Μάριος Τόκας, Αντώνης Καλογιάννης: Μικρά ερωτικά (1984)

Η δεκαετία του '80 ήταν η χρυσή δεκαετία του Μάριου Τόκα. Ό,τι έγραφε τότε, γνώριζε ευρύτατη εμπορική απήχηση καταγράφοντας υψηλότατα νούμερα πωλήσεων έχοντας βέβαια και το προνόμιο της συνεργασίας με κορυφαία ονόματα του πενταγράμμου, όπως ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου ή ο Αντώνης Καλογιάννης. 

Μετά την πετυχημένη πρώτη συνάντηση του συνθέτη με τον στιχουργό Σαράντη Αλιβιζάτο στο άλμπουμ Τα βοριαδάκια ήρθε σύντομα και μια δεύτερη συνεργασία με το δίσκο Μικρά Ερωτικά που κυκλοφόρησε το 1984 από την Polydor (Philips). Ο δίσκος υπήρξε η πρώτη ευρείας αποδοχής εμπορική δουλειά του συνθέτη, καθώς ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα κι έγινε "χρυσός" με τα υψηλά ποσοτικά στάνταρ εκείνης της εποχής. Το τραγούδι που έσυρε το όχημα ήταν κυρίως η κοσμαγάπητη "Αννούλα του χιονιά", αλλά και άλλα τραγούδια του δίσκου ακούστηκαν πολύ, όπως το "Σ' αγαπώ" σε ντουέτο του τραγουδιστή με τη Μαρινέλλα.

Ο Σαράντης Αλιβιζάτος έγραψε τους στίχους στα οκτώ από τα δέκα τραγούδια του δίσκου, καθώς περιλαμβάνεται (σε δεύτερη εκτέλεση) και το μελοποιημένο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου "Δεν κλαίω" που ερμήνευσε πρώτος ο Λάκης Χαλκιάς στο δίσκο Πικραμένη μου γενιά (1981). Το περίεργο είναι ότι περιλαμβάνεται κι ένα ...αδέσποτο τραγούδι ("Σε περιμένω") στο φινάλε του δίσκου που έχει μουσική και στίχους του Δημήτρη Λάγιου! Θυμίζω πάντως ότι ένα χρόνο νωρίτερα ο Αντώνης Καλογιάννης είχε συνεργαστεί με τον Δημήτρη Λάγιο σε ένα ολόκληρο άλμπουμ με τίτλο Εδώ που γεννηθήκαμε (σε στίχους του Φώντα Λάδη) κι έτσι το "αδέσποτο" αυτό τραγούδι μοιάζει σαν απόηχος εκείνης της συνεργασίας.

Μάριος Τόκας: Τα βοριαδάκια (1982)

Μετά το αφιέρωμά μας στον Νότη Μαυρουδή λέω να επιστρέψουμε στον ευαίσθητο Κύπριο συνθέτη Μάριο Τόκα (1954-2008), ο οποίος έφυγε νωρίς από κοντά μας, αφού πρόλαβε ωστόσο να κοσμίσει την ελληνική δισκογραφία με ατέλεωτες μελωδικές στιγμές, αλλά και τεράστιες εμπορικές επιτυχίες. Πρωτοσυστήθηκε στο ελληνικό κοινό το 1978 με διπλή δισκογραφική κατάθεση, τον παιδικό δίσκο Άρες μάρες κουκουνάρες και τον κύκλο τραγουδιών Τραγούδια της παρέας με αποκλειστικό ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, ενώ στη συνέχεια μας έδωσε έναν κύκλο μελοποιημένης ποίησης του Γιάννη Ρίτσου με τίτλο Πικραμένη μου γενιά (1981) που ερμήνευσε ο Λάκης Χαλκιάς, για να φτάσουμε στα 1982 και στον πρώτο μεγάλο σταθμό της δισκογραφικής του πορείας.

Πρόκειται για τον όμορφο κύκλο τραγουδιών Τα βοριαδάκια που κυκλοφόρησε από την Columbia κι έκανε αμέσως γνωστό τον συνθέτη στο πανελλήνιο χαρίζοντάς του τις πρώτες του εμπορικές επιτυχίες. Ο συνθέτης εδώ συνεργάστηκε με τον νεοφώτιστο στο χώρο στιχουργό (και ποιητή) Σαράντη Αλιβιζάτο, ο οποίος είχε πρωτοεμφανιστεί δυο χρόνια νωρίτερα με το δίσκο Ξημερώνει σε μουσικής του Αντώνη Βαρδή και ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου. Η συνεργασία αυτή έμελλε να έχει μεγάλη συνέχεια τα επόμενα χρόνια στους περισσότερους δίσκους τραγουδιών του συνθέτη. Πάντως από την πρώτη κιόλας συνάντησή τους προέκυψαν μερικά πανέμορφα τραγούδια που ακούστηκαν πολύ στην εποχή τους και ίσως ακόμη να μην έχουν χάσει τη γοητεία τους, κυρίως το γλυκύτατο "Η νύχτα μυρίζει γιασεμί", αλλά και πολλά άλλα, όπως: "Θα 'μαστε μαζί", "Τ' άστρο που πέφτει", "Μόνος γυρίζω", "Φαντάρος", "Φυσαρμόνικα".

Τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Νίκος Νομικός, ένας παλιός ερμηνευτής που είχε απουσιάσει για χρόνια από τη δισκογραφία μέχρι την οριστική επιστροφή του το 1976 με το δίσκο Τα σήμαντρα του Απόστολου Καλδάρα, ο Θέμης Αδαμαντίδης που μόλις το 1980 είχε κάνει το δισκογραφικό του ντεμπούτο με το άλμπουμ Αγάπησέ με, και η πρωτόβγαλτη Γιάννα Κομνηνού. Την καλοδουλεμένη ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Δημήτρης Μηλιός χρησιμοποιώντας ακόμη και ξύλινα πνευστά με ηχοχρώματα των Άνδεων που δίνουν ένα ξεχωριστό χρωματισμό σε κάποια τραγούδια.

Νότης Μαυρουδής: Ξαφνικοί επισκέπτες (2020)

Η τελευταία φάση της ζωής του Νότη Μαυρουδή στάθηκε ιδιαίτερα γόνιμη, αφού στο διάστημα 2019-2022 μας έδωσε συνολικά τρεις ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών, και συγκεκριμένα τους κύκλους: Άγρυπνο φεγγάρι (2019), Ξαφνικοί επισκέπτες (2020) και Οχτώ κρυφές μπαλάντες (2022). Έχουμε ήδη εξετάσει τους δύο από αυτούς, οπότε θα κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα στην όψιμη δισκογραφία του συνθέτη με τον κύκλο Ξαφνικοί επισκέπτες που κυκλοφόρησε το 2020 σε μορφή βιβλίου με ένθετο τον ψηφιακό δίσκο από τις εκδόσεις Άπαρσις.

Ο συγκεκριμένος κύκλος αποτελεί άλλο ένα πειστικό τεκμήριο της αστείρευτης έμπνευσης του δημιουργού, ο οποίος ήδη συμπλήρωνε τα 75 χρόνια ζωής και τα 56 χρόνια από την πρώτη εμφάνισή του στη δισκογραφία! Ταυτόχρονα αποτελεί κι ένα αδιάψευστο τεκμήριο της γενναιοδωρίας του προς τους νέους καλλιτέχνες, αφού εδώ αποφάσισε να ντύσει με τις μελωδίες του στίχους αποκλειστικά νέων και άγνωστων στιχουργών από το φυτώριο που εκκολάπτεται μέσα από το ίδρυμα «Μικρό Πολυτεχνείο» και ειδικότερα από το τμήμα «Στιχοποίηση» που εποπτεύει ο γνωστός στιχουργός Κώστας Φασουλάς. Πρόκειται για τους:   Δήμητρα Κουντουριώτη, Ιωάννα Κολλινιάτη, Κέλλυ Αλεφάντου, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Παναγιώτη Στράκαρη, Λυσάνδρα Αναστασοπούλου, Νάνσυ Φωτοπούλου, Μιχάλη Δήμα, Ανδρομάχη Δαμαλά, Βίβιαν Ματσούκα, Αντιγόνη Κολοβέντζου και Νίκη Ρουσοπούλου-Παππά. 

Προφανώς η απροσδόκητη αυτή συνεργασία δικαιολογεί και τον τίτλο της έκδοσης που περιλαμβάνει συνολικά 13 όμορφα τραγούδια λυρικής φόρτισης με λιτή ενορχήστρωση βασισμένη, όπως πάντα, σε ακουστικά όργανα με την κιθάρα φυσικά σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι όμορφες ερμηνείες συμβάλλουν ασφαλώς στο ευφρόσυνο αποτέλεσμα. Ερμηνεύουν οι: Γεράσιμος Ανδρεάτος, Ηλίας Λιούγκος, Βασίλης Λέκκας, Δώρος Δημοσθένους, Μόρφω Τσαϊρέλη και Ειρήνη Τουμπάκη.

Νότης Μαυρουδής: Στου χρόνου τις καταπακτές (2011)

Με το ξεκίνημα του νέου αιώνα κι έχοντας επικεντρώσει πλέον το κύριο ενδιαφέρον του στην εξαιρετική κιθαριστική σειρά Cafe de l' art μαζί με τον κιθαριστή Παναγιώτη Μάργαρη, ο Νότης Μαυρουδής είχε πλέον αραιώσει πολύ την παρουσίαση καινούργιου τραγουδιστικού υλικού. Όπως έχουμε ήδη δει, το 2002 μας έδωσε τον κύκλο Στην ηχώ του έρωτα κι αμέσως μετά τον παιδικό κύκλο Μουσικό Ανθολόγιο (2003), για να επανέλθει το 2006 με καινούργιο υλικό (Carte postale) και στη συνέχεια να μεσολαβήσει ένα μακρύ διάστημα πέντε χρόνων, ως το 2011 που επανήλθε με καινούργια τραγούδια με γενικό τίτλο Στου χρόνου τις καταπακτές.

Κι αυτή η δουλειά είναι πανέμορφη και αποδεικνύει ότι ο συνθέτης δεν βιαζόταν να δίνει το δισκογραφικό παρών, αν δεν είχε κάτι καινούργιο να πει με τη μουσική του. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος μοιάζει "εκτός κλίματος" για την εποχή που κυκλοφόρησε μέσα σε μια γενικευμένη παρακμή του τραγουδιού μας. Δυστυχώς είχαμε ήδη περάσει σε μια στείρα εποχή, όπου δε βγαίναν πλέον τέτοιοι δίσκοι που να ακούγονται με το ίδιο ενδιαφέρον από την αρχή ίσαμε το τέλος. Ο Μαυρουδής δε διστάζει να επιστρέφει στις παλιές φόρμες και ν' αναζητά καινούργια ηχοχρώματα, πάντα ανοιχτός σε συνεργασίες και γενναιόδωρος με τους νεότερους καλλιτέχνες. 

Το άλμπουμ είναι πολυσυμμετοχικό. Πρώτα πρώτα έχουμε μια σειρά αξιόλογους στιχουργούς, παλαιούς και νεότερους, που συμπράττουν στη διαμόρφωση του υλικού, όπως: Άκος Δασκαλόπουλος, Άλκης Χριστοφέλλης, Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος, Γιώργος Κορδέλλας, Λίνα Δημοπούλου, Μάρθα Βεντρή και Μαίρη Φασουλάκη. Κι όπως τον "παλιό καλό καιρό", ο συνθέτης περιστοιχίζεται από μια μεγάλη ομάδα ερμηνευτών που αποδίδουν άρτια το υλικό του δίσκου. Ιδού τα ονόματα: Γιάννης Χαρούλης, Γιώτα Νέγκα, Μίλτος Πασχαλίδης, Μπάμπης Τσέρτος, Μελίνα Ασλανίδου, Διονύσης Τσακνής, Χρήστος Κωνσταντόπουλος, Σαββέρια Μαργιολά και Αμαλία Τάτση! Συμπράττουν επίσης η Χορωδία Kodaly, η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Πάτρας υπό τον Θανάση Τσιπινάκη, αλλά και η Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου. 

Οι μελωδίες του συνθέτη διατρέχουν μια μεγάλη ποικιλία μουσικών εκφράσεων, από το ορθόδοξο λαϊκό, μέχρι τη μπαλάντα, το ροκ ή τον αυτοσχεδιασμό. Ο ίδιος μας εξηγεί σχετικά: "Τα τραγούδια αυτού του δίσκου περιέχουν ποικίλα είδη. Η μπαλάντα, οι αναφορές σε μουσικές που καθόρισαν τη συλλογικότητά μας: Λαϊκά και λόγια ιδιώματα, απρόσμενα ...ροκ μαζί με βαλς και tango, ό,τι το παρελθόν και το παρόν μού "προτείνει" να σκέφτομαι και να δημιουργώ (...) Τα τραγούδια αυτού του δίσκου φιλοδοξούν να τοποθετηθούν στις αισθητικές-στιλιστικές ανακατατάξεις της εποχής. Κι εγώ με όποια πείρα διαθέτω από το 1964, όταν πρωτομπήκα στον κήπο της δισκογραφίας, αναζητώ για άλλη μια φορά χώρο έκφρασης...". Η ενορχήστρωση έχει μια διάθεση νοσταλγική που τονίζεται από την έντονη παρουσία του ακορντεόν, της κιθάρας, του πιάνου και του μαντολίνου. Στο φινάλε του δίσκου ακούμε ένα θαυμάσιο οργανικό θέμα αγνώστου συνθέτη ερμηνευμένο από δύο κλασικές κιθάρες που αποδίδουν ο συνθέτης και ο κιθαριστής Γιώργος Τοσικιάν.

Νότης Μαυρουδής: Carte postale (2006)

Συνεχίζοντας την όμορφη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι ο Νότης Μαυρουδής μας έδωσε το 2006, συμπληρώνοντας πια τα 60 του χρόνια, τον αξιολογότερο κύκλο τραγουδιών της ώριμης φάσης του με τίτλο Carte Postale βασισμένο εξολοκλήρου σε ποιητικούς στίχους του Ηλία Κατσούλη. Ο ίδιος μας εξηγεί σχετικά: ''Τα τραγούδια του Carte postale είναι κομμάτια πάνω σε ιδιαίτερες και σημαντικές προσωπικότητες, κοινής αποδοχής, στον κοινό βίο. Είναι μνήμες που καταγράφηκαν στη συνείδηση και μεταμορφώθηκαν σε μουσική και διάφανη ύλη. Είναι αισθήματα που δεν μπόρεσα να πω με δικά μου λόγια, άλλα χρειάστηκα τους στίχους του Ηλία Κατσούλη για να ''μιλήσω'' με τη μουσική μου, σε αυτόν τον κύκλο τραγουδιών, αποτελούν σελίδες της κοινής ιστορίας μας, που θέλησα να πλησιάσω με μία μουσική, ίσως πολύ προσωπική. Εκ βαθέων...".

Αυτό ακριβώς είναι η ουσία του υπέροχου αυτού άλμπουμ. Μια σειρά μουσικοποιητικών πορτρέτων "καλτ" μορφών αλήστου μνήμης που κοσμούν τον ελληνικό και διεθνή λαϊκό πολιτισμό, κυρίως ανθρώπων του τραγουδιού που ο καθένας τους έχει χτίσει τον προσωπικό του μύθο. Ιδού τα πρόσωπα: Carlos Garnel (1890-1935), μυθικός Αργεντίνος χορευτής του tango, Amalia Rodrigues (1920-1999), ιέρεια του πορτογαλικού fado, Edith Piaf (1915-1963), το θρυλικό σπουργιτάκι του Παρισού, μια σειρά μυθικές Ελληνίδες ερμηνεύτριες του ελαφρού και ρεμπέτικου τραγουδιού (Ρόζα Εσκενάζη, Σοφία Βέμπο, Μαρίκα Νίνου, Στέλλα Χασκίλ, Σωτηρία Μπέλλου) και μαζί τους ο Αττίκ, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Φλέρυ Νταντωνάκη, αλλά και η εμβληματική ηθοποιός Σαπφώ Νοταρά, καθώς και οι ποιητές Γεώργιος Βιζυηνός και Κωνσταντίνος Καβάφης! Ο Ηλίας Κατσούλης εμπνεύτηκε από χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής αυτών των θρυλικών μορφών και μας έδωσε πολύ περιεκτικά, αλλά απόλυτα λυρικά πορτρέτα δίνοντας την ευκαιρία στον συνθέτη να τα ντύσει με πολύ όμορφες μουσικές που καταφέρνουν με μια εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα και εναλλαγή ύφους να αναδείξουν την ιδιαιτερότητα της καταγωγής, αλλά και του έργου όλων αυτών των μύθων. 

Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι: Μαρία Φαραντούρη, Νίκος Δημητράτος, Σόνια Θεοδωρίδου, Μαριώ, Δήμητρα Παπίου, Σταμάτης Κραουνάκης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Καλλιόπη Βέττα και Μόρφω Τσαϊρέλη. Η Ζωή Τηγανούρια συμμετέχει με το ακορντεόν της. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επωμίστηκε ο Γιάννη Ιωάννου. Εξαιρετικά επιμελημένη η όλη έκδοση για λογαριασμό της ετικέτας Corifeo της Eros Music, με πολυσέλιδο ένθετο βιβλιαράκι.

Νότης Μαυρουδής: Στην ηχώ του έρωτα (2002)

Είδαμε τις τελευταίες ημέρες μια σειρά δισκογραφικών συνεργασιών του Νότη Μαυρουδή με γυναικείες φωνές (Μαίρη Έσπερ, Julie Ziavras, Θεοδοσία Στίγκα), οι οποίες καθόλου τυχαία δεν συνέβησαν, αφού ο εκλεκτός τραγουδοποιός έχει δηλώσει χωρίς περιστροφές την προτίμησή του στις γυναικείες φωνές, οι οποίες "καταφέρνουν να πολλαπλασιάσουν τις οδούς και τα μονοπάτια της τραγουδιστικής ερμηνείας προσφέροντας στην τραγουδιστική τέχνη δημιουργικότητα, γοητεία και περισσότερους ηχοχρωματικούς χυμούς... Νιώθω πως οι γυναικείες φωνές ενδύθηκαν τον μανδύα της αρχέγονης της Μεγάλης Θεάς, η οποία συνδύαζε τη ζωοφόρο δύναμη της μάνας με τον ερωτισμό της νεαρής γυναίκας και τη σοφία της γερόντισσας".

Έχοντας λοιπόν αυτή την ερμηνευτική προτίμηση δε δίστασε ο συνθέτης να προχωρήσει σε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ αποκλειστικά με γυναικείες ερμηνείες επιλέγοντας μερικές από τις πλέον καταξιωμένες στο χώρο και συγκεκριμένα τη Χαρούλα Αλεξίου, την Ελένη Βιτάλη, τη Γλυκερία, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, την Έλλη Πασπαλά και τη Λιζέτα Καλημέρη. Το άλμπουμ έχει τίτλο Στην ηχώ του έρωτα κι εκδόθηκε το 2002 από την ετικέτα Corifeo της Eros Music, την οποία εκείνη την εποχή διηύθυνε ο συνθέτης. 

Το θαυμάσιο αυτό άλμπουμ περιλαμβάνει σχεδόν αποκλειστικά πρωτότυπες συνθέσεις, συνολικά δώδεκα τραγούδια σε στίχους των Γιώργου Κορδέλλα, Σμαρώς Παπαδοπούλου, Άρη Δαβαράκη, Τάσου Σαμαρτζή, Τατιάνας Λύγαρη, Αγαθής Δημητρούκα και Μαρίας Θάνογλου, όλα ερωτικής θεματολογίας ντυμένα με τρυφερές μελωδίες και λιτή ακουστική ενορχήστρωση. Πέρα από τα δώδεκα τραγούδια έχουμε κι ένα σύντομο θέμα ("Μνήμη του ανέμου") που αποδίδεται από χορωδιακό βοκαλισμό, καθώς κι ένα οργανικό φινάλε ("Λυρικό") σε μορφή για κλασική κιθάρα και ορχήστρα με σολίστ τον συνθέτη.

Νότης Μαυρουδής, Θεοδοσία Στίγκα: 5 Ερωτικές λαϊκές μπαλάντες (2001)

Άλλη μια γυναικεία φωνή που συνεργάστηκε με τον Νότη Μαυρουδή ήταν η Θεοδοσία Στίγκα, μια παλιά τραγουδίστρια που εμφανίστηκε στο προσκήνιο στα μέσα της δεκαετίας του '70 ερμηνεύοντας λαϊκά και παραδοσιακά τραγούδια, ενώ μόλις το 1994 αξιώθηκε να παρουσιάσει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο (Της ζωής μου το σημάδι) με τραγούδια των Θανάση Πολυκανδριώτη και Γιώργου Ανδρέου, για να ακολουθήσουν άλλες δύο προσωπικές δουλειές (Μοιάζεις, 1996, Αρσενικό ο έρωτας, 1999), ώσπου συναντήθηκε με τον Νότη Μαυρουδή.

Η σύντομη αυτή συνάντηση απέφερε ένα μικρής διάρκειας άλμπουμ με τίτλο 5 Ερωτικές Λαϊκές Μπαλάντες που εκδόθηκε το 2001 από την Eros Music που τότε ο συνθέτης είχε την ευθύνη του ρεπερτορίου της. Δύο από τα τραγούδια του άλμπουμ ("Το κερί", "Ζωές από μετάξι") έχουν μουσική του Νότη Μαυρουδή και στίχους των Άκου Δασκαλόπουλου και Τάσου Σαμαρτζή αντίστοιχα. Από τα υπόλοιπα τρία τραγούδια το πρώτο ("Αποχαιρετισμός") υπογράφεται από τον μεγάλο λυράρη της Κρήτης Κώστα Μουντάκη και είναι ένα αυθεντικό παραδοσιακό αριστούργημα. Τα άλλα δύο τραγούδια προέρχονται από το χώρο του ρεμπέτικου, το πρώτο ("Κουκλάκι") είναι γραμμένο από τον Σμυρνιό συνθέτη Παναγιώτη Τούντα, ενώ το δεύτερο ("Άνοιξε γιατί δεν αντέχω") από τον Γιάννη Παπαϊωάννου.

Όλο το υλικό επιμελήθηκε ο Νότης Μαυρουδής προσαρμόζοντάς το σε φόρμα για φωνή και δύο κλασικές κιθάρες, τις οποίες παίζουν ο ίδιος μαζί με τον μαθητή και στενό συνεργάτη του Παναγιώτη Μάργαρη. Οι δυο τους άλλωστε εκείνη την εποχή είχαν την ευθύνη της θαυμάσιας κιθαριστικής σειράς Cafe de l' art.  Απέριττος ήχος που δίνει την ευκαιρία στην καθαρή λαϊκή φωνή της ερμηνεύτριας να αναδείξει τα ερμηνευτικά της χαρίσματα.

Νότης Μαυρουδής, Julie Ziavras: Simply Mavroudis (1999)

Άλλη μια εκλεκτή συνεργασία του Νότη Μαυρουδή αποτυπώθηκε σε ψηφιακό δίσκο το 1999 με τίτλο Simply Mavroudis που κυκλοφόρησε στη διεθνή αγορά από την Jaz Productions, Inc., αλλά παραμένει άγνωστος (και δυσεύρετος) για το ελληνικό κοινό. Ο συνθέτης εδώ συναντήθηκε με την ελληνικής καταγωγής σοπράνο Julie Ziavras, η οποία γεννήθηκε στην Αμερική και δραστηριοποιείται στο εξωτερικό.

Το άλμπουμ έχει ανάλογα χαρακτηριστικά με το δίσκο Ζωές από μετάξι που είδαμε χθες. Περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια του συνθέτη, πρωτότυπα ή σε επανεκτέλεση, με την ανάλογη προσαρμογή της ορχηστρικής συνοδείας που επιμελήθηκε ο ίδιος ο συνθέτης. Ξεχωρίζουν δύο παλιότερες στιγμές, το εξαίσιο "Ερωτικό" (ένα από τα πολλά "Ερωτικά" που έγραψε ο συνθέτης) σε ποίηση Μάνου Χατζιδάκι από το άλμπουμ Παιδί της γης (1977) με πρώτη ερμηνεύτρια την Αρλέτα, καθώς και "Τα στεφάνια" που βασίζονται σε αρχαία λυρική ποίηση που μετέφρασε ο Ηλίας Πετρόπουλος από το άλμπουμ Έρως ανίκατε μάχαν (1985), όπου το ερμήνευσε η Νένα Βενετσάνου. Τα υπόλοιπα τραγούδια έχουν στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου, της Νανάς Νικολάου και του Γιάννη Πανουτσόπουλου. 

Όμορφη λυρική ερμηνεία της Julie Ziavras, δένει αρμονικά με τις ωραίες μελωδίες του συνθέτη, ο οποίος μάλιστα συμμετέχει και στα φωνητικά, ενώ παίρνει μέρος και η Χορωδία της ΕΡΤ. Ο δίσκος πραγματοποιήθηκε με την ευθύνη της παραγωγής από την ερμηνεύτρια, η οποία τον αφιέρωσε στη μνήμη του πατέρα της. Η συνοδευτική ορχήστρα αποτελείται από ακουστικά όργανα (κιθάρα, βιολί, όμποε, κλαρινέτο, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, σαξόφωνο, πιάνο, κρουστά), ενώ συνοδεύει διακριτικά το συνθεσάιζερ του Γιάννη Ιωάννου.

Νότης Μαυρουδής, Μαίρη Έσπερ: Ζωές από μετάξι (1997)

Συμπληρώνονται δύο χρόνια από την αποφράδα εκείνη χειμωνιάτικη ημέρα του 2023, όταν ο σπουδαίος συνθέτης και κορυφαίος κλασικός κιθαριστής Νότης Μαυρουδής (1945-2023) έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μετά από ένα ατύχημα στο εξοχικό του σπίτι κοντά στη Μακρινίτσα του Πηλίου. Πρόλαβε ωστόσο στα 60 περίπου χρόνια παρουσίας του στα μουσικά μας πράγματα να μας δώσει ισχυρά τεκμήρια του τραγουδοποιητικού του ταλέντου με δεκάδες υπέροχα τραγούδια από το 1964 που πρωτοεμφανίστηκε στο προσκήνιο. 

Το μικρό μας αφιέρωμα στον εκλεκτό δημιουργό θα είναι επικεντρωμένο σε μια σειρά αξιόλογων κύκλων τραγουδιών που μας έδωσε στα τελευταία χρόνια της ενεργού παρουσίας του στο ελληνικό πεντάγραμμο ξεκινώντας με το δίσκο Ζωές από μετάξι που κυκλοφόρησε το 1997.

Πρόκειται για έναν κύκλο με "δώδεκα τραγούδια για τη Μαίρη Έσπερ", όπως επισημαίνεται στον υπότιτλο της έκδοσης, η οποία κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία FM Records. Στην πραγματικότητα βέβαια ο δίσκος περιέχει δεκατέσσερα κομμάτια, αφού το τραγούδι "Ερωτικό" ακούγεται σε διπλή εκτέλεση, ενώ το άλμπουμ ξεκινά με μια σύντομη οργανική Εισαγωγή βασισμένη στη μελωδία του τραγουδιού "Κάθε μια νύχτα". Το υλικό του δίσκου είναι μικτό με τραγούδια πρωτότυπα, αλλά και μερικά παλιότερα σε επανεκτέλεση. Τους στίχους έγραψαν ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Τάσος Σαμαρτζής, η Νανά Νικολάου, η Αγαθή Δημητρούκα, η Ελένη Μαχαίρα, η Μαρία Θάνογλου και ο Γιάννης Πανουτσόπουλος. Ο ίδιος ο συνθέτης επιμελήθηκε και την ενορχήστρωση του υλικού, ενώ η καλλιτεχνική διεύθυνση της έκδοσης ανήκει στον Σταμάτη Κραουνάκη.

Αποκλειστική ερμηνεύτρια του δίσκου είναι η Ελληνοαιγύπτια Μαίρη Έσπερ, η οποία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, αλλά μεγάλωσε και σπούδασε μουσική στην Αθήνα. Δραστηριοποιήθηκε στο χώρο του τραγουδιού από τις αρχές του '80, ενώ η πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1991 στους Πρώτους Αγώνες Τραγουδιού της Καλαμάτας με το τραγούδι "Άνεμος" του Γ. Μελά. Ο δίσκος του Νότη Μαυρουδή αποτελεί και τη μοναδική προσωπική της δουλειά, όπου έδωσε όμορφες και πολύ εμφραστικές ερμηνείες που πάντως δε στάθηκαν ικανές για μια ανάλογη συνέχεια.