Μάνος Χατζιδάκις: Blue (1968) Stereo Recording

Θέλω να κλείσω το χρονιά με κάτι εξαιρετικό και δυσεύρετο από την ακριβή κληρονομιά του Μάνου Χατζιδάκι. Μιλώ για ένα από τα σημαντικότερα και συγχρόνως από τα πλέον παραγνωρισμένα αριστουργήματα του μεγάλου συνθέτη από την "αμερικάνικη" περίοδο της λαμπρής του καριέρας.

Ο λόγος για το soundtrack της ταινίας "Blue", ενός ιδιότυπου ποιητικού γουέστερν που γυρίστηκε το 1968 για λογαριασμό της Paramount με σκηνοθέτη τον Καναδό Silvio Narizzano και πρωταγωνιστές τους Terence Stamp, Karl Malden, Ricardo Montalban, Joanna Pettet και τον Έλληνα Στάθη Γιαλελή, πρωταγωνιστή της περίφημης ταινίας "America America" του Elia Kazan που επίσης είχε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60 και σχεδόν σε όλη την περίοδο της χουντικής Επταετίας ο Μάνος Χατζιδάκις βρισκόταν στην Αμερική και ήταν περιζήτητος από τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ μετά το όσκαρ τραγουδιού που είχε κατακτήσει το 1961. Η περίοδος αυτή υπήρξε πολύ γόνιμη για τον συνθέτη, παρόλο που ποτέ δεν ένιωθε και πολύ βολικά να δημιουργεί κάτω από αυστηρούς κανόνες και συμβόλαια. Τα δυο κορυφαία δημιουργήματά του πάντως δεν είχαν κινηματογραφική αφετηρία. Και μιλώ για το "Χαμόγελο της Τζοκόντας" που ηχογραφήθηκε το 1965 και τον κύκλο τραγουδιών με αγγλόφωνο στίχο "Reflections" (1969) με το σοφιστικέ ροκ σχήμα New York & Rock & Roll Ensemble. 

Το 1968 ωστόσο ανέλαβε να συνθέσει τη μουσική της ταινίας "Blue", η θεματική της οποίας τον οδήγησε σε πολύ διαφορετικά μουσικά μονοπάτια από εκείνα που βάδιζε ως εκείνη τη στιγμή. Το μεξικάνικο κλίμα και τοπίο του σεναρίου συνέβαλαν αποφασιστικά στην επιλογή να χτίσει τη μουσική του επένδυση πάνω στην κιθάρα σε ρόλο κεντρικού οργάνου της ορχήστρας ακολουθώντας το πρότυπο του περίφημου "Concierto di Aranjuez" του Ισπανού συνθέτη Joaquin Rodrigo και ιδιαίτερα του κοσμαγάπητου αργού μεσαίου μέρους. Έτσι προέκυψε ένα ιδιότυπο Κοντσέρτο για Κιθάρα και Ορχήστρα εκτεταμένο σε δέκα μέρη. Πιο πολύ ίσως θα ταίριαζε να το χαρακτηρίσουμε Σουίτα για Κλασική Κιθάρα και Ορχήστρα. Το έργο διατρέχει από την αρχή ως το φινάλε μια έντονα μελαγχολική διάθεση, η οποία μορφοποιείται με μια ιδιοφυή πρόσμιξη λυρικών και επικών στοιχείων.

Για την ηχογράφηση της φιλόδοξης αυτής σύνθεσης ο Μάνος Χατζιδάκις είχε την τύχη να έχει στη διάθεσή του μια μεγάλη ορχήστρα, όπως η Συμφωνική Ορχήστρα του Λος Άντζελες, την οποία διηύθυνε ο ίδιος, και στην κιθάρα τον διάσημο κλασικό κιθαριστή Laurindo Almeida. Το αποτέλεσμα υπήρξε μεγαλειώδες, τόσο που οι μουσικοί της σπουδαίας αυτής ορχήστρας ένας ένας να συγχαρούν με ενθουσιασμό τον συνθέτη μετά την ολοκλήρωση της ηχογράφησης! 

Ο δίσκος εκδόθηκε και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά στην Αμερική από την εταιρία Dot Records, ενώ επανεκδόθηκε ψηφιακά και κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2001 από τον Σείριο. Δυστυχώς για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο η ψηφιακή επανέκδοση μας δίνει το έργο σε μονοφωνική εκδοχή, πράγμα που αφαιρεί σημαντικό μέρος από την ομορφιά της σπουδαίας αυτής ηχογράφησης. Ωστόσο το αρχείο που σας δίνω προέρχεται από την αυθεντική στερεοφωνική εγγραφή της αμερικάνικης έκδοσης του 1968 και μπορείτε έτσι να απολαύσετε ολοκληρωμένα αυτό το μικρό και μάλλον άγνωστο αριστούργημα του μεγάλου μας συνθέτη!

(c) LP | Dot Records | 1968 | OST/Stereo | πηγή: Νίκος/d58