Γιώργος Χατζηνάσιος, Τάνια Τσανακλίδου: Χωρίς ταυτότητα (1980)

Μετά τους δίσκους "Η Μαρινέλλα του σήμερα..." (1978), "Θα σου χρωστώ" (1978) και "Εικόνες" (1979), ο Γιώργος Χατζηνάσιος επιστρέφοντας στη Philips ηχογραφεί τον 4ο κατά σειρά δίσκο με έναν τραγουδιστή. Κι επειδή η προτίμησή του ήταν πάντα στις γυναικείες φωνές, κι αυτή τη φορά διάλεξε μια γυναικεία φωνή και μάλιστα μια φωνή που ακόμη δεν είχε καταξιωθεί στην πρώτη γραμμή. 

Αναφέρομαι στην Τάνια Τσανακλίδου που την πρωτογνωρίσαμε το 1974 στη "Θητεία" του Γιάννη Μαρκόπουλου και στο "Αχ, έρωτα" του Χρήστου Λεοντή. Στη συνέχεια η υπέροχη αυτή ερμηνεύτρια είχε κάποιες αξιόλογες σκόρπιες συμμετοχές ("Καπνισμένο τσουκάλι", "Παραστάσεις", "Ερωτόκριτος"), ενώ μόλις το 1978 κατάφερε να ηχογραφήσει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο "Charlie Chaplin" βασισμένο στο ομότιτλο τραγούδι, με το οποίο έλαβε μέρος στο διαγωνισμό της Eurovision, στην αγωνιώδη της προσπάθεια να σταθεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ώσπου τελικά ήρθε η μεγάλη της ευκαιρία με το δίσκο του Γιώργου Χατζηνάσιου που εκδόθηκε από την Polydor το 1980 με τίτλο "Χωρίς ταυτότητα".

Ο δίσκος αυτός είναι ένα ξεχωριστό δείγμα της πλούσιας συνθετικής δραστηριότητας του Γιώργου Χατζηνάσιου εκείνη την εποχή. Περιέχει βέβαια κάποια από τα τυπικά κλισέ των τραγουδιών του, ιδιαίτερα στα έντονα ρυθμικά κομμάτια που είναι φτιαγμένα με τα σίγουρα υλικά του σουξέ, όπως το καταιγιστικού ρυθμού εναρκτήριο τραγούδι με τίτλο "Ο ανθρωπάκος" σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Μέχρι και ...ζωναράδικο χορευτικό ρυθμό θα βρούμε ("Τα Σάββατα")! 

Ωστόσο ο δίσκος χαρακτηρίζεται κυρίως από μερικά πολύ όμορφα λυρικά κι ευαίσθητα τραγούδια που δεν πέρασαν αμέσως στον κόσμο, αλλά συνεχίζουν να συγκινούν σε κάθε νέα ακρόασή τους τον ευαίσθητο μουσικόφιλο. Ανάμεσά τους τα: "Αν δε σ' αρέσει το τραγούδι μου" σε στίχους Μάνου Κουφιανάκη, "Ο τόπος ο δικός μας" και "Δίδαξε λοιπόν ανθρώπους" του Μάνου Ελευθερίου, το γλυκά νοσταλγικό "Τα χρόνια τα φοιτητικά" του Κυριάκου Ντούμου, το χαρούμενο παιδικό "Τα παιδιά ζωγραφίζουν" του Μιχάλη Μπουρμπούλη και, κυρίως, το θαυμάσιο lied σε ύφος τραγουδιού μεσοπολεμικού καμπαρέ "Στα κόκκινα φώτα του μπαρ" σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη που κατά κάποιο τρόπο προοικονομεί τη μετέπειτα συνεργασία της τραγουδίστριας με τον Γιάννη Σπανό σε ανάλογου ύφους τραγούδια. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με το εντυπωσιακό οργανικό "Διάλογος" βασισμένο στη μελωδία του τραγουδιού "Εφηβεία".

Κλείνω με το πολύ ενδιαφέρον σημείωμα του συνθέτη στο οπισθόφυλλο του δίσκου:

"Σ' αυτόν τον κύκλο τραγουδιών μελοποίησα μια σειρά από στίχους που μπορεί να τους χαρακτηρίσει κανείς υπαρξιακούς. Γι' αυτόν το λόγο προσπάθησα να διαφοροποιήσω μέχρι ένα βαθμό τη συνθετική μου άποψη και την ενορχήστρωση που χρησιμοποιούσα στα προηγούμενα τραγούδια μου. Η ελεγειακή φωνή της Τάνιας και η ερμηνεία της βοήθησαν πολύ να βγει το αποτέλεσμα που επιθυμούσα..."

(c) LP | Polydor | 1980 | πηγή: d58