Τα ορχηστρικά του Ξαρχάκου: 6+6 (1964)

Ο καινούργιος θεματικός κύκλος που ξεκινάμε σήμερα είναι αφιερωμένος στον μεγάλο συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο και ειδικότερα στην ορχηστρική του μουσική που παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον και καλύπτει διαχρονικά ολόκληρη τη γόνιμη διαδρομή του από το χώρο της ελληνικής μουσικής.
Μαζί με την κινηματογραφική μουσική η σύνθεση αυτοτελών ορχηστρικών έργων αποτέλεσε εξαρχής το κύριο ενδιαφέρον του συνθέτη, καθώς ήδη από το ξεκίνημά του στα πρώτα χρόνια του '60 μας έδωσε εξαιρετικά δείγματα του ταλέντου του και στους δύο αυτούς τομείς.

Στη σειρά των ορχηστρικών του δίσκων πρώτος (και καλύτερος) είναι σίγουρα το περίφημο "6+6" με τις επιμέρους ενδείξεις "Καλοκαίρι 1964" και "Καλοκαίρι 1963" ανά πλευρά του δίσκου. Πρόκειται βέβαια για την οργανική εκδοχή μερικών από τα πρώτα τραγούδια του συνθέτη που γράφτηκαν κατά την τριετία 1962-1964 για το θέατρο και τον κινηματογράφο και είχαν γίνει μεγάλες επιτυχίες του καιρού εδραιώνοντας την παρουσία του συνθέτη στο μουσικό στερέωμα. Δίπλα στα πασίγνωστα "Τα δάκρυά μου είναι καυτά", "Άπονη ζωή", "Χάθηκε το φεγγάρι", "Φτωχολογιά", "Παράπονο" ακούμε και αρκετές ακόμη μελωδίες κινηματογραφικής προέλευσης, όπως τον "Φθινοπωρινό δρόμο", το "Αμόκ", τη "Λόλα", το "Πρωινό τραγούδι" και τη μαγευτική "Βαρκαρόλα".

Να σημειώσω ότι εδώ έχουμε και την πρώτη εκδοχή του τραγουδιού "Στου Δεληβοριά" που εντάχθηκε αργότερα στον κύκλο "Χρώματα" (1968) με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Μπουζούκι παίζει ο Γιώργος Ζαμπέτας. Ο δίσκος είχε εκδοθεί αρχικά με άλλο εξώφυλλο, το οποίο όμως στις νεότερες ψηφιακές του εκδόσεις αντικαταστάθηκε με καινούργιο. Προτιμώ το παλιό πάντως!

(c) EMI Columbia | 1964 | πηγή: d58