Ο δίσκος "Ψυχραιμία παιδιά!" του Λουκιανού Κηλαηδόνη ήρθε αμέσως μετά τον εμβληματικό "Καουμπόι" και μοιάζει σαν δίδυμο αδερφάκι του στο ύφος των τραγουδιών και στη θεματολογία των στίχων. Κι έτσι, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό από την αμεσότητα αυτών των τραγουδιών, το κοινό φάνηκε εξοικειωμένο πια να δεχθεί πιο εύκολα τα καινούργια τραγούδια και να κάνει τα περισσότερα απ' αυτά μεγάλες επιτυχίες στην εποχή τους.
Ο Λουκιανός αποδείχθηκε πανέξυπνος στην καταγραφή της παθογένειας του καιρού του μέσα στην πνιγηρή μεταπολιτευτική επικαιρότητα που την αποτύπωσε εύστοχα με απλούς κι ευθύβολους στίχους επιθεωρησιακού σχεδόν ύφους, δεδομένης άλλωστε και της εξοικείωσής του με τους θεατρικούς κώδικες μέσα από την έντονη δραστηριότητά του στο πεδίο αυτό. Τραγούδια, όπως: "Πώς γεννιέται ο καμικάζι", "Στο ρυθμό της disco", "Αρχίζει το ματς", "Τα νέα μέτρα", "Έμπαινε Χάρρυ", "Επαγγελματικός προσανατολισμός", ήταν χαριτωμένες πινελιές που φωτογράφιζαν ανάλαφρα, αλλά με υποδόρεια υπονομευτική διάθεση, χαρακτηριστικές εικόνες από τη ζωή του καθημερινού ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον.
Ο συνθέτης είχε επίγνωση ότι τέτοια τραγούδια με θνησιγενή χαρακτηριστικά δε θα μπορούσαν να διασώσουν ένα δίσκο και γιαυτό φρόντισε οι δουλειές αυτές να διανθίζονται και με πιο απαιτητικές στιγμές, με τραγούδια που να διαθέτουν ένα διαφορετικό μουσικό βάρος, ώστε να διεκδικήσουν τη διαχρονικότητα. Στην κατηγορία αυτή θα ξεχώριζα τρία τουλάχιστον που τα θεωρώ εξαιρετικά και που ασφαλώς μπορούν άνετα να ακούγονται μέχρι και σήμερα με αμείωτο ενδιαφέρον. Είναι τα: "Για ένα κλαρίνο", "Aχ, Ρίτα" και - κυρίως - το "17, Amaryllidos Str. Blues", το οποίο - εμπνευσμένο από έναν πίνακα του Γερμανο-ελβετού ζωγράφου Paul Klee - αντί για στίχους δεν έχει παρά μιαν ασυνάρτητη παράθεση χρωμάτων! Εδώ το ποπ στοιχείο υποχωρεί μπροστά σε μια μουσική διάθεση που κινείται φανερά προς την κατεύθυνση του μπλουζ και της τζαζ.
Για όλο αυτό το ηχητικό μίξερ που τα χωράει όλα και τα φτιάχνει ένα απολαυστικό χαρμάνι ο συνθέτης είχε στη διάθεσή του μια σπουδαία παρέα μουσικών πρώτης γραμμής, μεταξύ των οποίων ο Τίτος Καλλίρης, ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου, ο Θανάσης Αραπίδης, ο Ανδρέας Ροδουσάκης και ο Γιώργος Κουλαξίζης. Τραγουδά φυσικά ο ίδιος, ενώ στα φωνητικά συμμετέχουν και οι Λία Βίσση, Γιάννης Κιουρκτσόγλου, Λευτέρης Δαρζέντας και Μίτσα Ρούτη.
(c) Lyra | 1979 | επανέκδοση: 2007 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου