Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης εμφανίζεται στην ελληνική δισκογραφία με δύο πρόσωπα, διαμετρικά αντίθετα μεταξύ τους. Το ένα είναι το λαϊκό, με το οποίο ξεκίνησε και μας έδωσε κάμποσα ωραία τραγούδια που έγιναν σημαντικές επιτυχίες στα πρώτα χρόνια του '70. Το άλλο πρόσωπο είναι αυτό του τραγουδοποιού με δική του μουσική, στίχους και ερμηνεία σε ένα είδος απλής ρυθμικής και τζαζ μπαλάντας δυτικού τύπου, με την οποία έγινε πιο γνωστός και προχώρησε στο ελληνικό τραγούδι μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70.
Η αρχή βέβαια είχε γίνει με τα "Μικροαστικά" (1973), που έφεραν το νέο ήχο, τον οποίο στη συνέχεια εξέλιξε και επέβαλε ο συνθέτης. Ενδιάμεσος σταθμός στάθηκε η υπέροχη "Media Luz" (1976), για να φτάσουμε στα 1978, όταν κυκλοφόρησε το θρυλικό πια άλμπουμ "Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι".
Ουσιαστικά μ' αυτόν το δίσκο ο Κηλαηδόνης κάνει το νέο, δυναμικότερο ξεκίνημά του. Πρόκειται για ένα είδος τραγουδιού με αναφορές στην αμερικανική μπαλάντα, τη τζαζ και το μπλουζ, αλλά και σε ρετρό μουσικές φόρμες (βαλς, ταγκό, τσάρλεστον κλπ.), είδη δηλαδή που αγάπησε πολύ και υπηρέτησε κατά καιρούς με εμμονή στις ζωντανές του εμφανίσεις. Στο νέο αυτό μικτό είδος ο Λουκιανός εμφανίζεται με τον τριπλό ρόλο του συνθέτη, του στιχουργού και του ερμηνευτή. Και φαίνεται πως αυτό το σχήμα του πηγαίνει καλύτερα και επικροτήθηκε θερμά για μεγάλο χρονικό διάστημα από το κοινό.
Ως στιχουργός οφείλω να πω ότι ο Κηλαηδόνης έδειξε σε κάποιες περιπτώσεις αξιοσημείωτες ικανότητες, με εύστροφα στιχάκια, γνήσια σατιρική φλέβα και επιδέξια αφομοίωση των τεχνικών κανόνων της στιχουργικής, έστω κι αν μερικές φορές φτάνει σε κάποιες υπερβολές. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά εύκολα τραγούδια με αμεσότητα και ευστοχία. Μερικά απ' αυτά αξιώνουν έναν σεβασμό μεγαλύτερο από μια επιδερμική αποδοχή των εξωτερικών τους χαρακτηριστικών. Ανάμεσα σ' αυτά πρώτο και καλύτερο το υπέροχο "Θερινά σινεμά", τραγούδι εμβληματικό του συνθέτη, που το έχει ερμηνεύσει αμέτρητες φορές στις συναυλίες του, ενώ το έχει ηχογραφήσει σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις στους δίσκους του. Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στη Βίκυ Μοσχολιού, πάντως, που συμμετέχει σ' αυτόν το δίσκο με δυο τραγούδια.
Άλλα δυο τραγούδια ξεχωρίζουν στο δίσκο: Πρώτα το ομώνυμο του δίσκου, που παραπέμπει σε ήχους κάντρι αμερικανικής μουσικής, όπως ταιριάζει άλλωστε στο θέμα του τραγουδιού με τις σαφείς αναφορές στον δημοφιλή ήρωα των παιδικών μας αναγνωσμάτων Λούκι Λουκ! Το άλλο τραγούδι είναι η περίφημη "Βουλιαγμένη", που στάθηκε η βάση μιας πρωτότυπης ιδέας, την οποία αργότερα υλοποίησε ο Λουκιανός με το "ιστορικό" πια πάρτι στη Βουλιαγμένη (1983).
(c) Lyra | 1978 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου