Με το έργο "Τολμηρή Επικοινωνία" ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος επιχειρεί έναν απολογισμό της συνολικής μουσικής του πορείας ρίχνοντας ταυτόχρονα μια συνοπτική ματιά στο ευρύτερο φάσμα του ελληνικού τραγουδιού. Θα το λέγαμε ένα μουσικό πανόραμα, ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο, όπου συνυπάρχουν πολλά ετερόκλητα μουσικά πράγματα ενοποιημένα από τη νεωτεριστική ενορχηστρωτική γραμμή που υιοθετεί εδώ ο συνθέτης.
Πράγματι, όπως το υπαινίσσεται και ο τίτλος, στο δίσκο βρίσκουμε ένα εκτεταμένο "δειγματολόγιο" της συνθετικής διαδρομής του Γιάννη Μαρκόπουλου με τραγούδια που καλύπτουν το χρονικό ορίζοντα μιας εικοσιπενταετίας (από τις αρχές του '60), ενώ υπάρχουν και αρκετές πρωτότυπες συνθέσεις. Τα ηχοχρώματα που χαρακτηρίζουν την ορχήστρα έχουν έντονο το ηλεκτρικό στοιχείο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φλερτάρουν ακόμη και με το ροκ. Κάποια τραγούδια εμφανίζονται μεταμορφωμένα και ανανεωμένα, ενώ άλλα υφίστανται μιαν αδικαιολόγητη αποδόμηση.
Ο Μαρκόπουλος δείχνει να έχει αφήσει οριστικά πίσω του τη μεγαλόστομη διακήρυξή του για επιστροφή στις ρίζες και στην παράδοση. Σαν να θέλει όμως να μας "ξεγελάσει" για τις προθέσεις του, προσθέτει στο τελευταίο μέρος του πρώτου δίσκου μια σουίτα από νησιώτικα τραγούδια, ομολογουμένως σε εξαιρετικές ερμηνείες, τα οποία "μουντζουρώνει" ανελέητα ένα εκνευριστικό ηλεκτρονικό ηχητικό εφέ που τα διαπερνά!
Αλλά καλύτερα να σταθούμε στα θετικά στοιχεία του δίσκου. Και δεν λίγα αυτά. Είτε σε κάποιες επανεκτελέσεις, όπως το αριστουργηματικό "Όχι δεν πρέπει" που δίνεται σε νέα εκδοχή με παρέμβλητους στίχους του Γιώργου Χρονά από το ποίημά του "Σκηνή της αφίξεως στη Γένοβα". Είτε σε νέες συνθέσεις που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, όπως: "Ηλεκτρικός Θησέας", "Γαλανή ζωγραφιά", "Στο Πολυτεχνείο" και "Μικρός Επίλογος" σε ποίηση Δημήτρη Βάρου, αλλά κυρίως η έξοχη "Εαρινή Συμφωνία" του Γιάννη Ρίτσου σε μια σπουδαία μελοποίηση αλλά και ερμηνεία. Επίσης το εντυπωσιακό "Παπαντόπ, ντοπ, ντοπ" του Μήτσου Κασόλα με παρέμβλητους στίχους του Δημήτρη Βάρου από το ποίημά του "Γραμμή ανοιχτή".
Για την ερμηνεία του πολυμορφικού αυτού υλικού επιστρατεύτηκε μια πλειάδα ερμηνευτών, παλιότερων και πιο νέων: Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Παύλος Σιδηρόπουλος, Βασιλική Λαβίνα, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Μαρία Φωτίου, Ρούλα Μανισάνου, Νίκος Ανδρουλάκης, Άγγελος Διονυσίου, Αφοί Κονιτόπουλοι και Γιάννης Μαρκόπουλος.
Στα θετικά του δίσκου θα πρέπει να πιστωθεί και η εξαιρετική ηχογράφηση του έργου. Ήχος κρυστάλλινος που καθιστά απολαυστικό το όλο ακρόαμα.
Στην ορχήστρα συμμετέχουν μερικοί σπουδαίοι δεξιοτέχνες, όπως: Φίλιππος Τσεμπερούλης (κλαρίνο, φλάουτο, σαξόφωνο, φλογέρα), Μπάμπης Λασκαράκης (κιθάρα), Νίκος Γράψας (λαούτο, μπουζούκι), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί ηλεκτρικό), Γιάννης Ζευγόλης (βιολί νησιώτικο), Χρήστος Τσιαμούλης (ούτι, σάζι), Γιώργος Ζηκογιάννης (ηλεκτρικό μπάσο), Χάρης Καλέας (πιάνο), Γιώργος Τσουπάκης & Γιώργος Τρανταλίδης (ντραμς), Χαράλαμπος Γαργανουράκης (κρητική λύρα), Πέτρος Ταμπούρης (κανονάκι), Τάσος Διακογιώργης (σαντούρι) κ.ά.
(c) 2CD | SONY/Columbia | 1987 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου