Αμέσως μετά τα "Γράμματα στον Μακρυγιάννη" ο Ηλίας Ανδριόπουλος μας παρουσίασε τη δεύτερη σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο "Λαϊκά προάστια" σε στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη, μέρος των οποίων είχε ακουστεί στην ιστορική συναυλία του συνθέτη στο γήπεδο του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι του 1979.
Πρόκειται για έναν κλασικό πλέον δίσκο με δώδεκα καλογραμμένα λαϊκά τραγούδια που ερμήνευσε με τρόπο αποστομωτικό η Σωτηρία Μπέλλου, αν και ο Πατσιφάς επέμενε να τα τραγουδήσει η Βίκυ Μοσχολιού, μιας και τα προηγούμενα "έντεχνα" διαβήματα της Μπέλλου με τραγούδια του Αργύρη Κουνάδη και του Βασίλη Δημητρίου δεν είχαν την αναμενόμενη εμπορική απήχηση. Η επιμονή του συνθέτη πάντως δικαιώθηκε, γιατί τα τραγούδια αυτά έδειχναν καθαρά την καταγωγή τους από την παράδοση του ρεμπέτικου και το τελικό αποτέλεσμα εκτιμήθηκε δεόντως από το κοινό, αφού ο δίσκος αποδείχθηκε πολύ εμπορικός με όχημα κυρίως δυο πραγματικά μεγάλα τραγούδια, το "Μην κλαις" και το "Πλατεία Βάθης", αμφότερα με τη χαρακτηριστική ρυθμική αλλαγή μεταξύ κουπλέ και ρεφρέν.
Η στίχοι του Μιχάλη Μπουρμπούλη διακρίνονται για τον άμεσο και τραχύ τους λόγο, με τον οποίο απεικονίζονται στιγμές, εικόνες και βιώματα από λαϊκές γειτονιές της Αθήνας και άλλων τόπων (Πλατεία Βάθης, Μεταξουργείο, Καισαριανή, Πέραμα, Κοκκινιά, Ακροναυπλία, Γερμανία), δίνοντας τελικά την αίσθηση ενός σφιχτοδεμένου και αδιάσπαστου κύκλου.
Το μπουζούκι του Κώστα Παπαδόπουλου είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής της λαϊκής ορχήστρας, μαζί με τις κιθάρες του Βαγγέλη Φάμπα και του Γεράσιμου Πυλαρινού, τα κρουστά του Γιώργου Λαβράνου, το κοντραμπάσο του Ανδρέα Ροδουσάκη και τη φυσαρμόνικα του Παναγιώτη Πάσπα.
(c) Lyra | 1980 | Ψηφιακές επανεκδόσεις: 1995, 2007, 2009 | πηγή: d58
1 σχόλιο:
Φεύγω πικραμένη και σ’ αφήνω
ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα
δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω
σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα
Δημοσίευση σχολίου