Σήμερα, 29 Μαΐου, είναι η λεγόμενη αποφράς ημέρα, η μέρα που δεν κουβεντιάζεται, η μέρα της θλιβερής επετείου της Άλωσης της της Πόλης, όπως τη λένε σ' ολόκληρο τον Ελληνισμό, της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους αρχικά και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στη συνέχεια.
Η μέρα αυτή βέβαια αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στην κυτταρική μας μνήμη και δεν ξεθώριασε ποτέ παρά τη μεσολάβηση τόσων αιώνων και κυρίως της οδυνηρής Οθωμανικής κυριαρχίας για σχεδόν πέντε αιώνες σε αρκετές περιοχές του τόπου. Μύθοι και θρύλοι γεννήθηκαν και θέριεψαν μέσα από το δημοτικό τραγούδι και τις παραδόσεις με επίμονη αναφορά στη μαύρη εκείνη ημέρα και στη χειμερική προσδοκία μιας άλλη μέρας, τότε που θα ξαναγεννηθεί η Πόλη, λεύτερη και πάλι κι έτοιμη να ξαναγίνει η κραταιά Βασιλεύουσα!
Ως καταλληλότερο αφιέρωμα στη μαύρη αυτή επέτειο δε θα μπορούσα να βρω κάτι άλλο από το δίσκο υπ' αριθμό 16 της ιστορικής σειράς από το αρχείο του μεγάλου ερευνητή της ελληνικής παράδοσης Σίμωνα Καρά που εκδόθηκε κατά τη δεκαετία του '70 υπό την αιγίδα του πολυσήμαντου Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής μας.
Το ηχογράφημα φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο: "Ύμνοι και Θρήνοι της Αλώσεως" και εκδόθηκε το 1977. Μοιράζεται σε δύο εμφανώς διακριτές ενότητες αντίστοιχα σε κάθε πλευρά του βινυλίου. Η πρώτη περιλαμβάνει εκκλησιαστικούς "Ύμνους" που ψάλλει ο ίδιος ο Σίμων Καράς συνοδευόμενος από Εκκλησιαστική Χορωδία του Συλλόγου Προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής, ενώ η δεύτερη μια μικρή ανθολόγηση "Θρήνων" για το χαμό της Πόλης, που αποδίδουν το βαθύ αντίκτυπο της εθνικής αυτής τραγωδίας σε κάθε γωνιά του Ελληνισμού, όπως ο Πόντος, η Κρήτη, η Ήπειρος, η Χαλκιδική και οι Σέρρες. Τραγουδά η Μικτή Χορωδία του Συλλόγου, ενώ τα σολιστικά μέρη αποδίδουν η Ελένη Κουταλακίδου και η Σοφία Κιτσανέλη.
(c) Σύλλογος Προς Διάδοσιν Εθνικής Μουσικής | 1977 | πηγή: Ιδομενέας/d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου