ο Κώστας Παυλίδης, παλιοί γνώριμοι του συνθέτη από προηγούμενες δουλειές του. 

Ο συνθέτης σημειώνει στο εσώφυλλο: "Υπάρχουν τόσα πράγματα, τόσες κινήσεις μέσα μας και τόσες ψυχές που αντανακλούν το φως του ήλιου “όταν μοιραία έρχεται σκοτάδι”. Άλλες φορές όσο χρειάζεσαι και άλλες όσο μπορείς να χωρέσεις". Η απώλεια, η νοσταλγία, τα παιδικά όνειρα, ο έναστρος ουρανός, η ερωτική ανησυχία τροφοδοτούν τη θεματολογία των τραγουδιών που βρίσκουν τη δικαίωσή τους από τις θαυμάσιες ερμηνείες των δύο καλών τραγουδιστών.

Αντώνης Απέργης, Σοφία Ασσυχίδου: Το στεφάνι (2006)

Η τριετία 2005-2007 υπήρξε η πιο παραγωγική για το συνθετικό έργο του Αντώνη Απέργη, αφού στο διάστημα αυτό μας έδωσε τρεις συνεχόμενες προσωπικές δουλειές με ρυθμό ένα το χρόνο, ενώ στη συνέχεια αραίωσε πολύ το δισκογραφικό του παρών. 

Ένα χρόνο λοιπόν μετά το όμορφο άλμπουμ Ίκαρος (2005) που είδαμε χθες, ήρθε ένα καινούργιο με τίτλο Το στεφάνι, όπου ο ίδιος υπογράφει τη μουσική, τους στίχους και την ενορχήστρωση.

Το συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελεί συγχρόνως και τον πρώτο και μοναδικό δυστυχώς προσωπικό δίσκο της καλής λαϊκής ερμηνεύτριας Σοφίας Ασσυχίδου (1968-2005), η οποία έφυγε πολύ πρόωρα από τη ζωή μετά από τροχαίο ατύχημα στη Θεσσαλονίκη την περίοδο που ετοιμαζόταν ο δίσκος. Η άτυχη αυτή ερμηνεύτρια είχε πρωτοεμφανιστεί στο προσκήνιο το 1992 συμμετέχοντας στο 31ο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέχεια είχε μερικές σκόρπιες συμμετοχές σε διάφορες δουλειές με πιο ξεχωριστή τη Λίστα αναμονής (2004) σε μουσική του Μωυσή Ασέρ, όπου μοιραζόταν την ερμηνεία με τον Κοσμά Κοκόλη.

Ο δίσκος του Αντώνη Απέργη έδωσε την ευκαιρία στη Σοφία Ασσυχίδου να μας χαρίσει μια όμορφη ερμηνευτική παρακαταθήκη με δεκατέσσερα τραγούδια λαϊκού και παραδοσιακού χρώματος, στα οποία τη συνοδεύει ο τραγουδιστής Γρηγόρης Παναγιωτόπουλος. Το τραγούδι "Μπολερό" έχει στίχους του Πέτρου Δουρδουμπάκη, ενώ το "Θαλασσάκι" είναι ένα παραδοσιακό κυκλαδίτικο τραγούδι κατάλληλα διασκευασμένο από τον συνθέτη. Πάντως το υλικό του δίσκου αποτελεί ένα συμμάζεψα σκόρπιων ηχογραφήσεων, άλλων από ζωντανή εκτέλεση και άλλων σε στούντιο, μιας και η πρόωρη φυγή της ερμηνεύτριας δεν έδωσε το χρόνο για μια ολοκληρωμένη τελική ηχογράφηση στο στούντιο. Ο δίσκος μάλιστα συμπληρώνεται και με δυο αυτοσχεδιαστικούς οργανικούς "Επιλόγους" με τον συνθέτη να παίζει ηλεκτρική κιθάρα. Την παραγωγή υπογράφει ο συνθέτης Γιώργος Καζαντζής.

Αντώνης Απέργης: Ίκαρος (2005)

Ο Αντώνης Απέργης (Πειραιάς, 1963) - καμία σχέση με τον συνονόματό του εικαστικό - είναι ένας εκλεκτός μουσικός που παίζει ούτι, κανονάκι, κιθάρα και κοντραμπάσο. Θα τον χαρακτήριζα ως έναν από τους αφανείς ήρωες της ελληνικής δισκογραφίας, αφού είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από πάμπολλες δισκογραφικές δουλειές γνωστών δημιουργών, όπως ο Νίκος Ξυδάκης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Τσιαμούλης, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Πέτρος Δουρδουμπάκης, η Οπισθοδρομική Κομπανία και πολλοί άλλοι. 

Στη μουσική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1980 κι έκτοτε έχει διαγράψει μια γόνιμη διαδρομή όχι μόνο ως μουσικός, αλλά και ως συνθέτης. Οι πρώτες δισκογραφικές του δουλειές είχαν για αντικείμενο το ούτι (1995-1996), ενώ το 1998 μας έδωσε την πρώτη προσωπική του συνθετική εργασία με τίτλο Βγάλε τα φτερά και πέτα εγκαινιάζοντας τη μακροχρόνια συνεργασία του με τον τραγουδιστή Κώστα Παυλίδη.

Το 2005 από τη Libra Music, ειδικευμένη στο έθνικ ρεπερτόριο, μας έδωσε το πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ Ικαρος με ένδεκα οργανικά κομμάτια πλημμυρισμένα από χρώματα και μελωδίες που ζωντανεύουν φανταστικούς μικρόκοσμους και ταυτόχρονα σε ταξιδεύουν σε φαντασιακά τοπία. Πλούσια ηχοχρώματα που παίζουν ελεύθερα μεταξύ τζαζ και φολκ αρμονικά συνταιριασμένα από την προσεγμένη ενορχήστρωση. Η έμπνευση του συνθέτη πηγάζει από τον ομώνυμο μύθο του ασυμβίβαστου ταξιδευτή Ίκαρου που αγνόησε τις πατρικές συμβουλές και πέταξε για το άπιαστο ιδανικό, για να καταλήξει στο θάνατο και μαζί στη συμβολική αθανασία. Τη ροή των οργανικών θεμάτων διακόπτει το μοναδικό τραγούδι του δίσκου ("Θάλασσα και ουρανός") σε στίχους του συνθέτη που αποδίδει όμορφα η Λιζέτα Καλημέρη. Η διάρκεια του δίσκου ξεπερνάει τη μία ώρα!

Σταμάτης Κραουνάκης: ...Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (2000)

Κλείνουμε αυτό το ευρύ αφιέρωμα στη δισκογραφία του Σταμάτη Κραουνάκη με μια ξεχωριστή δουλειά για την τηλεόραση, με την οποία εγκαινίασε τη μουσική του παρουσία στο ξεκίνημα του νέου αιώνα. 

Πρόκειται για το έργο ...Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες του παλιού συνεργάτη και φίλου του συνθέτη Γιάννη Ξανθούλη, ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, νοσταλγίας και έρωτα (Εκδ. Καστανιώτη, 1998) που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση (ΕΤ-1) σε 18 επεισόδια με πρεμιέρα στις 31 Ιανουαρίου 2000. Την τηλεοπτική σκηνοθεσία υπέγραψε ο μετρ του είδους Κώστας Κουτσομύτης, ενώ τους βασικούς ρόλους ερμήνευσαν οι: Κάτια Δανδουλάκη, Γιώργος Βογιατζής, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Άγγελος Παπαδημητρίου, Υβόννη Μαλτέζου, Μαρίνα Ψάλτη, Νατάσα Μανίσαλη, Ρένη Πιττακή, Χρήστος Στεργιόγλου, Θάλεια Ματίκα, Κώστας Φαλελάκης κ.ά. 

Η σειρά άρεσε πολύ στο κοινό, ενώ παίχτηκε και στο εξωτερικό, όπου απέσπασε πολύ θετικά σχόλια. Μάλιστα στα τηλεοπτικά βραβεία “Πρόσωπα” του 2000 η σειρά βραβεύτηκε συνολικά σε τρεις κατηγορίες. Μεταξύ των πρωταγωνιστών ήταν και η Μαρινέλλα σε μια εντυπωσιακή παρουσία κι ας ήταν η πρώτη τηλεοπτική της εμφάνιση ως ηθοποιού που υποδυόταν τη θεατρίνα Μαρίκα Σουέζ, η οποία περιόδευε με το μπουλούκι της σε διάφορες λουτροπόλεις στα χρόνια του εμφυλίου.

Η σειρά ήταν πλημμυρισμένη με μελωδίες και τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη σε μια από τις πιο εμπνευσμένες μουσικές του για την τηλεόραση. Τα τραγούδια έχουν στίχους του ίδιου, αλλά και του Γιάννη Ξανθούλη και της Λίνας Νικολακοπούλου. Θαυμάσια οργανικά θέματα με χρώματα εποχής διανθίζουν το πολύ ενδιαφέρον αυτό soundtrack. Η Μαρινέλλα με το γνωστό ερμηνευτικό της μπρίο αποδίδει εξαιρετικά το κύριο σώμα των τραγουδιών, ενώ συμμετέχουν ως ερμηνευτές και οι: Χρήστος Στεργιόγλου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Νατάσα Μανίσαλη, Μαρίνα Ψάλτη, Δήμος Γιγαντάκης, Γιώργος Χριστοδούλου, Σία Κοσκινά και μέλη της ομάδας ηθοποιών της σειράς. Την ενορχήστρωση έκανε ο συνθέτης με τον Γιώργο Ζαχαρίου.

Σταμάτης Κραουνάκης: Σπεράντζα (1998)

Με το δίσκο Σπεράντζα ο Σταμάτης Κραουνάκης κλείνει πανηγυρικά τον προηγούμενο αιώνα προσφέροντάς μας τον τελευταίο αξιόλογο κύκλο τραγουδιών του, καθώς έκτοτε επιδίδεται με ζήλο σχεδόν αποκλειστικά σε δημιουργίες μετά θεάματος και γράφει σωρηδόν μουσικές για παραστάσεις πάσης φύσεως.

Ο δίσκος είναι ένα μουσικό καλειδοσκόπιο της κραουνάκειας τέχνης, αφού συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που ανέπτυξε ανυπόμονα μέσα στη γόνιμη εικοσαετία που προηγήθηκε με την πληθωρικότατη παραγωγή του. Λαϊκά τραγούδια, χαμηλόφωνεςς μπαλάντες, λάτιν σκοποί, κλασικίζουσες πινελιές και άλλα υλικά συνθέτουν αυτό το πολύχρωμο μωσαϊκό. Η διονυσιακή φύση του συνθέτη αποτυπώνεται εύγλωττα στο χαρακτηριστικό εξώφυλλο και στο υπόλοιπο εικαστικό υλικό της πολύ προσεγμένης έκδοσης. Μαζί του, πιστή πάντα, η Λίνα Νικολακοπούλου, αν και στα περισσότερα τραγούδια οι στίχοι είναι του ίδιου. Το ομότιτλο τραγούδι, που είναι και το καλύτερο, έχει στίχους του Γιώργου Θεοφανόπουλου, υιού Χατζιδάκι. 

Ο συνθέτης σημειώνει χαρακτηριστικά: "Η Σπεράντζα είναι λαϊκά τραγούδια. Το έργο ανήκει σε όσους έχουν ζήσει ή σε όσους θα ανακαλύψουν τη μυθολογία του. Τον ακριβό του κώδικα. Την ελληνικότητα και το μεσογειακό του ταμπεραμέντο. Ακριβά όλα για το λόγο και την αφορμή τους...".

Ο δίσκος έχει και μια επιπλέον αξία για μένα, αφού μου έδωσε την ευκαιρία ...να εμπλουτίσω τη φτωχή δισκοθήκη μου με τις φωνές ενός Σάκη Ρουβά και μιας Κατερίνας Στανίση που συμμετέχουν στην ερμηνεία των τραγουδιών! Ο Κραουνάκης το έχει δηλώσει ρητά ότι δεν έχει καμία προκατάληψη για οτιδήποτε! Βασικός ερμηνευτής του υλικού είναι ο ίδιος και μαζί του η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Κώστας Μακεδόνας. Α, και η σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου με τα ξεχωριστά φωνητικά της στο ομώνυμο τραγούδι και στη "Μύγα"! Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Γιώργος Ζαχαρίου. Νομίζω πως είναι ο πιο προσωπικός δίσκος του Κραουνάκη μέχρι σήμερα.

Σταμάτης Κραουνάκης: Service (1997)

Σε παραγωγή της FM Records και διανομή μέσω του περιοδικού ΚΛΙΚ κυκλοφόρησε το 1997 το άλμπουμ Service με δεκαέξι συνολικά τραγούδια και οργανικά θέματα του Σταμάτη Κραουνάκη, τα περισσότερα ανέκδοτα μέχρι τότε από την επίσημη δισκογραφία του.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συγκεντρωτική έκδοση που φιλοδοξεί να συμμαζέψει τις σκόρπιες ηχογραφήσεις του συνθέτη από την πλημμυρίδα των σκηνικών του εργασιών κατά το διάστημα 1987-1997, είτε για το θέατρο και τον κινηματογράφο, είτε και για τη μικρή οθόνη. Το ανέκδοτο υλικό, συνολικά δέκα κομμάτια, προέρχεται από τις τηλεοπτικές παραγωγές: "Οδός Ιπποκράτους" (1992), "Ιστορίες για αγρίους" (1993), "Τσάι με Κανέλλη" (1993) και "Το χρώμα του φεγγαριού" (1996). Επίσης από τις θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές: "Ξανά μαζί" (1991), "Τα Χριστούγεννα των Κουπιέλο" (1992), "Δύο μέτρα γης" (1993) και "Πλούτος" (1997).

Ο δίσκος συμπληρώνεται και με κάποια θέματα που εκδόθηκαν και στην επίσημη δισκογραφία του συνθέτη, όπως: "Κόκκινα γυαλιά" από το δίσκο Δεν έχω ιδέα (1989), "Μπάντα στο S.C." από το δίσκο Tennessee (1991), "Lady Stiletto" από το δίσκο Γόβα στιλέτο και την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (1993), "Το ποντίκι" από το δίσκο Όταν έρχονται οι φίλοι μου (1995), "Libido" και "Χορός των Εϊβαλάδων" από τα Τραγούδια του Καραγκιόζη (1996). Το σύντομο εισαγωγικό θέμα με τίτλο "Σήμα του Σταθμού των Αθηναίων" γράφτηκε κατά παραγγελία του τότε δημάρχου Γιάννη Τζανετάκου για το νεοσύστατο ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων.

Τα τραγούδια ερμηνεύουν: Σταμάτης Κραουνάκης, Αρλέτα, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Κώστας Μακεδόνας, Έλλη Πασπαλά, Αλέξια και ο ηθοποιός Χρήστος Στεργιόγλου που κλέβει την παράσταση με τη θεατρική ερμηνεία του στο σπαρταριστό "Libido".

Σταμάτης Κραουνάκης, Κώστας Μακεδόνας: Τι είν' η πατρίδα μας (1992)

Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του τραγουδιστή Κώστα Μακεδόνα ήρθε ένα χρόνο μετά το άλμπουμ Μόνο μια φορά (1991), με το οποίο μας τον σύστησε ο Σταμάτης Κραουνάκης. Με τη μουσική επιμέλεια πάλι του Σταμάτη Κραουνάκη λοιπόν ετοιμάστηκε το άλμπουμ Τι είν' η πατρίδα μας που κυκλοφόρησε το 1992 από την ΑΚΤΗ παίρνοντας τον τίτλο από το ομώνυμο παλιό ποίημα του Ιωάννη Πολέμη. Ο τίτλος αποδίδει εν πολλοίς και το ετερόκλητο υλικό του δίσκου που μοιάζει σαν ένα μουσικό καλειδοσκόπιο ή ένα πανόραμα του ελληνικού τραγουδιού, όπως διαμορφώθηκε από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 20ου.

Έχουμε λοιπόν μικρά μουσικά δείγματα που διατρέχουν το χρόνο και αποτυπώνουν ενδεικτικά την εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού. Παλιότερο όλων το παραδοσιακό "Μια βοσκοπούλα αγάπησα" σε ποίηση του Γεώργιου Ζαλοκώστα πάνω σε μια ιταλική μελωδία του 19ου αιώνα που μεταφέρθηκε στα καθ' ημάς από τον επτανήσιο συνθέτη Παύλο Καρρέρ, αλλά έγινε γνωστό στο πανελλήνιο από μια νεότερη διασκευή του για την ταινία "Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας" που έκανε ο επίσης επτανήσιος Διονύσης Λαυράγκας και ερμήνευσε ο σπουδαίος ερμηνευτής του δημοτικού μας τραγουδιού Δημήτρης Ζάχος. Έχουμε επίσης την άρια "Ψηλά στο μέτωπο" του Θεόφραστου Σακελλαρίδη από την οπερέτα "Βαφτιστικός" (1918), καθώς και τα παραδοσιακά "Ο Γιάννης κι η Παγώνα" που εναρμόνισε ο Κώστας Γιαννίδης για την επιθεώρηση "Σιλουέτα" (1938) και "Άνοιξαν τα δέντρα" από τη Δυτική Μακεδονία.

Ο δίσκος περιέχει επίσης δείγματα από το κλασικό λαϊκό τραγούδι με συνθέσεις των Βασίλη Τσιτσάνη, Απόστολου Χατζηχρήστου, Γιώργου Ζαμπέτα και Γρηγόρη Μπιθικώτση από τους παλιότερους, καθώς και των Γιώργου Ζήκα και Αργύρη Μπακιρτζή από τους νεότερους, μαζί με ένα τραγούδι του Ορφέα Περίδη. Ο ίδιος ο Κραουνάκης υπογράφει δύο καινούργια τραγούδια, το "Πατάρι" σε στίχους του Στρατή Καρρά και το "Θεσσαλονίκη" σε ποίηση του Νίκου Καββαδία, το τελευταίο σε δεύτερη μελοποίηση μετά την εμβληματική πρώτη του Θάνου Μικρούτσικου από το Σταυρό του Νότου (1979).

Όλο το υλικό του δίσκου επεξεργάστηκε μουσικά ο Σταμάτης Κραουνάκης και ενορχήστρωσε ο Νίκος Δανίκας. Εξαιρετικός ο Κώστας Μακεδόνας με θαυμαστή προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις ενός τόσο ετερόκλητου υλικού. Στις δεύτερες φωνές συμμετέχουν η Άννα Παναγιωτοπούλου, η Λίνα Νικολακοπούλου, η Μαριάνθη Σοντάκη και η Αφεντούλα Ραζέλη.

Σταμάτης Κραουνάκης, Κώστας Μακεδόνας: Μόνο μια φορά (1991)

Ο δίσκος Δεν έχω ιδέα (1989) στάθηκε η απαρχή της μακράς συνεργασίας του Σταμάτη Κραουνάκη με τον τραγουδιστή Κώστα Μακεδόνα, της οποίας o πρώτος μεγάλος σταθμός υπήρξε το άλμπουμ Μόνο μια φορά που κυκλοφόρησε το 1991 κι αποτέλεσε και τον πρώτο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή.

Ο δίσκος περιλαμβάνει εννέα συνολικά "λαϊκά τραγούδια για τον Κώστα Μακεδόνα", όπως επισημαίνεται και στο εξώφυλλο κάτω από τον τίτλο. Όλα έχουν μουσική και στίχους του Κραουνάκη, σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο συνθέτης αυτονομείται από τη στενή συνεργάτιδά του Λίνα Νικολακοπούλου και μας δίνει μια δουλειά εξολοκλήρου δική του. 

Τα τραγούδια ακολουθούν τους κλασικούς λαϊκούς δρόμους με την ιδιότυπη μουσική γλώσσα και στιχουργική του Κραουνάκη που κινείται στο ερωτικό πλαίσιο με συνεχείς τάσεις σκανδαλιστικής εξωστρέφειας, όπως το σουξεδάκι του δίσκου "Η Λίζα και η κορνίζα". Το ομώνυμο τραγούδι είναι αυτό που ξεχώρισε αμέσως κι ακούστηκε πολύ, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τα υπόλοιπα, τα οποία στηρίζονται περισσότερο σε γοργούς και πιασάρικους ρυθμούς συνδυασμένους με λεκτικά πυροτεχνήματα προσπαθώντας ν' αποσπάσουν μάλλον εκβιαστικά το ενδιαφέρον του ακροατή. Πάντως ο Μακεδόνας τα υπερασπίζεται φιλότιμα. 

Στα φωνητικά συμμετέχει η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Την ενορχήστρωση μοιράστηκαν ο συνθέτης με τον Νίκο Δανίκα.