Ο σημερινός δίσκος αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα της μουσικής δωματίου Ελλήνων λόγιων συνθετών, σε ένα πεδίο όπου η ελληνική δημιουργία είναι εμφανώς και άδικα υποτιμημένη.
Περιλαμβάνονται δύο Τρίο για Πιάνο, Βιολί και Βιολοντσέλο γραμμένα από δύο συνθέτες πολύ διαφορετικού ύφους: Έναν εκπρόσωπο της "Εθνικής Σχολής", τον Πέτρο Πετρίδη (1892-1977), κι έναν νεωτερικό και πρωτοπόρο συνθέτη που σιγά σιγά φαίνεται να κατακτά μια κορυφαία θέση στην ευρωπαϊκή μουσική δημιουργία του 20ου αιώνα, τον Νίκο Σκαλκώτα (1904-1949).
Για τον Πέτρο Πετρίδη μιλήσαμε στην προηγούμενη παρουσίασή μας με αφορμή το δίσκο "Δυο Χορικά και Παραλλαγές". Το Τρίο του γράφτηκε το 1933-1934 και χωρίζεται σε τρία μέρη κατά την κλασική εναλλασσόμενη ρυθμική αγωγή (γοργό-αργό-γοργό). Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο είναι το τρίτο μέρος που αναπτύσσεται σε μορφή φούγκας.
Ο Νίκος Σκαλκώτας στη σύντομη ζωή του μας έχει αφήσει ένα ογκώδες έργο που καλύπτει ευρύτατο φάσμα της μουσικής μορφολογίας και φυσικά σημαντικό του κομμάτι έχει σχέση με τη μουσική δωματίου. Εδώ λοιπόν έχουμε ένα έργο με τον πλήρη τίτλο: "Οκτώ Παραλλαγές πάνω σ' ένα ελληνικό σκοπό". Το έργο γράφτηκε το 1938 και ανήκει στη φόρμα του Τρίο για Πιάνο, Βιολί και Βιολοντσέλο, ακολουθώντας όμως δομικά την τεχνική του θέματος με παραλλαγές με αφετηρία έναν δημοτικό σκοπό. Κάθε παραλλαγή αποπνέει και μια διαφορετική συναισθηματική διάθεση, πότε αισιόδοξη και πότε απαισιόδοξη. Η 6η παραλλαγή σε αργό τέμπο θυμίζει έντονα ένα μοιρολόι από τα ιστορικά βάθη της σκλαβωμένης Ελλάδας, ενώ η τελική παραλλαγή εκφράζει ένα αίσθημα απέραντης χαράς ως προμήνυμα της επερχόμενης απελευθέρωσης.
Τα δύο έργα ερμηνεύει με πειστικό και ιδιαίτερα εκφραστικό τρόπο το αξιόλογο οργανικό σχήμα Τρίο Αθηνών, αποτελούμενο από τους Χάρη Χατζηγεωργίου (βιολί), Ντάνα Χατζηγεωργίου (βιολοντσέλο) και Βίκυ Στυλιανού (πιάνο).
(c) LP | Motivo | 1985 | mp3 | Εξώφυλλα
πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου