Γιώργος Κατσαρός, Λίτσα Σακελλαρίου: Φθινοπωρινά (1973)

Εκείνα τα χρόνια, στα 15 μου, θυμάμαι καλά πόσο μού άρεσε η φωνή της Λίτσας Σακελλαρίου. Κι αν σήμερα δεν έχω πια τα ίδια γούστα, εξακολουθώ ν' ακούω τη φωνή της με συμπάθεια και μια διάθεση νοσταλγίας και αναπόλησης. 

Εντάξει, η Λίτσα Σακελλαρίου δεν έκανε δα και καμιά σπουδαία καριέρα, αφού μας έδωσε μόλις πέντε όλους κι όλους προσωπικούς δίσκους σε μια δεκαπενταετία περίπου που παρέμεινε στο προσκήνιο. Είχε βέβαια ξεκινήσει από τα μέσα του '60 με ποπ τραγουδάκια χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, αλλά η καλή της εποχή ήταν το διάστημα 1969 ως 1973, με απαρχή τον ωραίο ποπ δίσκο "Δώδεκα βράδια" (1969) του Γιώργου Γεωργιάδη, ενώ ακολούθησε μια μάλλον άτυχη επιλογή της με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι σε δεύτερη εκτέλεση ("Άμα λευτερωθεί η Κρήτη", 1971), ώσπου ήρθαν τα "Φθινοπωρινά" το 1973 που της έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσει και εμπορική επιτυχία με κάποια σουξέ που ακούστηκαν πολύ εκείνον τον καιρό. 

Τα "Φθινοπωρινά" λοιπόν, σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού και στίχους του Πυθαγόρα, ήταν ο εμπορικότερος δίσκος της τραγουδίστριας με ένδεκα τραγούδια σε ύφος ελαφρολαϊκό, που ίσως δεν ταίριαζαν και τόσο στη λεπτεπίλεπτη φωνητική της χροιά, χωρίς ωστόσο αυτό να σταθεί εμπόδιο, για να γνωρίσουν ευρεία απήχηση στο τότε κοινό. Το ύφος του Γιώργου Κατσαρού είναι άμεσα αναγνωρίσιμο, ιδιαίτερα σε κάποια γρήγορα ρυθμικά τραγούδια ("Σταμάτα τρένο", "Δέκα παιδιά", "Οι ναυτικοί"). Το εισαγωγικό κομμάτι ("Σ' αγαπώ") λειτουργεί περισσότερο ως αφορμή για επίδειξη της δεξιοτεχνίας του συνθέτη στο σαξόφωνο. Το ωραιότερο τραγούδι του δίσκου είναι το "Μού λείπει αυτός" για την εκφραστική ερμηνεία της Λίτσας Σακελλαρίου, αλλά και για την όμορφη εισαγωγή του με πιάνο.

ΥΓ. Παρεμπιπτοντως, να πω ότι μ' αρέσει πολύ το εξώφυλλο του δίσκου. Θα μου πείτε, γιατί. Ένα τυπικό εξώφυλλο είναι με το πρόσωπο της τραγουδίστριας, όπως συνηθιζόταν τότε που είχε αρχίσει σιγά σιγά η κυριαρχία των τραγουδιστών σε βάρος των δημιουργών. Μα, ναι. Γιαυτό μου αρέσει. Για το πανέμορφο πρόσωπο της γλυκύτατης Λίτσας...

(c) LP | Minos | 1973 | πηγή: d58