Με τον διαχρονικά επίκαιρο τίτλο "Για πούλημα λοιπόν!" κυκλοφόρησε το 1994 από τη WEA ο τελευταίος μέχρι σήμερα δίσκος του Δήμου Μούτση με πρωτότυπα τραγούδια. Έκτοτε ο σπουδαίος συνθέτης έπαψε να απασχολεί την ελληνική μουσική πραγματικότητα με μια επιδεικτική, αλλά συνεπή απαξίωση του εγχώριου μουσικού γίγνεσθαι εδώ και πάνω από 25 χρόνια ήδη! Μοναδική εξαίρεση στη μακροχρόνια σιωπή του η μεγάλη (αποχαιρετιστήρια;) συναυλία του στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 1999, αν και κατά καιρούς έχει διαρρεύσει η πληροφορία ότι έχει έτοιμο και μάλιστα ηχογραφημένο εδώ και χρόνια έναν νέο κύκλο τραγουδιών με ερμηνεύτρια τη Χαρούλα Αλεξίου!
Φαίνεται πως υπήρξαν καταστάσεις που τον ενόχλησαν προσωπικά, χωρίς ποτέ να έχει καταγγείλει φανερά κάτι συγκεκριμένο. Αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο να μπει κανείς στη σκέψη ενός τόσο σοβαρού και πολυτάλαντου δημιουργού, ο οποίος έχει κοσμήσει την ελληνική δισκογραφία με δεκάδες διαχρονικά και πολυαγαπημένα διαμάντια για τριάντα τόσα χρόνια, από τα μέσα του '60 και δώθε. Μια μικρή ίσως ιδέα μας δίνει το καταγγελτικό του σημείωμα που συνοδεύει το ένθετο φυλλάδιο αυτού του δίσκου:
Φαίνεται πως υπήρξαν καταστάσεις που τον ενόχλησαν προσωπικά, χωρίς ποτέ να έχει καταγγείλει φανερά κάτι συγκεκριμένο. Αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο να μπει κανείς στη σκέψη ενός τόσο σοβαρού και πολυτάλαντου δημιουργού, ο οποίος έχει κοσμήσει την ελληνική δισκογραφία με δεκάδες διαχρονικά και πολυαγαπημένα διαμάντια για τριάντα τόσα χρόνια, από τα μέσα του '60 και δώθε. Μια μικρή ίσως ιδέα μας δίνει το καταγγελτικό του σημείωμα που συνοδεύει το ένθετο φυλλάδιο αυτού του δίσκου:
Έχω κάτι σκέψεις μυστήριες που λες!... Στα τόσα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, δε φανταζόμουνα ποτέ ότι υπήρχαν μέσα στο χώρο παράγοντες τόσο ανίκανοι και αναιδείς συγχρόνως, που θα μπορούσαν ν' αλλιώσουν το αποτέλεσμα μιας δουλειάς που με τόση αγάπη, συνέπεια και σοβαρότητα υπηρετεί κάποιος. Και όμως!... Τέλος πάντων, όλα αυτά πια αποτελούν ένα "γραφικό" παρελθόν που δεν αξίζει τον κόπο να το θυμάται κανείς, μια και τελικά κανένα ρόλο δεν έπαιξαν στην ποιότητα, στη μορφή και γενικά στο αποτέλεσμα αυτής της ίσως μέχρι σήμερα καλύτερης προσωπικής μου δουλειάς.
Ο δίσκος, δυστυχώς, πέρασε απαρατήρητος, καθώς δεν υποστηρίχθηκε κιόλας από τους μηχανισμούς προώθησης εκ μέρους της εταιρίας. Αυτό βέβαια δεν μας πολυενδιαφέρει, αφού έχουμε στα χέρια μας αυτή τη δουλειά και μπορούμε να τη χαιρόμαστε, παρά την πικρία του δημιουργού της. Όχι, δεν είναι η καλύτερη δουλειά του Δήμου Μούτση, όσο κι αν θέλει ο ίδιος να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Ωστόσο είναι μια από τις καλύτερες δισκογραφικές κυκλοφορίες εκείνης της δεκαετίας κι ας ήταν μια περίοδος ανάκαμψης του ελληνικού τραγουδιού με την πληθωρική ανθοφορία των νέων τραγουδοποιών της γενιάς του '90.
Ο δίσκος αυτός επιβεβαιώνει για μια φορά ακόμη τη στιβαρή παρουσία ενός αληθινού, ώριμου και πάντα εμπνευσμένου δημιουργού, με όμορφες μελωδίες και δυνατούς, σκόπιμα ενοχλητικούς και τόσο επίκαιρους στίχους. Ανάμεσα στα τραγούδια αυτά και το υπέροχο "Πάντα υπάρχει...", από τις κορυφαίες στιγμές του συνθέτη, έστω κι αν το διαμάντι αυτό παραμένει ολότελα άγνωστο στους πάντες! Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το τραγούδι του επιλόγου ("Μα κατά βάθος..."), το οποίο προέρχεται από μια ανέκδοτη λειτουργία του συνθέτη με τίτλο "Κατά κόσμον", γραμμένη στην περίοδο 1979-1980, όπου ο Μούτσης δείχνει και τις φιλοσοφικές του ανησυχίες, που απλώνονται μέχρι τους προσωκρατικούς φιλοσόφους! Στα φωνητικά συμπράττουν οι Στέλιος Γουλιέλμος, Βανέσσα Καραγεώργου και Κατερίνα Αδαμαντίδου. Ο ίδιος ο συνθέτης σχεδίασε και τα εξώφυλλα!
(c) Wea | 1994 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου