Στις 16 Μάη μήνα...
Σαν σήμερα. Κάποτε. Κάπου 50 χρόνια πριν...
Κάποτε λοιπόν γράφονταν με την ίδια ευκολία καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια και ποπ ανάλαφρα και δροσερά. Πολλές φορές από τον ίδιο συνθέτη. Και τ' ακούγαμε όλοι με την ίδια διάθεση. Χρόνια του '60. Δύσκολα χρόνια της ανέχειας και του φόβου. Τριγύρω χαφιέδες ακροβολισμένοι σε κάθε γωνιά να καταγράφουν κάθε ύποπτη κίνηση. Χρόνια του '60. Υπέροχα χρόνια! Χρόνια της πρώιμης εφηβείας με το ραδιοφωνάκι στα χέρια ν' ακούμε αχόρταγα ό,τι καινούργιο κυκλοφορούσε. Ελληνικό ή ξένο. Λαϊκό, ελαφρό, ποπ, Απ' όλα, δίχως διακρίσεις. Δεν ξέραμε τον Μίκη τότε, γιατί ήταν απαγορευμένος. Δεν ξέραμε ούτε το Μάνο, γιατί ήταν εγκατεστημένος στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ο Μπιθικώτσης έμοιαζε ο απόλυτος άρχοντας του πενταγράμμου, όχι με το υπέρβαρο φορτίο της πρώτης του επαφής με το "έντεχνο" τραγούδι, αλλά με τα σουξέ που έγραφε ήδη ο ίδιος σωρηδόν. Κι ο Καζαντζίδης αντάμα με τους δικούς καημούς και τα μεράκια. Βγαίνουν τα πρώτα υπέροχα τραγούδια του Δήμου Μούτση και του Μάνου Λοΐζου. Σύντομα θα πλημμυρίσουν τις καρδιές μας τα ευφρόσυνα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Το "Νέο Κύμα" εξακολουθεί να δίνει όμορφες μπαλάντες.
Εντωμεταξύ μας είχε μπάσει λίγο λίγο στο πνεύμα των πάρτι πάνω στα ξένα πρότυπα με τα πρώτα του μιούζικαλ ο Δαλιανίδης. Και μέσα από τη μεγάλη οθόνη γνωρίσαμε και τα πρώτα ελληνικά γκρουπάκια που τροφοδοτούσαν φιλότιμα τα παιδικά μας λικνίσματα. Τότε γεννήθηκε και το ελληνικό ποπ που επί χρόνια αντιμετώπιζε την επιδεικτική απαξίωση από τους σοβαροφανείς και κομφορμιστές του βίου μας. Και τότε ξεπήδησαν αμέτρητες νεανικές επιτυχίες που ψιθύριζαν επίμονα τα νεανικά χείλη των πρώτων ντροπαλών φλερτ.
Κάπου εκεί προς το τέλος του '60 ο πολύπλευρος συνθέτης Βαγγέλης Πιτσιλαδής, έχοντας ήδη ευδόκιμη θητεία στο πεδίο του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού με υπέροχα τραγούδια που ερμήνευσαν πρωτοκλασάτα ονόματα, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Βίκυ Μοσχολιού και η Μαρινέλλα, αρχίζει να ηχογραφεί και κάποια "αλλιώτικα" τραγουδάκια που απευθύνονται σε μικρότερες ηλικίες. Αίφνης όλη η νεολαία τραγουδάει τον "Αλέξη" και την "Ανάμνηση" ενώνοντας τις φωνές της με τις φωνές των Olympians και του Τόνι Πινέλι. Και κάπου εκεί στο κλείσιμο της δεκαετίας ο συνθέτης ηχογραφεί τον πρώτο κανονικό του τραγουδιστικό δίσκο με τίτλο "Πυροτεχνήματα". Ανάμεσα στα λαϊκότροπα τραγούδια του δίσκου νά 'σου και ξεπετάγεται κι ένα τραγούδι που βρίσκεται τελείως έξω από το κλίμα του υπόλοιπου άλμπουμ. Εντυπωσιακή ποπ εισαγωγή και δυνατός χορευτικός ρυθμός! Το τραγουδά ο Σταμάτης Κόκοτας! Τίτλος του: "Στις 16 Μάη μήνα". Τα λόγια ανήκουν στον Γιάννη Κιούρκα. Όλος ο υπόλοιπος δίσκος παραμερίστηκε από τη μαγεία αυτού του τραγουδιού. Η επιτυχία ήταν πρωτοφανής. Τα λόγια, χωρίς να λένε και τίποτα σπουδαίο, πέρασαν στα χείλη ολωνών και ψιθυρίζονταν ασταμάτητα. Μερικοί κάνανε και προσφυείς προσαρμογές των στίχων επιστρατεύοντας ακόμη και το διάσημο ιταλικό ζευγάρι Αλ Μπάνο και Ρομίνα!
Και σήμερα; Ακούγοντας το τραγούδι μετά από 50 χρόνια μπορεί να μας λέει κάτι; Δεν μπορώ ν' απαντήσω πώς ηχεί στ' αφτιά ενός σημερινού εφήβου που έτσι κι αλλιώς είναι ξελογιασμένα με ήχους αλλιώτικους κι εν πολλοίς αντιμουσικούς. Είμαι σίγουρος όμως ότι ένας συνομήλικός μου δεν γίνεται να μη νιώθει ένα ρίγος μέσα του μ' αυτό το τραγουδάκι. Κάτι θα 'χει μείνει στον καθένα μας από την αφέλεια εκείνου του καιρού. Όλο και κάτι θα μας θυμίζει λοιπόν, έστω κι αν δεν ξέρουμε τι...
ΥΓ. Η φωτό του κειμένου προέρχεται από τη σελίδα http://www.ogdoo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου