Βίκυ Μοσχολιού: Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ (ζωντανό αφιέρωμα, 2006)

Συμπληρώνονται σήμερα 20 χρόνια μιας μεγάλης απουσίας. Ήταν 16 Αυγούστου του 2005, όταν έφυγε πρόωρα από τη ζωή η κορυφαία Ελληνίδα λαϊκή ερμηνεύτρια Βίκυ Μοσχολιού (1943-2005), μόλις στα 62 της χρόνια. Πρόλαβε ωστόσο να σμιλεύσει έναν συναρπαστικό μύθο και μια ζηλευτή καριέρα που κράτησε 42 χρόνια, από το πρώτο της ξεκίνημα το 1962 με λαϊκά τραγούδια του Σταύρου Τζουανάκου, του Απόστολου Καλδάρα, του Γιάννη Καραμπεσίνη και του Κώστα Καρουσάκη ως το κύκνειο δισκογραφικό της άσμα με το άλμπουμ Βραδινό σινιάλο (2004). 

Η καταξίωσή της ήρθε το 1964 με το τραγούδι "Χάθηκε το φεγγάρι" του Σταύρου Ξαρχάκου και του Βαγγέλη Γκούφα που τραγούδησε για την ταινία "Λόλα", όπου μάλιστα έκανε και το πρώτο κινηματογραφικό της πέρασμα. Ως το τέλος της δεκαετίας του '60 είχε καταφέρει να εδραιωθεί σταθερά στην κορυφή του ελληνικού πενταγράμμου γνωρίζοντας τεράστιες επιτυχίες με σπουδαία τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, του Απόστολου Καλδάρα, του Γιώργου Ζαμπέτα, του Δήμου Μούτση, του Άκη Πάνου, του Γιώργου Κατσαρού και του Βαγγέλη Πιτσιλαδή. Συνέχισε με την ίδια επιτυχία και στην επόμενη δεκαετία, όπου συνάντησε και άλλους σπουδαίους δημιουργούς, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, αλλά και ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Μίκης Θεοδωράκης! Μόνο ο Μάνος Χατζιδάκις απουσιάζει από τη λαμπρή αυτή λίστα, αν και η εκτίμηση του μεγάλου συνθέτη για την ερμηνεύτρια ήταν δεδομένη.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 συναντήθηκε η πορεία της με τον Σταμάτη Κραουνάκη που φρόντισε να την κρατήσει για ένα μικρό ακόμη διάστημα στην πρώτη γραμμή, ωστόσο η φωνή της είχε αρχίσει σταδιακά να χάνει την παλιά της λαμπερότητα κι έτσι η ίδια σταδιακά άρχισε να αραιώνει την παρουσία της, χωρίς ποτέ πάντως να χαθεί από το προσκήνιο.

Το μοιραίο εκείνο καλοκαίρι του 2005, λίγες μόλις ημέρες πριν η μεγάλη ερμηνεύτρια μας πει το στερνό της αντίο, φρόντισαν δέκα εκλεκτές συναδέλφισσές της να οργανώσουν μια λαμπρή τιμητική βραδιά για κείνη μέσα από μια μεγάλη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Βράχων στις 7 Ιουλίου με γενικό τίτλο: Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ. Φυσικά ο τίτλος παραπέμπει στο ομότιτλο εμβληματικό τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα που ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού το 1965 και στάθηκε ένα από τα μεγάλα βήματά της στο ελληνικό πεντάγραμμο, δίπλα σε αριστουργήματα, όπως: "Χάθηκε το φεγγάρι", "Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι", "Τα τρένα που φύγαν", "Ο Λευτέρης", "Πήρα απ' τη νιότη χρώματα", "Ένα αστέρι πέφτει πέφτει", "Λες κι οργώνω μες στα βράχια", "Μην τα φιλάς τα μάτια μου", "Ξημερώματα", "Τα δειλινά", "Χωρισμός", "Πάει πάει", "Πού να 'βρω ταχυδρόμο", "Σ' έβλεπα στα μάτια", "Πέρα από τη θάλασσα", "Δεν κλαίω για τώρα" κι αργότερα: "Ξύπνησε η πόλη", "Τα χέρια", "Αλήτη", "Κοιμήσου παλικάρι", "Μιλώ για τα παιδιά μου", "Νυν και αεί", "Μεγάλη Παρασκευή", "Κάτω απ' τη μαρκίζα" και τόσα άλλα!

Την αλησμόνητη εκείνη συναυλία προλόγισε η Λίνα Νικολακοπούλου κι έλαβαν μέρος κορυφαίες ερμηνεύτριες της παλιότερης και νεότερης γενιάς: Μαρινέλλα, Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Τάνια Τσανακλίδου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γλυκερία, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μελίνα Κανά, Μελίνα Ασλανίδου και Ανδριάνα Μπάμπαλη. Το πρόγραμμα περιλάμβανε 29 μεγάλα τραγούδια που είχε σφραγίσει με την εμβληματική της ερμηνεία η Βίκυ Μοσχολιού, αντιπροσωπευτικά όλων των περιόδων και των συνεργασιών της κατά το διάστημα της μεγάλης της ακμής, δηλαδή τη δεκαπενταετία 1964-1978, με τελευταίο σταθμό τα υπέροχα "Θερινά σινεμά" του Λουκιανού Κηλαηδόνη που αυτή το ερμήνευσε πρώτη για το δίσκο Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι (1978). Τη μουσική επιμέλεια της βραδιάς είχε ο Χάρης Ανδρεάδης.

(c) 2CD | Minos-EMI | live | 2006 | Πηγή: d58