Ο Μουσικός Κόσμος του Χατζηνάσιου Νο.2 (1980)

Στην ελληνική δισκογραφία καταγράφονται πάμπολλες εκδόσεις ορχηστρικής μουσικής, ένα είδος που κατά καιρούς μας έδωσε πολύ δημοφιλείς κι αγαπημένες μελωδίες, άλλοτε πρωτότυπες κι άλλοτε (συνήθως) βασισμένες σε γνωστά τραγούδια των συνθετών. Πρώτος ο Μάνος Χατζιδάκις καλλιέργησε συνειδητά το είδος με μερικούς πολυσήμαντους ορχηστρικούς δίσκους στη δεκαετία του '60, αλλά κι αργότερα. Δημοφιλέστερος όλων το περίφημο "Χαμόγελο της Τζοκόντας". Νομίζω όμως ότι ως πρότυπο, στο οποίο βασίστηκε εν πολλοίς ο συρμός των οργανικών δίσκων επί δύο τουλάχιστον δεκαετίες, στάθηκαν οι "Δεκαπέντε Εσπερινοί", πάλι του Χατζιδάκι. Ο πρώτος που το ακολούθησε ήταν ο Γιάννης Σπανός, ενώ τα δείγματα πολλαπλασιάστηκαν τα κατοπινά χρόνια (Ξαρχάκος, Πιτσιλαδής, Δημητρίου, Ανδριόπουλος κ.ά.), χωρίς να συνυπολογίζω σ' αυτήν την κατηγορία τους αμέτρητους "τουριστικούς" δίσκους διαφόρων σολίστ πάνω στο αβανταδόρικο υλικό ενός Θεοδωράκη ή ενός Χατζιδάκι.

Έχουμε ήδη ασχοληθεί με τον πρώτο ορχηστρικό δίσκο του Γιώργου Χατζηνάσιου με τίτλο "Ο μουσικός κόσμος του Χατζηνάσιου" που λογίζεται ως υπ' αριθμόν 1, μιας και ακολούθησε και δεύτερος μέσα σε τρία χρόνια. 
Ο "Μουσικός κόσμος του Χατζηνάσιου" αρ.2 κυκλοφόρησε από τη Philips το 1980  και αποτελεί τη φυσική συνέχεια του προηγούμενου με ίδια μουσικά χαρακτηριστικά και με μελωδίες βασισμένες σε δημοφιλή τραγούδια του συνθέτη από το δεύτερο κυρίως μισό της δεκαετίας που είχε μόλις ολοκληρωθεί, τα οποία είχαν ακουστεί από μεγάλες φωνές, όπως της Μαρινέλλας, του Σταμάτη Κόκοτα και της Δήμητρας Γαλάνη. Η ενορχηστρωτική ικανότητα του συνθέτη συμβάλλει στη δημιουργία στέρεων αυτόνομων μελωδιών που μπορούν να σταθούν και δίχως την υποστήριξη του λόγου. Κι αυτό δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση!

(c) LP | Philips | 1980 | πηγή: tzil/d58