Βασίλης Τσιτσάνης: Τα ωραία του Τσιτσάνη (1973)

Συνεχίζοντας την εξερεύνηση στο ανεξάντλητο θησαυροφυλάκιο της αναλογικής δισκογραφίας του Βασίλη Τσιτσάνη, θα σταθώ σήμερα σ' έναν εξαιρετικό δίσκο που κυκλοφόρησε το 1973 από την EMI με τίτλο "Τα ωραία του Τσιτσάνη".

Πρόκειται για ένα απολύτως αντιπροσωπευτικό δείγμα του αναβιωμένου ρεμπέτικου που σημειώθηκε κατά τις δεκαετίες του '60 και '70 συμβάλλοντας αποφασιστικά στην επιστροφή στο προσκήνιο αυτού του υποτιμημένου κάποτε είδους, απαγορευμένου άλλωστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο παρελθόν, μέσα στο οποίο όμως κρύβονταν διαμάντια ανεκτίμητης αξίας, τα οποία πρώτος ανακάλυψε ο Μάνος Χατζιδάκις και - παρά τις αντιδράσεις και την περιφρονητική αντιμετώπιση των ομοτέχνων του - τα επεξεργάστηκε με τη δική του γλώσσα επανειλημμένα, μέχρι να φτάσει η εποχή της καταξίωσης και της ευρείας αποδοχής.

Στο δίσκο λοιπόν αυτό έχουμε δώδεκα παλιά τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, όχι από τα πιο γνωστά του, όλα σε καινούργιες εκτελέσεις από τα νέα ονόματα του πενταγράμμου. Στους ερμηνευτές περιλαμβάνονται οι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Δήμητρα Γαλάνη, Λιζέτα Νικολάου και Αλεξάνδρα. 

Η κορυφαία στιγμή του δίσκου είναι το αριστουργηματικό τραγούδι "Ακρογιαλιές δειλινά", το οποίο είχε γραφτεί το 1948 και πρώτη το ερμήνευσε η Στέλλα Χασκίλ. Κι όμως! Εδώ έχουμε τη σπάνια για μένα περίπτωση μια δεύτερη εκτέλεση να ξεπερνά την πρώτη, καθώς η ερμηνεία της Δήμητρας Γαλάνη που τη συνοδεύει ο ίδιος ο Τσιτσάνης, απογειώνει αυτό το ξεχασμένο διαμάντι του συνθέτη και το ανεβάζει στο υψηλό βάθρο, όπου έκτοτε παραμένει αμετακίνητο. Η ίδια η Γαλάνη το ερμήνευσε αργότερα ξανά, ενώ υπήρξαν κι άλλες μεταγενέστερες εκτελέσεις, αλλά καμιά δεν συγκρίνεται με την ερμηνεία αυτή του 1973.

(c) LP | EMI/Regal | 1973 | πηγή: Ιδομενέας/d58