Κώστας Χατζής: Στις γειτονιές του κόσμου (1969)

Γενέθλια ημέρα η σημερινή για μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές του ελληνικού τραγουδιού που γέννησε η γόνιμη δεκαετία του '60 κι από τους ελάχιστους πλέον αυθεντικούς τροβαδούρους που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να είναι ενεργοί και δημιουργικοί. 

Ο λόγος για τον εξαίρετο κύριο Κώστα Χατζή (γενν. 1936) που αισίως σήμερα μπαίνει στο ενενηκοστό έτος της ηλικίας του, χωρίς πάντως αυτό να μοιάζει ανασταλτικό για να συνεχίζει να δίνει το παρών με επιλεγμένες ζωντανές εμφανίσεις, έχοντας πάντως ήδη χτίσει μια ζηλευτή δισκογραφική παρακαταθήκη με δεκάδες ηχογραφήσεις είτε με συνθέσεις άλλων δημιουργών, είτε με δικά του τραγούδια που ερμηνεύει ο ίδιος με το εντελώς ιδιαίτερο φωνητικό του μέταλλο συνοδευόμενος από με μια σόλο κιθάρα που επίσης παίζει ο ίδιος. 

Ο Κώστας Χατζής, αφού έχτισε αργά και μεθοδικά την ερμηνευτική του εικόνα για μια πενταετία (1961-1966) ερμηνεύοντας τραγούδια άλλων συνθετών και μάλιστα πρώτης γραμμής (Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Πλέσσας, Λεοντής), από το 1967 αποφασίζει να παρουσιάσει πια και δικές του συνθέσεις, αρχικά για δίσκους 45 στροφών. Μάλιστα τα πρώτα του τραγούδια τα εμπιστεύθηκε σε άλλες φωνές, όπως η Έλενα Κυρανά και η Ζωζώ Κυριαζοπούλου. Το έτος 1968 στάθηκε οριακό για την καριέρα του για δυο βασικούς λόγους: Πρώτον, γιατί γνωρίστηκε με τη στιχουργό Σώτια Τσώτου που θα γίνει μόνιμη συνεργάτιδά του ως το τέλος της ζωής της με πρώτο καρπό αυτής της συμπόρευσης τα κλασικά τραγούδια "Ο Στρατής" και "Δε βαριέσαι αδερφέ". Και δεύτερον, γιατί την ίδια χρονιά παρουσίασε τον πρώτο ολοκληρωμένο προσωπικό του δίσκο με τίτλο Αναγέννησις Αλόννησος που ακούστηκε πολύ και τον επέβαλε οριστικά πλέον στις προτιμήσεις του φιλόμουσου κοινού.

Με το άλμπουμ αυτό ο Κώστας Χατζής δοκίμασε για πρώτη φορά να ντύσει τα τραγούδια του με ολόκληρη ορχηστρική συνοδεία φροντίζοντας μάλιστα ο ίδιος την ενορχήστρωση. Η πρώτη αυτή πετυχημένη απόπειρα  τον ενθάρρυνε να επαναλάβει τη συνταγή και να μας δώσει την αμέσως επόμενη χρονιά μια δεύτερη ανάλογου ύφους δουλειά με τίτλο Στις γειτονιές του κόσμου (που μοιάζει να παραπέμπει στην ομώνυμη ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου). Με τη δεύτερη αυτή προσωπική του δουλειά διευρύνεται πλέον η συνεργασία του με τη Σώτια Τσώτου, η οποία υπογράφει τα επτά από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου, ενώ δύο έγραψε ο Τάσος Ζερβός, ένα ο Στέλιος Μάγερ και - η έκπληξη - άλλο ένα η κορυφαία λαϊκή στιχουργός Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Στο εσώφυλλο του δίσκου λανθασμένα αναφέρεται ως στιχουργός και ο ίδιος ο Κώστας Χατζής στο ομότιτλο κομμάτι, το οποίο ωστόσο είναι ορχηστρικό!

Ένα ειδικό ενδιαφέρον του δίσκου εστιάζεται στην παρουσία δύο νέων ερμηνευτών που εδώ κάνουν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο. Για την ακρίβεια, ντεμπούτο κάνει η Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου, η οποία στη συνέχεια ανέπτυξε μια πολύ αξιοπρόσεκτη καριέρα ως το τέλος της δεκαετίας του '70 συνεργαζόμενη με τους συνθέτες Γρηγόρη Σουρμαΐδη, Μίμη Πλέσσα και Αργύρη Κουνάδη, πριν φύγει πολύ πρόωρα από τη ζωή (1988). Ο δεύτερος ερμηνευτής που πρωτοεμφανίζεται εδώ είναι ο Γιώργος Μιχαλόπουλος, ο οποίος όμως δυστυχώς δεν μπόρεσε να έχει καμία δισκογραφική συνέχεια και περιορίστηκε στη μοναδική αυτή παρουσία με τα δυο τραγούδια που του εμπιστεύθηκε ο Κώστας Χατζής!

Ο δίσκος περιέχει μερικές πολύ όμορφες στιγμές, κλασικές ήδη και πολυτραγουδισμένες, με κορωνίδα το εναρκτήριο "Κάτι τρέχει", δίπλα στο οποίο στέκονται αξιοπρεπέστατα και πολλά από τα υπόλοιπα τραγούδια, όπως: "Κι άλλο παιδί γεννήθηκε απόψε", "Λεωφορείον ο Κόσμος", "Το τραγούδι του αλόγου", "Στις γειτονιές του κόσμου" και "Οδοιπόροι".

(c) CD | Philips | 1969 | Πηγή: d58