Μίμης Πλέσσας: Φεγγάρια της βροχής (1997)

Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας στη δισκογραφία του Μίμη Πλέσσα περνώντας σε μια σειρά εκδόσεων ορχηστρικής μουσικής που κινείται εν πολλοίς στο χώρο της jazz, με βασική διαφορά ότι υποχωρεί σημαντικά το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο και η βαρύτητα δίνεται στη μελωδική γραμμή διαμορφώνοντας έτσι πιο ατμοσφαιρικά και ποιητικά πεδία με έντονα λυρική και συναισθηματική διάθεση. Ο πιο χαρακτηριστικός ίσως δίσκος του συνθέτη που εμπίπτει σ' αυτήν την κατηγορία κυκλοφόρησε το 1997 από την PolyGram με τον εξόχως ποιητικό τίτλο Φεγγάρια της βροχής.

Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο άλμπουμ με δέκα ορχηστρικές στιγμές βασισμένες σε μελωδίες τραγουδιών του συνθέτη από την περίοδο 1959-1973 με κοινό θεματικό άξονα το συνδυασμό του φεγγαρόφωτου με τη μελαγχολία της φθινοπωρινής βροχής που επενεργεί βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό αναζωπυρώνοντας το ερωτικό συναίσθημα. Το πρώτο θέμα ("Με την πρώτη σταγόνα") βασισμένο σε στίχους του αρχιμάστορα του στίχου και διαχρονικού συνεργάτη του συνθέτη Λευτέρη Παπαδόπουλου μοιάζει να πηγάζει κατευθείαν από την ποιητική ενός Οδυσσέα Ελύτη, ενώ και τα υπόλοιπα τραγούδια αντλούν την ατμοσφαιρική τους δύναμη από την ίδια εικόνα. 

Ο συνθέτης επεξεργάστηκε με γνώση και ευαισθησία την έτσι κι αλλιώς σπουδαία πρώτη ύλη που είχε στα χέρια του και με την αναμφισβήτητη ενορχηστρωτική του μαεστρία μας έδωσε μικρές ερωτικές ελεγείες με το πιάνο να κατευθύνει αλάθευτα όλο το σώμα της μικρής ορχήστρας που απαρτίζουν ο Johnny Zorbas στο τενόρο σαξόφωνο, ο Γιώργος Φακανάς στο ηλεκτρικό μπάσο και ο Αντώνης Πλέσσας στα κρουστά με τον Μίμη Πλέσσα φυσικά στο πιάνο. Μια σχεδόν άγνωστη, αλλά εξαιρετική δουλειά του πολυγραφότατου συνθέτη που ίσως ήρθε η ώρα να την ανακαλύψουμε...

Μίμης Πλέσσας: 40 Χρόνια Jazz (1981)

Ολοκληρώνουμε σήμερα την καθαρόαιμη τζαζ δισκογραφία του Μίμη Πλέσσα με μια σημαντική έκδοση σε διπλό αναλογικό δίσκο που κυκλοφόρησε το 1981 από την ΕΜΙ με τίτλο 40 Χρόνια Jazz. Η έκδοση περιλαμβάνει την πρώτη ζωντανή ηχογράφηση jazz εν Ελλάδι, μιας μουσικής που φαίνεται να λειτουργεί πολύ πιο ουσιαστικά με τη μέθεξη του κοινού. Η πρόσθετη αξία της συγκεκριμένης έκδοσης έγκειται στο γεγονός ότι έχει καταφέρει να ενώσει επί σκηνής τους αξιολογότερους εν ενεργεία εκείνη την εποχή Έλληνες σολίστ διαφόρων οργάνων που είχαν έτσι την ευκαιρία να αναδείξουν με τον πιο άμεσο τρόπο την αυτοσχεδιαστική τους δεξιοτεχνία, ενώ μεγάλο μέρος του προγράμματος ήταν αφιερωμένο στις πιο εξελιγμένες σύγχρονες εκδοχές της jazz.

Η ιστορική αυτή συναυλία πραγματοποιήθηκε το 1981 ατο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Έκφραση '80-'81 με τη γενική επιμέλεια του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος είχε δηλώσει σχετικά: "Η ζωντανή ηχογράφηση είναι ντοκουμέντο και μαρτυράει την αποδοχή αλλά και τα μεγέθη του κοινού. Ενα γεμάτο θέατρο έχει έντονη παρουσία όταν εκφράζει τον ενθουσιασμό του. Και είναι αλήθεια παρήγορο για μένα που σήμερα το κοινό αυτό μετριέται με χιλιάδες κι όχι με δεκάδες όπως στην εποχή μου. Μήπως τα χρόνια που προσπαθούσαμε με το κουαρτέτο δεν πήγαν χαμένα; Χάρη στην ΕΜΙ οι δίσκοι αυτοί υπάρχουν και εσείς θα το αποδείξετε". Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν συνθέσεις Ελλήνων (Μίμης Πλέσσας, Μηνάς Αλεξιάδης) και ξένων (Dizzy Gillespie, John Lewis, Cole Porter, Bernie Miller, McRay, N. Anderley, B. Howard, Duke Ellington, Irving Berlin) jazz δημιουργών. 

Έλαβαν μέρος: Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα (Μίμης Πλέσας: πιάνο, Τίτος Καλλίρης: κιθάρα, Νίκος Τσεσμελής: μπάσο, Γιώργος Λαβράνος: τύμπανα), Τρίο Μανώλη Μικέλη (Μανώλης Μικέλης: πιάνο, Νίκος Πωγωνάτος: τύμπανα, Νίκος Τσεσμελής: μπάσο), Τρίο Ίωνα Αλεξιάδη (Ίων Αλεξιάδης: κιθάρα, Αντώνης Τεκτονίδης: μπάσο, Αντώνης Πλέσσας: τύμπανα, Στέλιος Καλαθόπουλος: φωνητικά), Τρίο ΑΤΠ '81 (Μηνάς Αλεξιάδης: ηλεκτρικό πιάνο, Αντώνης Τεκτονίδης: ηλεκτρικό μπάσο, Αντώνης Πλέσσας: τύμπανα), καθώς και οι σολίστ: Γιάννης Θεοδωρίδης (τρομπέτα), Άρης Καραντάνης (άλτο σαξόφωνο), Στέλιος Βήχος (τενόρο σαξόφωνο), Τάσος Κλαβανίδης (τρομπόνι) και Κώστας Γανωσέλης (συνθεσάιζερ).

Μίμης Πλέσσας: Το Κουαρτέτο του Πλέσσα + 6 Σολίστες (1985)

Μετά την καλή υποδοχή του δίσκου Το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα που κυκλοφόρησε το 1981 αναβιώνοντας τις λαμπρές ημέρες του ιστορικού αυτού τζαζ σχήματος, με το οποίο ο Μίμης Πλέσσας έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στο χώρο της μουσικής, ήρθε η φυσική του συνέχεια τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν το 1985 κυκλοφόρησε από τη Minos το άλμπουμ Το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα + 6 Σολίστες.

Πρόκειται για ένα άλμπουμ που κινείται φυσικά στην ίδια λογική με το προηγούμενο, αν και εδώ παρατηρείται μια μικρή απόκλιση από το καθαρόαιμο τζαζ ύφος, κυρίως με τα δυο θέματα του Μάνου Χατζιδάκι ("Ήταν καμάρι της αυγής", "Θάλασσα πλατιά"). Ο Πλέσσας και πάλι αξιοποίησε θέματα γνωστών τραγουδιών από το χώρο της "ελαφράς" μουσικής εξασφαλίζοντας μάλιστα και τη συμμετοχή των ίδιων των δημιουργών τους σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο εναρκτήριο "Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει" του Γιώργου Μουζάκη με τον ίδιο σολίστ στην τρομπέτα, αλλά και το "Χαρά μου" του Τάκη Μωράκη, ο οποίος συμμετέχει με το βιολί του. Οι μελωδίες του ίδιου του Πλέσσα προέρχονται κυρίως από γνωστά τραγούδια του που ακούστηκαν κατά τη δεκαετία του '60 από τις φωνές της Τζένης Βάνου και του Γιάννη Πουλόπουλου, ενώ περιλαμβάνονται και δυο νεότερες συνθέσεις του γιου του συνθέτη Αντώνη Πλέσσα.

Ο τίτλος του δίσκου δικαιολογείται από την παρουσία πολλών σολίστ πέρα από τα βασικά μέλη του Κουαρτέτου. Εκτός από τους Γιώργο Μουζάκη και Τάκη Μωράκη που προαναφέραμε, συμμετέχουν ο πιανίστας Μανώλης Μικέλης, οι σαξοφωνίστες Φίλιππος Τσεμπερούλης και Στέλιος Βήχος, ο μπασίστας Γιάννης Σαρόγλου, το σταθερό μέλος του σχήματος Τίτος Καλλίρης στην ηλεκτρική κιθάρα και φυσικά ο Μίμης Πλέσσας στο πιάνο με τη γενική ευθύνη της ενορχήστρωσης και διεύθυνσης του οργανικού συνόλου. Στο εξώφυλλο της έκδοσης φιγουράρει ένα αριθμητικό λογοπαίγνιο (4+6) με μια προφανή δισημία που παραπέμπει στον τίτλο του δίσκου, αλλά και στο μακρινό 1946, έτος ίδρυσης του ιστορικού Κουαρτέτου.

Μίμης Πλέσσας: Το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα (1981)

Σήμερα, 12 Οκτωβρίου, συμπληρώνονται ακριβώς 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη, πιανίστα και μαέστρου Μίμη Πλέσσα που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Με αφορμή λοιπόν αυτή την επέτειο θα ξεκινήσουμε σήμερα ένα εκτενές αφιέρωμα στα παραλειπόμενα της τεράστιας δισκογραφίας του συνθέτη, συμπληρωματικά βέβαια στην επίσημη δισκογραφία του με τους μεγάλους κύκλους τραγουδιών που έχουμε ήδη παρουσιάσει.

Η πρώτη επαφή του Μίμη Πλέσσα με τον κόσμο της μουσικής εκδηλώθηκε αμέσως μετά τον πόλεμο. Αν και αυτοδίδακτος, ήταν ήδη άριστος δεξιοτέχνης του πιάνου και μ' αυτή την ιδιότητα έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στο πεδίο της τζαζ, όπου θα διαπρέψει για πολλά χρόνια και μάλιστα ένα διάστημα (1949-1951) και στην Αμερική. Το 1946 σχημάτισε το πρώτο του τζαζ Κουαρτέτο πλαισιωμένος από τους Μιχάλη Οικονόμου, Κώστα Σεϊτανίδη και Ίγκορ Ράνιετς με πολλές ζωντανές εμφανίσεις και συμμετοχές σε ραδιοφωνικές εκπομπές. 

Μετά την επιστροφή του από την Αμερική το Κουαρτέτο επανενεργοποιήθηκε με τη συμμετοχή νέων μελών, όπως ο Τίτος Καλλίρης (κιθάρα), ο Νίκος Τσεσμελής (τύμπανα) και ο Ανδρέας Ροδουσάκης (μπάσο). Με τη νέα αυτή σύνθεση το Κουαρτέτο ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα συνεργαζόμενο με πολλές καινούργιες δυνάμεις του ελληνικού τραγουδιού που στη συνέχεια έκαναν μεγάλη καριέρα, όπως η Ζωή Κουρούκλη, η Νάνα Μούσχουρη, ο Τζίμης Μακούλης, ο Γιάννης Βογιατζής, ο Λέανδρος και άλλοι. Η δραστηριότητα του Κουαρτέτου σταδιακά ατόνισε κατά τη δεκαετία του '60, όταν πια ο Πλέσσας διεύρυνε τα μουσικά του ενδιαφέροντα και μέσω του κινηματογράφου γνώρισε τη μεγάλη καταξίωση με τα μεγάλα τραγούδια που άρχισε να ηχογραφεί σε εντατικούς ρυθμούς.

Το 1981 η Minos έδωσε την ευκαιρία στον συνθέτη να αναβιώσει για λίγο το ιστορικό του Κουαρτέτο και να παρουσιάσει ένα άλμπουμ με τίτλο Το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα, το οποίο μαζί με τους παλιούς Νίκο Τσεσμελή (μπάσο) και Τίτο Καλλίρη (κιθάρα) είχε συμπληρωματικά μέλη τον Νίκο Λαβράνο (κρουστά) και σε κάποια κομμάτια τον Στέλιο Βήχο (φλάουτο, σαξόφωνο, κλαρινέτο). Επικεφαλής τους φυσικά ο Μίμης Πλέσσας με το πιάνο του. Το μουσικό υλικό του δίσκου ήταν βασισμένο σε γνωστές μελωδίες από την εποχή του "ελαφρού" τραγουδιού. Επτά συνθέσεις ανήκουν στον Μίμη Πλέσσα, ενώ τα υπόλοιπα θέματα αντλήθηκαν από τραγούδια του Κώστα Γιαννίδη, του Κώστα Καπνίση, του Λυκούργου Μαρκέα, του Γιάννη Σπάρτακου και του Ηρακλή Θεοφανίδη.

Στέλιος Ζαφειρίου: Λουλούδια απ' την Ελλάδα (1967)

Μετά τον εξαίρετο μπουζουξή Ισίδωρο Παπαδάμου περνάμε σε μια εμβληματική μορφή του συγκεκριμένου οργάνου που έχει αφήσει βαθύ το αποτύπωμά της στο ελληνικό τραγούδι και μάλιστα στη χρυσή του εποχή. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Στέλιο Ζαφειρίου (1937-2015), ο οποίος υπήρξε μεταξύ άλλων και ο βασικός μπουζουξής του Μίμη Πλέσσα κατά τη γόνιμη περίοδο του συνθέτη στη Lyra σφραγίζοντας με τον υπέροχο ήχο του τα εμβληματικά εκείνα τραγούδια του "Δρόμου" και των άλλων ξεχωριστών στιγμών του αιωνόβιου δημιουργού. 

Ως προπομπό λοιπόν του μεγάλου αφιερώματος στον πρόσφατα θανόντα συνθέτη που θα ξεκινήσουμε αύριο, ανήμερα των εκατοστών γενεθλίων του, θέλω να παρουσιάσω σήμερα έναν ακόμη χαρακτηριστικό δίσκο του Στέλιου Ζαφειρίου από τη δεκαετία του '60, μέσα από τον οποίο αναδεικνύεται ανάγλυφα η απαράμιλλη τέχνη του. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1967 με τίτλο Λουλούδια απ' την Ελλάδα και υπότιτλο τη λιτή επισήμανση: "Τραγούδια και μπουζούκια", ενώ μια δεύτερη επισήμανση κάτω από τη λίστα των τραγουδιών αναφέρει: Παίζουν τα μπουζούκια του Στέλιου Ζαφειρίου.

Ο δίσκος είναι μοιρασμένος εξ ημισείας σε οργανικά κομμάτια και γνωστά τραγούδια της εποχής, όπως τα κλασικά: Δημήτρη μου Δημήτρη μου, Σήκω χόρεψε συρτάκι, Στ' Αποστόλη το κουτούκι, Μια φορά μονάχα φτάνει, Κι αν περπατώ, Στη Φρεατύδα και στα Σεπόλια. Ο Γιάννης Σπανός έχει τη μερίδα του λέοντος με επτά συνθέσεις, δύο ανήκουν στον Γιώργο Ζαμπέτα κι από μία στους Απόστολο Καλδάρα, Σταύρο Κουγιουμτζή και Στέλιο Ζαφειρίου. Τραγουδούν: Γιάννης Πουλόπουλος, Πετρή Σαλπέα, Ελένη Κλάδη και Γιάννης Ζανιώτης. Επισημαίνω ότι στη θέση της Πετρής Σαλπέα λανθασμένα σε κάποιους δισκογραφικούς καταλόγους αναφέρεται το όνομα της Πόπης Αστεριάδη!

Ισίδωρος Παπαδάμου: Μόλις βραδιάσει (1997)

Ο προσωπικός δρόμος που είχε ήδη αρχίσει να βαδίζει από το 1994 με τον πρώτο εξολοκλήρου δικό του κύκλο τραγουδιών ο μπουζουξής των Χειμερινών Κολυμβητών Ισίδωρος Παπαδάμου έφτασε στο δεύτερο σταθμό του τρία χρόνια αργότερα, όταν και πάλι από την AnoKato Records εκδόθηκε ο νέος κύκλος τραγουδιών του με τίτλο Μόλις βραδιάσει.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει 13 ιδιότυπα λαϊκά τραγούδια με εντελώς προσωπικό ύφος τόσο στο μελωδικό, όσο και στο στιχουργικό και ερμηνευτικό επίπεδο. Η θεματολογία των τραγουδιών επικεντρώνεται κυρίως στο ερωτικό στοιχείο, αλλά και σε πεδία στοχαστικής και διανοητικής αναζήτησης. Το ομότιτλο τραγούδι το έκανε πιο γνωστό με μια δική του δεύτερη εκτέλεση ο Γιώργος Νταλάρας. 

Δεν είναι εύκολα τα τραγούδια του Παπαδάμου που μοιάζουν να ξεπηδούν από τις μακρινές αυθεντικές ρίζες του ρεμπέτικου. Απαιτείται αρκετή επιμονή και εξοικείωση με το ύφος του, για να τα αποδεχθεί κανείς. Ωστόσο μπορώ να πω ότι μετά από κάμποσα ακούσματα, ο ήχος αυτός αποκτά μιαν ανεξήγητη οικειότητα! Εν τέλει τα τραγούδια σε αιχμαλωτίζουν και δεν μπορείς εύκολα να ξεφύγεις από την κρυφή τους γοητεία. 

Μαζί με τον Παπαδάμου στη διεκπεραίωση του έργου συμπράττουν σημαντικοί μουσικοί, όπως ο Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο), ο Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), ο Γιώργος Τακματζόγλου (κιθάρα), ο Τάκης Κανέλλος (κρουστά) και τα δυο παιδιά του Ανδρέας (μπουζούκι) και Αναστασία (πιάνο). Η όλη έκδοση έχει χαρακτηριστικά χειροποίητης κατασκευής με μπόλικο μεράκι και γνήσιο ερασιτεχνισμό. Θυμάμαι μάλιστα πως όταν πρωτοβγήκε, ο συνθέτης παρότρυνε τους φίλους του να τού ζητήσουν τηλεφωνικά ή γραπτά να τους στείλει δωρεάν το CD! Ακόμη και σήμερα ο δημιουργός διαθέτει δωρεάν τη δουλειά του μέσω της ιστοσελίδας https://www.trixordo.com/el/information/discography. Ασυνήθιστη και αξιέπαινη χειρονομία, όπως και να το κάνουμε!

Ισίδωρος Παπαδάμου: Δεν σ' έχει αρνηθεί (1994)

Με το αφιέρωμά μας στη δισκογραφία των Χειμερινών Κολυμβητών είχαμε την ευκαιρία να μνημονεύσουμε πολλές φορές το όνομα του ανθρώπου που βρισκόταν σταθερά δίπλα στον Αργύρη Μπακιρτζή, με τον οποίο συνδιαμόρφωνε τον ήχο και τη γενικότερη δραστηριότητα του συγκροτήματος. 

Ο λόγος βέβαια για τον Ισίδωρο Παπαδάμου, γέννημα θρέμμα της Θεσσαλονίκης, όπου γεννήθηκε άλλωστε το 1950 και πήρε το πτυχίο της φιλοσοφικής σχολής, ενώ παράλληλα είχε αρχίσει να παίζει μπουζούκι και να σκαρώνουν μαζί με τον Μπακιρτζή τα πρώτα τους τραγούδια που θα τελικά θα οδηγήσουν στους Χειμερινούς Κολυμβητές με τη γνωστή στη συνέχεια εξέλιξη. Η σχέση του με το μπουζούκι και το λαϊκό ήχο δεν ήταν ποτέ μια τυπική επαγγελματική ενασχόληση, αλλά είχε χαρακτηριστικά ασκητικής προσήλωσης δικαιώνοντας απολύτως την έννοια του γνήσιου ερασιτέχνη. Άλλωστε ο ίδιος κάποια στιγμή, παράλληλα με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, και μαζί με τα δυο παιδιά του δημιούργησαν εργαστήριο κατασκευής λαϊκών οργάνων και μια ανεξάρτητη ετειρεία παραγωγής με τον απίθανο τίτλο «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν, ούτε κέρδη τα μαραίνουν Records» μοιράζοντας δωρεάν τις παραγωγές τους!

Πριν από αυτή τη φάση της ιδιωτικής του δραστηριότητας πάντως ο Ισίδωρος Παπαδάμου, στο περιθώριο της έντονης δραστηριότητας των Χειμερινών Κολυμβητών, είχε παρουσιάσει τις πρώτες προσωπικές του δουλειές με την ετικέτα της ANOKATO Records, όπου είχε την ευκαιρία να αναδείξει το πιο προσωπικό του ύφος σε επίπεδο σύνθεσης και ερμηνείας. Ο πρώτος από τους δύο αυτούς σημαντικούς δίσκους έχει τίτλο Δε σ' έχει αρνηθεί και κυκλοφόρησε το 1994 με ένδεκα συνθέσεις που πατούν στέρεα πάνω στους λαϊκούς δρόμους και στους ήχους της Ανατολής με έντονο το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο (ταξίμι). Η μουσική του ρέει αβίαστα και νωχελικά με μιαν ακατέργαστη ομορφιά και αυθεντικότητα που παραπέμπουν στις απαρχές του γνήσιου λαίκού τραγουδιού, ενώ ο στίχος του είναι εμπνευσμένος από τη σύγχρονη ζωή δοσμένος ωστόσο με μια ηθελημένη απλοϊκότητα, ώστε να αποφύγει τις παγίδες της έντεχνης επίφασης. 

Ο ίδιος μας δίνει τις δικές του απλές εξηγήσεις για τα τραγούδια του: «...εξισορροπούν οι μουσικές και στοχαστικές τάσεις που με διακατέχουν. Οι τάσεις αυτές μπορούν να αποτυπωθούν μέσα στο τρίπτυχο: "Ζόρικα, αμανέδες και ευγενικά". Εκεί κινούνται τα τραγούδια μου. Ακολουθώ δηλαδή την ελληνική μουσική στα διάφορα στιλ της και τρυγώ ανάλογα με τις συναισθηματικές μου ανάγκες αυτό που κάθε φορά μου ταιριάζει και με εκφράζει».

Χειμερινοί Κολυμβητές: 23 Κόκκινα φώτα (2009)

Ολοκληρώνουμε σήμερα το αφιέρωμά μας στη δισκογραφία των Χειμερινών Κολυμβητών με την όγδοη και τελευταία ως τώρα δουλειά τους που κυκλοφόρησε το 2009 έχοντας ήδη συμπληρώσει 28 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας από το 1981 που πρωτοεμφανίστηκαν επίσημα. Τίτλος του δίσκου: 23 Κόκκινα φώτα που προέρχεται από τον τίτλο παλιού τραγουδιού του Αργύρη Μπακιρτζή, αλλά συγχρόνως αναφέρεται και στα 23 τραγούδια του δίσκου, ένα χορταστικό δηλαδή υλικό που ξεπερνάει σε διάρκεια τη μία ώρα και μοιάζει έτσι σαν μια γενναιόδωρη παρακαταθήκη του συγκροτήματος προς τους φίλους τους, ικανή να δικαιολογήσει τη μακροχρόνια έκτοτε σιωπή τους, η οποία δε γνωρίζουμε αν είναι προσωρινή ή οριστική.

Πάντως το άλμπουμ είναι πολύ ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Εδώ κάνει την πρώτη του σύμπραξη με το συγκρότημα ο σημαντικός κιθαρίστας Δημήτρης Μυστακίδης, ενώ επανακάμπτει ο παλιός τους συνεργάτης Θοδωρής Ρέλλος (κλαρίνο). Επίσης στη μουσική των τραγουδιών αυτή τη φορά βρίσκουμε κι άλλες υπογραφές πλην του Αργύρη Μπακιρτζή, όπως του Χάρη Παπαδόπουλου σε δυο τραγούδια, αλλά και των Μιχάλη Σιγανίδη, Θεόδωρου Ανανιάδη, Βασίλη Γαντζία, Κυριάκου Στεργίου και Σταύρου Καραμανιώλα με ένα τραγούδι ο καθένας. Όλες οι ενορχηστρώσεις έγιναν από τα μέλη του συγκροτήματος. 

Οι στίχοι αντλούν τη θεματολογία τους από το φαντασμαγορικό ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο που μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα: Γυναίκες, έρωτες, συμπεθέρες και ζωντοχήρες, ποδόσφαιρο, τσομπάνηδες κι αγρότες, δικαστές, υποχόνδρια καθαριότητα, αεροπορικές καταρρίψεις στελθ και επιστημονική φαντασία στήνουν ένα πολύχρωμο πανηγύρι, χωρίς καμία παραχώρηση σε συμβατικές σεμνοτυφίες! Για την πειστικότερη μάλιστα ερμηνεία κάποιων ιδιαίτερων τέτοιων θεμάτων έχουν επιστρατευτεί ακόμη και ποδοσφαιρικές χορωδίες, όπως: Φίλοι του ΠΑΟΚ, Φίλοι της ΑΕΚ! Και μαζί τους οι Αθηναίοι Φίλοι, καθώς και η αξιόλογη Μικτή Χορωδία Δήμου Γλυκών Νερών υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Βρυζάκη, όπου μεταξύ των χορωδών συμμετέχει και ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Χειμερινοί Κολυμβητές: Το πέρασμά σου (2007)

Ο δίσκος Το πέρασμά σου των Χειμερινών Κολυμβητών, παρά το λαϊκό χρώμα των περισσότερων τραγουδιών, μπορεί ασφαλώς να χαρακτηριστεί ο πιο έντεχνος και "λόγιος" κύκλος τραγουδιών που μας έδωσε μέχρι τώρα το αξιόλογο συγκρότημα της Θεσσαλονίκης στην πολύχρονη παρουσία του μέσα στο ελληνικό τραγούδι. Είναι ένας δίσκος που περιλαμβάνει υλικό βασισμένο σε μελοποιημένη ποίηση, ανθολογημένο από ένα ευρύτατο φάσμα της ποιητικής δημιουργίας, ελληνικής και ξένης, ξεκινώντας από το "Άσμα Ασμάτων" του Σολομώντα και καταλήγοντας στον 20ο αιώνα. 

Πιο συγκεκριμένα: Το ομότιτλο τραγούδι βασίζεται στο γνωστό ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που στο παρελθόν είχε ήδη γνωρίσει αρκετές μελοποιήσεις (Ντίνος Μανωλόπουλος, Γιάννης Σπανός, Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, Γιώργος Γεωργιάδης, Σωτήρης Ρεμπάπης). Έχουμε επίσης ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη ("Ερωτικός λόγος"), του Οδυσσέα Ελύτη ("Η τρελή ροδιά"), του Ντίνου Χριστιανόπουλου ("Το φιλί"), του Νίκου Καββαδία ("Παραλληλισμοί"), του Γιάννη Βαρβέρη ("Σαν εξομολόγηση"), αλλά και των Τούρκων ποιητών Ναζίμ Χικμέτ και Ασίζ Νεζίν και άλλων. Ξεχωρίζει η μεγάλη μεσαία ενότητα του δίσκου που είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στην ποίηση του Σέξπιρ από τη δόκιμη ελληνική απόδοση του Βασίλη Ρώτα.

Με εξαίρεση ένα τραγούδι ("Σαν εξομολόγηση") που έγραψε ο Χάρης Παπαδόπουλος, η μουσική όλων των τραγουδιών ανήκει στον Αργύρη Μπακιρτζή που είναι και ο βασικός ερμηνευτής τους. Μαζί του και άλλα μέλη του συγκροτήματος, κυρίως ο Κώστας Σιδέρης, ενώ συμμετέχει και η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε τρία τραγούδια. Συμμετέχουν επίσης η Μικτή Χορωδία του Δήμου Γλυκών Νερών και η Χορωδία Φίλων. Η πολύ προσεγμένη ενορχήστρωση και η ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο μια πολύ αξιόλογη δουλειά.