Γιώργος Κατσαρός: Μικρές ώρες (1972)

Ομολογώ ότι στα ουκ ολίγα αφιερώματα του Δισκοβόλου στο ελαφρολαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του '70 ο κατεξοχήν μάστορας του είδους, ο πολυγραφότατος Γιώργος Κατσαρός, έχει αναλογικά πολύ μικρή παρουσία και γιαυτό ανασύρω σήμερα από τα αρχεία μου ένα δικό του δίσκο από τη χρυσή του εποχή.

Πριν πω οτιδήποτε για το σημερινό δίσκο, δεν μπορώ να μη σταθώ στο σπουδαίο συνοδοιπόρο του συνθέτη, τον ανεξάντλητο στιχουργό Πυθαγόρα, η συμπόρευση του οποίου με τον Γιώργο Κατσαρό από τις αρχές του '60 ("Κάθε λιμάνι και καημός") ίσαμε τα τέλη του '70 έχει σφραγίσει το ελληνικό τραγούδι με δεκάδες σουξέ, κάποια από τα οποία ήταν και ωραία τραγούδια. Στη λαμπρή διαδρομή τους συναντήθηκαν με τα κορυφαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Πάνος Γαβαλάς, η Μαρινέλλα, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Γιάννης Καλατζής, η Λίτσα Διαμάντη, ο Γιάννης Πάριος, ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιώργος Νταλάρας και τόσοι άλλοι!

Ο δίσκος λοιπόν "Μικρές ώρες", που εκδόθηκε το 1972 από την Columbia,  αποτελεί τυπικό δείγμα του χαρακτηριστικού ήχου του Γιώργου Κατσαρού εκεί στα πρώτο μισό της δεκαετίας του '70. Τραγούδια καλογραμμένα πάνω στα κεκτημένα κλισέ του συνθέτη, με στρωτές και στρογγυλεμένες μελωδίες, συνήθως σε γοργούς ρυθμούς ή σε κλασικούς λαϊκούς σκοπούς (ζεϊμπέκικο, χασάπικο). 

Η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος δίσκος δε γνώρισε την ίδια επιτυχία με τους άλλους δίσκους του συνθέτη που κυκλοφορούσαν σε καταιγιστικούς ρυθμούς εκείνη την εποχή. Tο πρώτο τραγούδι του δίσκου ("Έσβησε το κερί Μαρία") ξεχώρισε και ακούστηκε πολύ, λιγότερο τα "Ναυάγια της ζωής" και "Πότε θα φανεί", ενώ τα υπόλοιπα μάλλον ξεχάστηκαν νωρίς κι ας ερμηνεύονται από δυο τεράστια ονόματα της εποχής: Τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Σταμάτη Κόκοτα. Μαζί τους και η καινούργια τραγουδίστρια Αφροδίτη Μάνου, ένα χρόνο μετά την πρώτη εμφάνισή της με το υπέροχο soundtrack "Εκείνο το καλοκαίρι" του Γιάννη Σπανού.

(c) LP | EMI Columbia | 1972 | πηγή: d58/tzil./Γιάννης