Η "Λαϊκή Ανθολογία Βάρναλη" του Γιάννη Ζουγανέλη αποτελεί τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο με μελοποιημένα ποιήματα του μεγάλου ποιητή Κώστα Βάρναλη (1884-1974), μετά τους "Σκλάβους Πολιορκημένους" (1974) του Νίκου Μαμαγκάκη.
Ο συνθέτης Γιάννης Ζουγανέλης είναι μια εντελώς ιδιότυπη περίπτωση δημιουργού που ισορροπεί μεταξύ των σοβαρών με λόγιες ενίοτε ανησυχίες μουσικών του ενδιαφερόντων και των ανάλαφρων εμπορικών δραστηριοτήτων της τηλεοπτικής κατανάλωσης. Στο ξεκίνημά του, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '70, εμφανίζεται με φιλόδοξες απόπειρες στο πεδίο του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού με αναφορές σε σημαντικά λογοτεχνικά κείμενα. Πέρα από το συγκεκριμένο δίσκο, συμμετέχει ως ερμηνευτής στην "Καντάτα για τη Μακρόνησο" του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, ο ίδιος γράφει μουσική σε μια ανεξάρτητη παραγωγή πάνω σε κείμενα του Μιχαήλ Περάνθη ("Ο μεγάλος ξεσηκωμός"), ενώ μελοποιεί επιλεγμένα κείμενα του Αριστοφάνη με τον Δημήτρη Ποταμίτη ("Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη") και αμέσως μετά συνθέτει τη μουσική για τους "Ατρείδες" σε κείμενο του Κ.Χ. Μύρη κι ακολουθεί το αδικημένο "Μονόγραμμα" σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. Παιδικοί δίσκοι, μουσική για την τηλεόραση και πολυάριθμα τραγούδια με διάφορους ερμηνευτές θεμελιώνουν σταδιακά μια ιδιαίτερα υπολογίσιμη παρουσία στο μουσικό στερέωμα.
Στη "Λαϊκή Ανθολογία Βάρναλη" ο Γιάννης Ζουγανέλης έχει επιλέξει μερικά ποιήματα από αυτά που θα τα λέγαμε "φωναχτά". Είναι η εποχή του πολιτικού τραγουδιού
άλλωστε και ο συνθέτης ακολουθεί τον μουσικό συρμό στην προσέγγιση του ποιητικού λόγου. Τα τραγούδια έχουν ενδιαφέρον και συχνά διεγείρουν κοιμώμενα συναισθήματα αγωνιστικής διάθεσης, αν και γενικά το ύφος και η αισθητική τους μοιάζουν πια παρωχημένα. Συγκλονιστικό είναι το φινάλε με το τραγούδι "Χρυσή πατρίδα", ένα εξαιρετικά επίκαιρο ποίημα σε μια καθηλωτική ερμηνεία. Να προσθέσω ότι το τραγούδι "Ο Κωσταντής" υπάρχει και στο δίσκο του Μαμαγκάκη, ενώ τον "Οδηγητή" έχει μελοποιήσει και ο Χρήστος Λεοντής ("Συναυλίες '81"), οπότε μπορεί κανείς να κάνει τις σχετικές συγκρίσεις...
άλλωστε και ο συνθέτης ακολουθεί τον μουσικό συρμό στην προσέγγιση του ποιητικού λόγου. Τα τραγούδια έχουν ενδιαφέρον και συχνά διεγείρουν κοιμώμενα συναισθήματα αγωνιστικής διάθεσης, αν και γενικά το ύφος και η αισθητική τους μοιάζουν πια παρωχημένα. Συγκλονιστικό είναι το φινάλε με το τραγούδι "Χρυσή πατρίδα", ένα εξαιρετικά επίκαιρο ποίημα σε μια καθηλωτική ερμηνεία. Να προσθέσω ότι το τραγούδι "Ο Κωσταντής" υπάρχει και στο δίσκο του Μαμαγκάκη, ενώ τον "Οδηγητή" έχει μελοποιήσει και ο Χρήστος Λεοντής ("Συναυλίες '81"), οπότε μπορεί κανείς να κάνει τις σχετικές συγκρίσεις...
Βασική ερμηνεύτρια του δίσκου είναι η εξαιρετική Ισιδώρα Σιδέρη (σύζυγος του συνθέτη) και μαζί της η Αφροδίτη Μάνου (με έναν μάλλον υπερβάλλοντα ζήλο στην ερμηνεία της) και ο συνθέτης. Στην απαγγελία είναι ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
(c) LP | Zodiac | 1977 | πηγή: d58
5 σχόλια:
Για μένα, ίσως ο καλλίτερος δίσκος του.
Κάτι όμως δεν μου πάει καλά με το link.
Δικό μου φταίξιμο ή όχι?
Έχεις δίκιο, Δημήτρη. Πράγματι ο σύνδεσμος είναι ανενεργός για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω. Το μεσημέρι θα τον ανανεώσω...
Νομίζω πως είμαστε εντάξει τώρα...
Το τραγούδι "Χρυσή πατρίδα" έχει μελοποιήσει και ο Τάκης Βούης: Τραγούδια στο Αμόνι (1979).
Ευχαριστώ πολύ.
Δημοσίευση σχολίου