Μετά τα "Φθινοπωρινά" που κυκλοφόρησαν το 1973 και γνώρισαν επιτυχία, η πορεία της Λίτσας Σακελλαρίου πήρε σταδιακά την κατιούσα, καθώς μάλιστα μεσολάβησε και η εισβολή του πολιτικού τραγουδιού που οδήγησε τα πράγματα σε τελείως διαφορετικούς δρόμους. Έτσι για τα επόμενα 3-4 χρόνια περιορίστηκε σε κάποιες σκόρπιες συμμετοχές, ώσπου το 1977 επανήλθε με τον τέταρτο προσωπικό της δίσκο.
Ο δίσκος λοιπόν αυτός είχε για τίτλο το όνομά της, πράγμα που έδινε μάλλον την εντύπωση ενός αποχαιρετισμού στο ελληνικό τραγούδι, αφού συνήθως το όνομά τους οι τραγουδιστές το έβαζαν ως τίτλο στην παρθενική τους κατάθεση. Παρόλα αυτά ο δίσκος είχε τις προδιαγραφές μιας καλής δουλειάς με όλες τις εμπορικές εγγυήσεις. Δώδεκα τραγούδια ελαφρολαϊκού ύφους με τις υπογραφές γνωστών δημιουργών. Ο Γιώργος Κατσαρός και πάλι παρών με τέσσερα τραγούδια, που είναι και τα ωραιότερα του δίσκου, το καθένα και με διαφορετικό στιχουργό (Πυθαγόρας, Ηλίας Λυμπερόπουλος, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Μάνος Κουφιανάκης). Με τρία τραγούδια ο καθένας συμμετέχουν η Νινή Ζαχά και ο Νίκος Καρβέλας (στην ελαφρολαϊκή του ακόμη περίοδο), ενώ ο Λυκούργος Μαρκέας υπογράφει τα άλλα δύο. Την ευθύνη της ενορχήστρωσης έχουν επωμιστεί ο Γιώργος Κατσαρός κι ο Κώστας Κλάββας.
Κάμποσα τραγούδια του δίσκου γνώρισαν σχετική επιτυχία, αλλά πολύ γρήγορα ξεχάστηκαν συμπαρασύροντας και την καλή τραγουδίστρια στο περιθώριο του δισκογραφικού κατεστημένου.
(c) LP | Minos | 1977 | πηγή: tzil./d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου