Μίνως Μάτσας: Χίλιες και μια νύχτες ...πάλι (1994)

Ο Μίνως Μάτσας (γενν. 1968) αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση συνθέτη της νεότερης γενιάς που ανέδειξε η γόνιμη δεκαετία του '90, η λεγόμενη δεκαετία των τραγουδοποιών. Βγήκε μέσα από μια οικογένεια που είχε στενούς δεσμούς με το χώρο της μουσικής, αφού ο συνονόματος παππούς του ήταν γνωστός στιχουργός του ρεμπέτικου ("Το μινόρε της αυγής", "Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης") και πρωτοπόρος της δισκογραφικής επιχειρηματικότητας (Odeon), ενώ ο πατέρας του Μάκης Μάτσας είναι αυτός που έστησε το δισκογραφικό κολοσσό της Minos. Ο ίδιος πάντως προτίμησε να μείνει μακριά από το επιχειρηματικό κομμάτι της μουσικής και να ασχοληθεί μαζί της ως δημιουργός. Η δεκαπεντάχρονη μάλιστα παραμονή του στην Αμερική τού έδωσε την απαραίτητη γνώση στον τομέα της κινηματογραφικής μουσικής, η οποία μετουσιώθηκε σε σημαντικές ως τώρα κινηματογραφικές επενδύσεις, όπως οι ταινίες: "Diary of a Lost Girl" (1997), "Η αγάπη είναι ελέφαντας" (2000), "Eduart" (2007), "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" (2012), "Καζαντζάκης" (2017) και "Ευτυχία" (2019), ενώ παράλληλα έχει καταπιαστεί και με το θέατρο ("Πήτερ Παν", "Όρνιθες") και την τηλεόραση ("Το νησί").

Η πρώτη πάντως δισκογραφική δουλειά του Μίνωα Μάτσα ήταν ένας κύκλος τραγουδιών με τίτλο Χίλιες και μια νύχτες ...πάλι που εκδόθηκε το 1994 από την ετικέτα Μεσόγειος της Minos. Πρόκειται για μια σειρά δώδεκα τραγουδιών σε στίχους του παλαίμαχου και άξιου στιχουργού Άκου Δασκαλόπουλου σε μια από τις τελευταίες εν ζωή δουλειές του, πάντα μ' εκείνο το χαρακτηριστικό ποιητικό τρόπο απεικόνισης των συναισθηματικών φορτίσεων που μας έδωσαν κατά καιρούς υπέροχα τραγούδια. Ο στιχουργός μάλιστα σημειώνει: "Πίσω από τους στίχους αυτών των τραγουδιών ανασαίνουν ήρεμα οι άνεμοι των ονείρων, τα βουνά, τα γαλανά νερά, τα φιλιά και το μέλι του φεγγαριού, οι τρικυμίες, το νάμα δύο χειλιών που σε χαϊδεύουν και μια ακρογιαλιά για τους ναυαγούς του έρωτα, αόρατες ψυχές που γίνονται μελωδία, για να μας λυτρώσουν από το θόρυβο της καθημερινότητας...".

Μαζί με το δισκογραφικό βάπτισμα του πυρός για τον συνθέτη τα τραγούδια αυτά δίνουν την ευκαιρία να κάνει την πρώτη της εμφάνιση και μια καινούργια ερμηνεύτρια, η γεννημένη στην Αυστραλία Αθηνά Μόραλη, η οποία κατάφερε μ' αυτή τη δουλειά να δώσει ένα στίγμα και να πορευτεί ευδόκιμα για μερικά χρόνια στο ελληνικό πεντάγραμμο με κάμποσες σκόρπιες συμμετοχές και μια δεύτερη προσωπική δουλειά (Ρώτα τον έρωτα) που εκδόθηκε το 1999, χωρίς πάντως όλα αυτά να σταθούν ικανά να συντηρήσουν για πολύ την παρουσία της στο χώρο.

Η μουσική του Μάτσα είναι όμορφη και χαρακτηρίζεται από μελωδική φόρτιση με μιαν υποβόσκουσα ράθυμη διάθεση και χρωματισμούς ανατολίτικους που προφανώς εναρμονίζονται με τον τίτλο του έργου και το ύφος του στιχουργικού λόγου. Μάλιστα τα τραγούδια εναλλάσσονται και με μικρές αφηγηματικές γέφυρες που δίνουν πιο ξεκάθαρα τη νοητή γραμμή του μύθου που τα διατρέχει. Αφηγητής είναι ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος, ενώ στο τραγούδι του φινάλε ("Τραγουδάκι του τέλους") συμμετέχει και ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Μάνος. Την ενορχήστρωση έκανε ο συνθέτης.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει Καρυωτάκη (2005)

Η ποιητική γλώσσα του Μανόλη Αναγνωστάκη ξεπήδησε μέσα από τις οδυνηρές εμπειρίες της γερμανικής θηριωδίας και του τραυματικού εμφυλίου πολέμου που τον βρήκαν στα εφηβικά και πρώτα νεανικά του χρόνια αφήνοντας έντονα σημάδια στον ευαίσθητο ψυχισμό του. Ο ίδιος αναζητώντας καταφύγιο στην προγενέστερη ποίηση φαίνεται ότι βρήκε εκείνες τις φωνές που κινητοποιούσαν τις πρώιμες ποιητικές του ανησυχίες στο λόγο δύο κυρίως ποιητών, του Κωνσταντίνου Καβάφη και του Κώστα Καρυωτάκη. Ιδιαίτερα μάλιστα η μηδενιστική γραφή του Καρυωτάκη, ο οποίος πέθανε το 1928, όταν ο Αναγνωστάκης ήταν τριών ετών και μόλις ξεκινούσε να γνωρίζει το μίζερο κόσμο που άφησε πίσω του ο αυτόχειρας ποιητής, σημάδεψε βαθιά τα δικά του ποιητικά σκιρτήματα που ανιχνεύονται αδρά στις πρώτες ποιητικές του συνθέσεις με το γενικό τίτλο "Εποχές". Δεν το κρύβει άλλωστε κι ο ίδιος ομολογώντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια: "Ο Καρυωτάκης στα δεκαέξι μου ήταν ο Θεός μου"!

Το 2005, με αφορμή το θάνατο του Μναόλη Αναγνωστάκη, το έγκυρο λογοτεχνικό περιοδικό Η Λέξη αφιέρωσε το τεύχος 186 στον ποιητή προσφέροντας στους αναγνώστες του κι ένα ψηφιακό δίσκο με τον τίτλο Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει είκοσι ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη. Ο ποιητής εδώ βρίσκει την ευκαιρία να επαναβεβαιώσει τη διακριτική του σχέση με την ποίηση του παλιού ομοτέχνου του επιλέγοντας ποιήματα που φανερώσουν καθαρότερα αυτή τη σχέση.

Με την ευκαιρία, σημειώνω ότι το 2019 από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησε ένας τόμος με τίτλο «Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ανθολογεί» που περιλαμβάνει και ηχητικό υλικό από ραδιοφωνικές εκπομπές του ρ/σ Ηρακλείου, όπου ο Αναγνωστάκης παρουσιάζει και διαβάζει μια ευρεία ανθολογία 197 ποιημάτων από 22 διαφορετικούς ποιητές της γενιάς του '30 και της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Απουσιάζουν δηλαδή και ο Καβάφης και ο Καρυωτάκης!

Μανόλης Αναγνωστάκης: Ποιήματα και τραγούδια (ανθολογία)

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης έχει καταφέρει με τη φορτισμένη και ευθύβολη ποιητική γραφή του να γνωρίσει μεγάλη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό που αγάπησε την ποίησή του πολύ πριν αυτή ντυθεί με μελωδικά χρώματα που της χάρισαν αρκετοί συνθέτες μας, σε αντίθεση βέβαια με άλλους άξιους ποιητές που χρειάστηκαν τη μουσική υποστήριξη, για να αποκτήσουν την αποδοχή του κόσμου, με χαρακτηριστικότερη ασφαλώς την περίπτωση του Νίκου Καββαδία.

Πάντως ο Αναγνωστάκης αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και δημιουργίας πολύ αξιόλογων μουσικών συνθέσεων από πολλούς Έλληνες μουσικούς, αρχής βέβαια γενομένης - πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί; - με τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος μας χάρισε τον αριστουργηματικό κύκλο μελοποιημένης ποίησης Μπαλάντες (1975) αποκλειστικά με ποίηση δική του, με την οποία πάντως η σχέση του μεγάλου συνθέτη υπήρξε διαχρονική, αφού νωρίτερα είχε μελοποιήσει τα ποιήματα "Μιλώ" και "Χάρης 1944" για τον κύκλο Αρκαδία 8 (1969/1974), λίγο αργότερα στο άλμπουμ Της εξορίας (1976) συμπεριέλαβε άλλα τέσσερα ποιήματα ("Έφτασες αργά", "Δεν έφταιγεν ο ίδιος", "Ήτανε νέοι", "Κάθε πρωί"), ενώ πολλά χρόνια αργότερα επανήλθε στον ποιητή με άλλα δυο ποιήματά του ("Ίσκιοι βουβοί" Ι & ΙΙ) στο άλμπουμ Άσματα (1998). Ολοκληρωμένη δουλειά επίσης πάνω στο έργο του Αναγνωστάκη μας έδωσε κι ο συνθέτης Μιχάλης Γρηγορίου με τον κύκλο Η αγάπη είναι ο φόβος (1980), ενώ διάσπαρτα σε διάφορες δισκογραφικές εκδόσεις βρίσκουμε αρκετά ακόμη μελοποιημένα ποιήματά του από συνθέτες, όπως ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Αγγελική Ιωαννάτου (Ionatos), ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Γερασιμίδης, ο Χάρης Παπαδόπουλος, αλλά και νεανικά συγκροτήματα, όπως οι Ροδάμα και οι Έβενος.

Η παρούσα συλλογή αποτελεί ένα ευρύ ανθολόγημα της ποίησης του Μανόλη Αναγνωστάκη, όπου παρουσιάζονται ανά ζεύγη απαγγελίες ποιημάτων και τα αντίστοιχα (ή σχετικά) τραγούδια που προέκυψαν από την ποίησή του. Οι απαγγελίες ακούγονται από τη φωνή του ίδιου του ποιητή και προέρχονται από το ηχογράφημα Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει Αναγνωστάκη (1977) που είδαμε χθες. Τα μελοποιημένα μέρη ανήκουν στους συνθέτες Μίκη Θεοδωράκη, Θάνο Μικρούτσικο, Αγγελική Ιωαννάτου, Μιχάλη Γρηγορίου, Γιάννη Μαρκόπουλο και Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τα ερμηνεύουν οι: Πέτρος Πανδής, Αγγελική Ιωαννάτου (Ionatos), Φωτεινή Δάρρα, Μαρία Δημητριάδη, Αντώνης Καλογιάννης, Μαρία Φαραντούρη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Κώστας Παλιατσάρας, Μαργαρίτα Ζορμπαλά και Γιάννης Κούτρας.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει Αναγνωστάκη (1977)

Συμπληρώνονται σήμερα 20 χρόνια από την αποδημία του σπουδαίου ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005), ενώ συγχρόνως η φετινή χρονιά, μαζί με τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τη γέννηση των δύο κορυφαίων μας συνθετών Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι, σηματοδοτεί και την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του ποιητή, αν και είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να αξιωθεί ανάλογης προβολής τιμητικών εκδηλώσεων σαν κι αυτές που ετοιμάζονται για τους δυο συνθέτες μας. 

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και άσκησε για πολλά χρόνια το επάγγελμα του ακτινολόγου γιατρού, ενώ από το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε στις 23 Ιουνίου 2005. Τα πρώτα ποιητικά του σκιρτήματα εκδηλώθηκαν ήδη από τα εφηβικά του χρόνια, ενώ από το 1945 άρχισε να δίνει το επίσημο παρών ξεκινώντας με την ποιητική συλλογή "Εποχές" που είχε δύο συνέχειες με τις αριθμητικές ενδείξεις "2" (1948) και "3" (1954), για να πάρουν κάτοπιν σειρά οι τρεις διαδοχικές συλλογές με τίτλο "Η συνέχεια" (1954-1962). Το 1956 και το 1971 κυκλοφόρησαν δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις έργων του με τους τίτλους "Τα ποιήματα (1941-1956)" και "Τα ποιήματα (1941-1971). Το ενδιαφέρον του για την ποίηση επεκτάθηκε και στον εκδοτικό τομέα, αφού κατά καιρούς διηύθυνε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, όπως το νεανικό "Ξεκίνημα" (1944), ενώ υπήρξε μέλος της περίφημης λογοτεχνικής ομάδας που εξέδωσε τα ιστορικά "Δεκαοκτώ κείμενα" στα χρόνια της δικτατορίας. Γραμματολογικά ο Αναγνωστάκης εντάσσεται στην πρώτη Μεταπολεμική Γενιά της λογοτεχνίας μας, τη λεγόμενη "γενιά της ήττας", μαζί με άλλους εκλεκτούς ομοτέχνους του, όπως ο Άρης Αλεξάνδρου, ο Τάκης Σινόπουλος, ο Νάνος Βαλαωρίτης, ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Τίτος Πατρίκιος. 

Το 1977 από τη σημαντική δισκογραφική σειρά "Ελληνικά Ποιήματα" υπό την ετικέτα Διόνυσος της Lyra κυκλοφόρησε ο δίσκος Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει Αναγνωστάκη με μια ευρεία ανθολογία 25 ποιημάτων από το σύνολο του ως τότε έργου του και ειδκότερα από τις συλλογές: "Η συνέχεια", "Η συνέχεια 2", "Η συνέχεια 3", "Εποχές 3" και "Στόχος". Ανάμεσά τους μερικά από τα πιο εκλεκτά ποιήματα της νεότερης λογοτεχνίας μας, όπως: "Τώρα μιλώ", "Το ναυάγιο", "Κάτω απ' τις ράγες", "Θεσσαλονίκη, μέρες του 1969 μ.Χ.", "Νέοι της Σιδώνος, 1970", "Επιτύμβιον", "Η αγάπη είναι ο φόβος...", "Ήρθες όταν εγώ δε σε περίμενα", "Όταν αποχαιρέτησα τους φίλους μου", "΄Κι ήθελε ακόμη πολύ". Την έκδοση επιμελήθηκε ο συγγραφέας και διανοούμενος Γιώργος Κατσίμπαλης (1899-1978), ο περίφημος "κολοσσός του Μαρουσίου", εκδότης του ιστορικού λογοτεχνικού περιοδικού "Νέα Γράμματα", όπου συχνά είχαν φιλοξενηθεί και ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Η Μπέμπα Μπλανς τραγουδά Γιώργο Ζαμπέτα (1962-1972)

Ο Γιώργος Ζαμπέτας στάθηκε πάντα γενναιόδωρος απέναντι σε όλους τους συναδέλφους του είτε προσφέροντας πρόθυμα την ακαταμάχητη δεξιοτεχνία του στο μπουζούκι, είτε μοιράζοντας τα τραγούδια του χωρίς δεύτερη σκέψη σε πρωτοεμφανιζόμενους ερμηνευτές, οι οποίοι πάνω σ' αυτά έχτιζαν την προσωπική τους καριέρα. Σ' αυτήν ακριβώς την κατηγορία ανήκει και η Μπέμπα Μπλανς (1944-2017), μια πολύ αξιόλογη και εντελώς sui generis καλλιτέχνιδα που ξεκίνησε με δικά του τραγούδια, πριν ξανοιχτεί στη συνέχεια και σε άλλους δημιουργούς, πάντα όμως επιστρέφοντας στον μεγάλο της μέντορα.

Η πολύχρονη συνεργασία του Γιώργου Ζαμπέτα με τη Μπέμπα Μπλανς ξεκίνησε το 1962, μια πολύ παραγωγική χρονιά και για τους δύο. Η αρχή έγινε με ένα δισκάκι 45 στροφών  από τη Philips που περιλάμβανε τα τραγούδια: "Καλωσόρισες, βρε Γιώργη" και "Ποτέ, ποτέ, ποτέ", αμφότερα σε στίχους του πολυγραφότατου Χαράλαμπου Βασιλειάδη, ο οποίος άλλωστε κατέχει τη μερίδα του λέοντος στο στιχουργικό μέρος των τραγουδιών του Ζαμπέτα. Συνολικά εκείνη τη χρονιά ο Ζαμπέτας ηχογράφησε 15 τραγούδια με τη φωνή της Μπέμπας Μπλανς, σε κάποια από τα οποία έκαναν τη δεύτερη φωνή διάφοροι λαϊκοί ερμηνευτές, όπως ο Μανώλης Καναρίδης, ο Τάκης Καλλέργης και η Καίτη Θύμη. Η κορύφωση πάντως της συνεργασίας των δύο καλλιτεχνών ήρθε το 1966 με ένα ιστορικό 45άρι που περιλάμβανε τα τραγούδια: "Μιας πεντάρας νιάτα" σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη (από την ομότιτλη κινηματογραφική ταινία) και "Το καράβι" σε στίχους και πάλι του Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Αυτά τα δυο τραγούδια αποτελούν και τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καλής ερμηνεύτριας που σημάδεψαν ολόκληρη την καριέρα της. Ως το 1972 ο κατάλογος των τραγουδιών του Ζαμπέτα με τη φωνή της Μπέμπας Μπλανς συνέχισε να εμπλουτίζεται σταθερά, ενώ ως το 1983 που έκλεισε οριστικά αυτός ο μακρύς κύκλος συνεργασίας ο συνολικός αριθμός ξεπέρασε τα 30 τραγούδια!

Στην παρούσα συλλογή είναι συγκεντρωμένα 25 (από τα 26) τραγούδια που καλύπτουν ολοκληρωμένα την περίοδο 1962-1972. Όλα προέρχονται από δίσκους 45 στροφών και η διάταξή τους είναι κατά ζεύγη, όπως πρωτοεκδόθηκαν. Στάθηκε αδύνατον να βρω ένα μόνο τραγούδι με τίτλο "Γύρισα" που ηχογραφήθηκε το 1971 και κυκλοφόρησε στο ίδιο 45άρι με το τραγούδι "Μόνη σε διπλό κρεβάτι". Τα 16 από αυτά έχουν στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, δύο (τα νεότερα) υπογράφει ο Νίκος Μπακογιάννης και από ένα οι: Κώστας Πρετεντέρης, Γιάννης Μωραΐτης, Αλέξανδρος Τόσκας, Ναπολέων Ελευθερίου, Γιάννης Παπανικολόπουλος, Πάνος Παπαδούκας και Αλέκος Καγιάντας.

Μπέμπα Μπλανς: 20 μεγάλες επιτυχίες (1995)

Σαν σήμερα, πριν από 81 χρόνια ακριβώς, γεννήθηκε στην Αθήνα μια σπουδαία - αν και μάλλον παραγνωρισμένη - λαϊκή ερμηνεύτρια που έγραψε τη δική της ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο κυρίως στα χρόνια του '60, όταν και ευτύχησε να ερμηνεύσει συνθέσεις κορυφαίων δημιουργών του λαϊκού μας τραγουδιού.

Ο λόγος για τη Μπέμπα Μπλανς (1944-2017), κατά κόσμον Αγγελική Κωνσταντοπούλου (ή Μούτσου), η οποία πρωτοβγήκε στο πάλκο στα τέλη της δεκαετίας του '50, ενώ το 1962 ο Γιώργος Ζαμπέτας της έδωσε την ευκαιρία να μπει στη δισκογραφία με το τραγούδι "Καλωσόρισες, βρε Γιώργη" που αποτέλεσε την αρχή μιας μακροχρόνιας συμπόρευσης που μας χάρισε γύρω στα 30 τραγούδια, από τα οποία δύο έχουν γίνει κλασικά, τα θαυμάσια "Το καράβι" σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη και "Μιας πεντάρας νιάτα" σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη, αμφότερα από δίσκο 45 στροφών που κυκλοφόρησε το 1966. 

Η Μπέμπα Μπλανς υπήρξε μια μπριόζα τραγουδίστρια με ξεχωριστή σκηνική παρουσία και έντονη θηλυκότητα, ενώ η προσωπική της ζωή ήταν γεμάτη θυελλώδεις έρωτες που έχουν αφήσει εποχή. Μια μικρή γεύση απ' όλη αυτή την εξωστρεφή εικόνα της ιδιαίτερης αυτής ερμηνεύτριας μπορούμε να πάρουμε από τις σκόρπιες κινηματογραφικές της εμφανίσεις, συνήθως δίπλα στον Γιώργο Ζαμπέτα. Η δισκογραφική της παρουσία ωστόσο δεν υπήρξε ανάλογη της εκφραστικής της φωνής, αλλά και της απήχησης που είχε στο κοινό της εποχής της μέσα από τις ακαταμάχητης γοητείας ζωντανές της εμφανίσεις. Ως το 1974 πάντως καταγράφονται αρκετές ηχογραφήσεις για τις 45 στροφές, κυρίως με συνθέσεις του δίδυμου Γιώργου Ζαμπέτα και Χαράλαμπου Βασιλειάδη, ενώ κατά το διάστημα 1974-1986 μας έδωσε πέντε συνολικά ολοκληρωμένες προσωπικές δουλειές, οι οποίες ωστόσο δε γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία κι έτσι σταδιακά αποσύρθηκε από το προσκήνιο.

Το 1995 η PolyGram μας έδωσε ένα πορτέτο της ερμηνεύτριας με τον τυπικό τίτλο 20 μεγάλες επιτυχίες, τίτλο που δε θά 'λεγα πως ανταποκρίνεται απόλυτα στο περιεχόμενο της έκδοσης που περιλαμβάνει ηχογραφήσεις της περιόδου 1962-1974 με τραγούδια γνωστών λαϊκών δημιουργών, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Στράτος Καμενίδης, ο Τάκης Μουσαφίρης, ο Σπύρος Παπαβασιλείου και άλλοι. Τα τραγούδια του Τσιτσάνη ("Κλάψε σήμερα καρδιά μου", "Χωρίσαμε ένα δειλινό"), του Μητσάκη ("Το κομπολογάκι") και του Καλδάρα ("Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις") ερμηνεύονται σε δεύτερη εκτέλεση, ενώ σε δεύτερη επίσης εκτέλεση ακούγεται και το "Καράβι" του Ζαμπέτα από ηχογράφηση του 1974, το οποίο η ίδια είχε πρωτοερμηνεύσει το 1966. Σε κάποια τραγούδια τη σιγοντάρουν οι γνωστοί λαϊκοί τραγουδιστές Μανώλης Καναρίδης και Θόδωρος Κανακάρης.

Μάνος Χατζιδάκις: Η Αλίκη στο ναυτικό (1961/1990)

Ολοκληρώνουμε εδώ το αφιέρωμά μας στην κινηματογραφική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για τον παλιό εμπορικό κινηματογράφο με μια από τις δημοφιλέστερες ταινίες της Finos Film και της αγαπημένης σταρ εκείνης της εποχής Αλίκης Βουγιουκλάκη που φέρει την υπογραφή του κινηματογραφικού της μέντορα Αλέκου Σακελλάριου. Φυσικά αναφέρομαι στην εμβληματική κωμωδία Η Αλίκη στο ναυτικό που γυρίστηκε το 1960 και παίχτηκε στις αίθουσες το 1961 με τεράστια εισπρακτική επιτυχία φτάνοντας τις 213.409 εισιτήρια στην πρώτη της προβολή που την κατέταξαν στην 1η θέση της χρονιάς. 

Πρόκειται για μια χαριτωμένη κωμωδία γραμμένη ακριβώς πάνω στα υποκριτικά χαρακτηριστικά της πρωταγωνίστριας και μάλιστα υπήρξε η πρώτη έγχρωμη παραγωγή της Finos Film (σε συμπαραγωγή πάντα με τη Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης), μια παραγωγή πλούσια και φαντασμαγορική που δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από τις μεγάλες διεθνείς παραγωγές της εποχής. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία φυσικά είχε ο ακαταπόνητος Αλέκος Σακελλάριος. Στο καστ της ταινίας - πέρα από την κυρίαρχη παρουσία της Αλίκης - έχουμε μια παρέλαση σπουδαίων ηθοποιών της εποχής. Ιδού μερικά ονόματα: Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Λάμπρος Κωνστταντάρας, Γιάννης Μαλούχος, Καίτη Λαμπροπούλου, Δέσπω Διαμαντίδου, Γιάννης Γκιωνάκης, Κώστας Βουτσάς, Σταύρος Παράβας, Γιώργος Τσιτσόπουλος και πολλοί άλλοι.

Ο Μάνος Χατζιδάκις υπογράφει κι εδώ τη μουσική εφαρμόζοντας με την ίδια επιτυχία την προσωπική του μανιέρα που είχε διαμορφώσει η καλή του χημεία με τη λαμπερή πρωταγωνίστρια. Ανάμεσα στα καλογραμμένα και εύπεπτα οργανικά θέματα περιλαμβάνονται και τέσσερα τραγούδια, όλα σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου. Η Αλίκη ερμηνεύει τα τρία από αυτά ("Ο γαϊδαράκος", "Τράβα μπρός", "Ο γλάρος"), ενώ το τραγουδάκι "Πάει πάει" το ερμηνεύουν οι Αδελφοί Κατσάμπα. Αξίζει να σταθούμε στο εξαιρετικό τραγούδι "Ο γλάρος" όχι μόνο για τη θαυμάσια μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά κυρίως για τους ωραιότατους στίχους του Σακελλάριου σε μια συναρπαστική πλημμυρίδα εικόνων και συναισθημάτων.

Κι αυτό το soundtrack έμεινε ανέκδοτο για πολλές δεκαετίες και τελικά δισκογραφήθηκε μόλις το 1990 από τη Lyra την εποχή που ο Μάκης Δελαπόρτας είχε ξεκινήσει το έργο ζωής του με τη συστηματική προσπάθεια να επαναφέρει στην επιφάνεια ξεχασμένες μουσικές από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Μάνος Χατζιδάκις: Μανταλένα (1960/1990)

Το 1960 ήταν μια χρονιά θριάμβου για την εθνική μας σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη, αφού εκείνη τη χρονιά έσπαγε ταμεία με απανωτές κινηματογραφικές εμφανίσεις, όπως το "Κλωτσοσκούφι", η "Μανταλένα" και "Η Αλίκη στο ναυτικό". Κοινό στοιχείο όλων αυτών των επιτυχιών ήταν η παρουσία του συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος είχε βρει τον τρόπο να υπηρετεί πολύ αποτελεσματικά αυτό το είδος λαϊκού κινηματογράφου γράφοντας μουσική ανάλαφρη και εύπεπτη μέσα από ευφάνταστα χορευτικά και μελωδικά θέματα που περνούσαν πολύ εύκολα στο κοινό της εποχής και ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες.

Σήμερα θα σταθούμε στην όμορφη ηθογραφική κωμωδία Μανταλένα που γυρίστηκε το 1960 από τη Finos Film με σκηνικό το παρθένο ακόμη από τις ορδές της τουριστικής αλλοτρίωσης τοπίο της Αντιπάρου, απ' όπου καταγόταν ο σεναριογράφος της ταινίας Γεώργιος Ρούσσος (1910-1984), επιφανής δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ιστορικός, ο οποίος έγραψε ένα σενάριο βασισμένο, όπως λέγεται, σε αληθινή ιστορία. Την ταινία σκηνοθέτησε ο καλός σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος, ενώ έλαβαν μέρος σπουδαίοι ηθοποιοί της παλιάς γενιάς, όπως: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Παντελής Ζερβός, Λαυρέντης Διανέλλος, Θανάσης Βέγγος, Καίτη Λαμπροπούλου, Σμαρώ Στεφανίδου, Γιώργος Δαμασιώτης, Σπύρος Καλογήρου και Θόδωρος Μορίδης. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία κόβοντας συνολικά 192.376 εισιτήρια που την κατέταξαν στη 2η θέση πίσω από την "Αλίκη στο ναυτικό".

Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε ένα εμπνευσμένο soundtrack με μελωδίες και χορευτικά θέματα απόλυτα λειτουργικά με την πλοκή της ταινίας. Ανάμεσά τους και τρία τραγούδια ("Θάλασσα πλατιά", "Μες σ' αυτή τη βάρκα", "Σ' αυτή τη γειτονίτσα") σε στίχους του Γεώργιου Ρούσσου και του ιδίου που ερμηνεύει η πρωταγωνίστρια και χορωδία. Τα δύο πρώτα ανήκουν ασφαλώς στις ωραιότερες κινηματογραφικές δημιουργίες του συνθέτη και μάλιστα το δεύτερο ("Μες σ' αυτή τη βάρκα") αποτέλεσε τη βάση της εξαίσιας οργανικής σύνθεσης "Η παρθένα της γειτονιάς μου" από το Χαμόγελο της Τζοκόντας (1965). Πάντως το soundtrack παρέμεινε ανέκδοτο για τρεις περίπου δεκαετίες, ώσπου το 1990 ο Μάκης Δελαπόρτας επιμελήθηκε την πρώτη ολοκληρωμένη του έκδοση για λογαριασμό της Lyra, όπου μάλιστα επανεκδόθηκε αρκετές φορές.

Μάνος Χατζιδάκις: Ραντεβού στην Κέρκυρα (1960) - Χαμένα όνειρα (1961)

Το τρίτο μέρος της τετραπλής κασετίνας που εξέδωσε το 1994 η Philips με γενικό τίτλο Ο Μάνος Χατζιδάκις στον ελληνικό κινηματογράφο περιλαμβάνει τη μουσική που συνέθεσε ο Μάνος Χατζιδάκις για δύο ελληνικές ταινίες της περιόδου 1960-1961, αυτή τη φορά όμως χωρίς την παρουσία της Αλίκης Βουγιουκλάκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πρόκειται για τις ταινίες "Ραντεβού στην Κέρκυρα" και "Χαμένα όνειρα".

Η χαριτωμένη κωμωδία Ραντεβού στην Κέρκυρα γυρίστηκε το 1960 από την Ολύμπια Φιλμ βασισμένη σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σκηνοθεσία του Ντίμη Δαδήρα και πρωταγωνιστές τους Τζένη Καρέζη, Αλέκο Αλεξανδράκη, Ελένη Χαλκούση, Λυκούργο Καλλέργη και Βαγγέλη Πλοιό. Η ταινία είχε μέτρια εμπορική αποδοχή κόβοντας 95.664 εισιτήρια στην πρώτη της προβολή και κατετάγη στην 5η θέση σε μια χρονιά που κυριάρχησαν οι ταινίες της Αλίκης "Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" και "Το κλωτσοσκούφι". Αξιοσημείωτο είναι ότι στις επόμενες δύο θέσεις είχαν καταταγεί οι ταινίες "Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος" και "Το νησί των γενναίων", πράγμα που σημαίνει ότι στις πέντε εμπορικότερες ταινίες της χρονιάς τη μουσική υπέγραψε ο ίδιος συνθέτης, δηλαδή ο Μάνος Χατζιδάκις! 

Στην ταινία Ραντεβού στην Κέρκυρα βρίσκουμε τα ίδια μουσικά χαρακτηριστικά του συνθέτη με χαριτωμένα χορευτικά θέματα που παίζουν με τους δημοφιλείς ρυθμούς της εποχής (μάμπο, τσα τσα, φόξτροτ, μπλουζ). Εδώ επίσης ακούγεται και το υπέροχο τραγούδι "Καπου υπάρχει η αγάπη μου" σε στίχους του συνθέτη που την προηγούμενη χρονιά είχε αποσπάσει το πρώτο βραβείο στο πρώτο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού του Ε.Ι.Ρ. με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη, ενώ στα φωνητικά ακούγεται και ο Γιάννης Βογιατζής.

Το 1961 σε συμπαραγωγή της Φινος Φιλμ με την εταιρεία Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης γυρίστηκε η δραματική ταινία Χαμένα όνειρα σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου με πρωταγωνιστές τους Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Αντιγόνη Βαλάκου, Λαυρέντη Διανέλλο, Θανάση Βέγγο, Γιώργο Δαμασιώτη και Τζόλυ Γαρμπή. Εδώ ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε ένα από τα πιο τρυφερά και όμορφα soundtrack της καριέρας του με αργές μελωδίες και παραλλαγές εκτελεσμένες από μικρή συμφωνική ορχήστρα και με πρωταγωνιστή το βιολί του Βύρωνα Κολάση. Η αίσθηση της χιμαιρικής και ανεκπλήρωτης προσδοκίας που κυριαρχεί στην ταινία αποδίδεται με εξαιρετικά πειστικό τρόπο μέσα από τα υπέροχα αυτά μικρά adagio του μεγάλου συνθέτη. Το πασίγνωστο ακροτελεύτιο "Βαλς των χαμένων ονείρων" αποζημιώνει τη μάταιη προσδοκία με την ακαταμάχητη καθαρτική του δύναμη! 

Η ταινία δε γνώρισε επιτυχία, αφού έκοψε μόλις 61.469 εισιτήρια καταλαμβάνοντας την 8η θέση σε μια χρονιά πάντως που ο συνθέτης είχε και πάλι κυριαρχήσει με τις μουσικές του για τις τρεις πρώτες ταινίες της σεζόν, δηλαδή την "Αλίκη στο ναυτικό", τη "Μανταλένα" και βέβαια το "Ποτέ την Κυριακή" που έκανε το όνομά του παγκόσμια γνωστό!