Ο σπουδαίος τραγουδοποιός Σταύρος Κουγιουμτζής αποτελεί μιαν εντελώς ξεχωριστή περίπτωση στο έντεχνο λαϊκό μας τραγούδι, γιατί τα τραγούδια του αγαπήθηκαν όσο λίγα και εξακολουθούν πάντα να τραγουδιούνται, αν και τον ίδιο το δημιουργό τους ελάχιστοι τον γνωρίζουν. Βεβαίως αυτό δεν είναι το περίεργο, γιατί αυτή γενικά είναι η μοίρα των δημιουργών που πάντα μένουν στη σκιά των ερμηνευτών με λιγοστές εξαιρέσεις, όπως οι περιπτώσεις ενός Μίκη Θεοδωράκη ή ενός Μάνου Χατζιδάκι ή ακόμα ακόμα ενός Διονύση Σαββόπουλου. Το περίεργο είναι ότι ο ίδιος ο Κουγιουμτζής δε φαίνεται να νοιαζόταν ιδιαίτερα για την τύχη των τραγουδιών του αποκομίζοντας προσωπικά πολύ λίγα, όσα χρειαζόταν για να ζει αξιοπρεπώς, ενώ οι τραγουδιστές του (Νταλάρας, Αλεξίου και άλλοι) όχι μόνο έστησαν τις τεράστιες καριέρες τους πάνω στα δικά του λαϊκά διαμάντια, αλλά θησαύρισαν κιόλας με τα τραγούδια του και προίκισαν το προσωπικό τους ρεπερτόριο με υλικό ανεξίτηλο μέσα στο χρόνο.
Άλλη ιδιαιτερότητα του Κουγιουμτζή υπήρξε ότι ξεκίνησε με σπουδές στην κλασική μουσική παιδεία και στο πιάνο με φιλοδοξίες να γίνει σολίστ σε κλασικά ρεσιτάλ, αλλά η ανάγκη βιοπορισμού τον οδήγησε στα λαϊκά μονοπάτια, όπου βέβαια διέπρεψε, αν και το ξεκίνημά του έγινε σε αρκετά μεγάλη ηλικία συγκριτικά με τους συνοδοιπόρους του στο χώρο.
Ήταν λοιπόν 28 χρονών ήδη, όταν έγραψε το πρώτο του τραγούδι το 1960. Πρόκειται για το μελωδικό ελαφρό τραγουδάκι "Περιστεράκι μου" σε δικούς του στίχους, το οποίο μάλιστα υπέβαλε στη διαγωνιστική διαδικασία του 3ου Φεστιβάλ Τραγουδιού του ΕΙΡ το 1961. Εκεί βέβαια έδωσε μιαν άνιση μάχη με τα μεγαθήρια της εποχής, αφού στο διαγωνισμό συμμετείχαν και ο Μίκης (που κατέκτησε το 1ο βραβείο) και ο Μάνος! Κατάφερε πάντως να πάρει ειδικό έπαινο χάρις στην ωραία ερμηνεία της Ζωίτσας Κουρούκλη υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Κώστα Κλάβα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ίδιος ο συνθέτης δεν κατάφερε να παρευρεθεί στην αίθουσα του Ιππόδρομου, όπου διεξήχθη το Φεστιβάλ, αν και είχε τη σχετική επίσημη πρόσκληση και κατέβηκε γι' αυτό με το τρένο από τη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος; Δεν είχε τα κατάλληλα ρούχα να φορέσει, το ειδικό επίσημο ένδυμα που έγραφε η πρόσκληση! Τελικά αναγκάστηκε να παρακολουθήσει την εκδήλωση ...λαθραία πίσω από ένα φράχτη παρέα με τον φίλο του μουσικό Θεόδωρο Μιμίκο! Τα περιγράφει όλα αυτά ο ίδιος ο συνθέτης με πολύ γλαφυρό τρόπο στο αυτοβιογραφικό του κείμενο "Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά παντζούρια" (εκδ. Εντευκτηρίου, 1998, σελ. 66-70).
Στο αρχείο που σας δίνω θα βρείτε το τραγούδι σε τρεις διαφορετικές εκτελέσεις, όλες του 1961. Οι δύο είναι με τη φωνή της Ζωής Κουρούκλη. Η πρώτη μάλιστα αποτελεί σπάνιο ντοκουμέντο, γιατί είναι η δοκιμαστική ηχογράφηση για το Φεστιβάλ που έκανε η Κουρούκλη, πριν το ηχογραφήσει επίσημα στο στούντιο και εκδοθεί σε δισκάκι 45 στροφών της Philips. Η τρίτη εκτέλεση είναι με τη φωνή της Τζένης Βάνου που επίσης κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά σε 45άρι και είναι μια πανέμορφη πραγματικά εκτέλεση.
(c) Philips | 1961 | mp3 | Εξωφυλλάκι
πηγή: π.Αρτ./d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου