Κατερίνα Πετράκου: Το κενό (1994)

Την Κατερίνα Πετράκου την πρόσεξα μέσα από ένα τραγούδι πριν από κάμποσα χρόνια. Εννοώ "Το τέλος ενός καλοκαιρινού έρωτα", σε μουσική και ερμηνεία του Νίκου Γράψα από το δίσκο "Μικροί έρωτες στη λυπημένη πόλη" (1997), που μου άρεσε πολύ, όταν το πρωτοάκουσα, αλλά δυσκολεύομαι πια πολύ να το ξανακούσω, ίσως γιατί φωτογραφίζει με ακρίβεια κάποια απωθημένη βιωματική μου εμπειρία. Πάντως ήταν το τραγούδι που με οδήγησε να ψάξω περισσότερο γι' αυτή τη στιχουργό. Κι έτσι ανακάλυψα αυτόν τον μάλλον άγνωστο προσωπικό της δίσκο.
Ήταν ήδη στα 44 της χρόνια, όταν έκανε αυτήν την πρώτη και μοναδική της δισκογραφική κατάθεση το 1994, με την οποία μας συστήθηκε όχι μόνο ως στιχουργός, αλλά ως ολοκληρωμένη τραγουδοποιός. Στο δίσκο "Το κενό" όλα έγιναν από την ίδια. Στίχοι, μουσική και ερμηνεία. Μαζί της βέβαια συμμετείχαν σε ένα τραγούδι ο Νίκος Γράψας, που έκανε και την ενορχήστρωση του δίσκου, και σε δύο άλλα η Αντιγόνη Μπούνα. 

Αν και δεν με ενθουσίασε η φωνή της, διαπίστωσα και πάλι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση στιχουργού με θεματολογία ερωτική στο πλαίσιο των σημερινών ερωτικών συνθηκών προς μια μάλλον απαισιόδοξη κατεύθυνση. Πληγωμένοι, ανεκπλήρωτοι και ξεχασμένοι έρωτες στην ασφυκτική μέγκενη της καθημερινότητας. Η μουσική της ενδιαφέρουσα, αλλά χωρίς κάποια πρωτοτυπία, υπηρετεί επαρκώς τη στιχουργική προτεραιότητα. 

Δυστυχώς η προσπάθεια έμεινε χωρίς συνέχεια κι έτσι δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε πιο ολοκληρωμένα την περίπτωση της δημιουργού Κατερίνας Πετράκου με έναν και μοναδικό δίσκο στο ενεργητικό της.

(c) CD | Καθρέφτης | 1994