Ο Βασίλης Λέκκας τραγουδά Χατζιδάκι: Λαϊκή Αγορά (1987)

Η στενή συνεργασία του Μάνου Χατζιδάκι με τον συνθέτη και ενορχηστρωτή Νίκο Κυπουργό καλύπτει χωρίς διακοπή την τελευταία δεκαπενταετία της ζωής του μεγάλου συνθέτη. Η αρχή είχε γίνει στα χρόνια της "Λιλιπούπολης", της μυθικής εκείνης παιδικής ραδιοφωνικής σειράς που παρουσίαζε για μια πενταετία (1976-1980) το Τρίτο Πρόγραμμα, ενώ το 1984 οι δυο τους συνυπέγραψαν το soundtrack της ταινίας "Memed Γεράκι μου" του Πίτερ Ουστίνοφ. Αν και μέχρι τα πρώτα χρόνια της ίδιας δεκαετίας ο βασικός βοηθός του Χατζιδάκι στον τομέα της ενορχήστρωσης ήταν ο Τάσος Καρακατσάνης με κορυφαία στιγμή τα υπέροχα "30 Νυχτερινά" (1983), στη συνέχεια ο συνθέτης επέλεξε τον Νίκο Κυπουργό ως βοηθό και συνεχιστή του έργου του και ο πρώτος μεγάλος σταθμός αυτής της συμπόρευσης ήρθε το 1987 με την έκδοση του τριπλού άλμπουμ "Η Λαϊκή Αγορά".

Στην πραγματικότητα η "Λαϊκή Αγορά" ήταν η φυσική συνέχεια της "Ρωμαϊκής Αγοράς" που είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά με υλικό από το θησαυροφυλάκιο των κλασικών τραγουδιών του συνθέτη σε μια εντελώς καινούργια ενορχηστρωτική και ερμηνευτική αντίληψη. Τη "Ρωμαϊκή Αγορά" την είχε φροντίσει εξολοκλήρου ο ίδιος ο συνθέτης, αλλά για τη "Λαϊκή Αγορά" κράτησε μόνο τη διεύθυνση της ορχήστρας, ενώ την ενορχήστρωση την ανέθεσε στον Νίκο Κυπουργό γνωρίζοντας πολύ καλά την ικανότητα του συνεργάτη του στον τομέα αυτό, και το αποτέλεσμα ασφαλώς τον δικαίωσε απόλυτα. Ο Κυπουργός χειρίστηκε με ιδιαίτερη ευαισθησία το ακριβό υλικό που είχε στα χέρια του κι έγραψε μια λεπτεπίλεπτη ενορχήστρωση απόλυτα έντεχνου χαρακτήρα χωρίς την παραμικρή εξάρτηση από την αρχική μορφή των τραγουδιών. Έτσι όλα τα τραγούδια, συνολικά τριάντα, παρμένα από την περίοδο 1959-1975, ακούγονται κυριολεκτικά σαν καινούργια και δίνουν την ευκαιρία στους τρεις ερμηνευτές, ίδιους και πάλι, όπως στη "Ρωμαϊκή Αγορά", δηλαδή τον Βασίλη Λέκκα, την Έλλη Πασπαλά και τον Ηλία Λιούγκο με την προσθήκη αυτή τη φορά του Γιώργου Νταλάρα, να καταθέσουν υποδειγματικής εκφραστικής ευαισθησίας ερμηνείες, έστω κι αν πάλι η παρουσία του παλιού ερμηνευτή, όπως της Φαραντούρη στη "Ρωμαϊκή Αγορά", μοιάζει να μη δένει και τόσο αρμονικά με το υπέροχο τρίο των νέων ερμηνευτών.

Αξίζει πάντως να δούμε πώς αντιμετώπισε τη συγκεκριμένη δουλειά ο ίδιος ο συνθέτης, όπως καταγράφεται στο εσώφυλλο του συγκεκριμένου δίσκου: «Η λαϊκή αγορά είναι τόσο λαϊκή, όσο Ρωμαϊκή υπήρξε η προηγούμενη. Ιδιαίτερα μάλιστα σ’ αυτήν τη «λαϊκή», ο εκλεπτυσμός και η αισθητική της ενορχήστρωσης καθώς και η ερμηνεία των τραγουδιστών, δίνουν την εντύπωση μιας, ας πούμε, επίσκεψης του Κωνσταντίνου Καβάφη στη λαϊκή αγορά της Αλεξάνδρειας, κάπου μέσα στο Μεσοπόλεμο. Η λατρεία της λεπτομέρειας ενός λαϊκού σώματος. Αυτή υπήρξε και η ιδιοφυής σχέση του Νίκου Κυπουργού με το λαϊκοφανές υλικό μου. Λατρευτική, γεμάτη επιθυμίες κι ακριβές μουσικές μνήμες. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί αυτά τα τραγούδια μου με μια τόσο καινούργια μορφή, ύστερα από την εξαντλητική χρήση τους από τους λαϊκούς τραγουδιστές του ’60; Η δημοτικότης σπάνια συντηρεί τη διαχρονικότητα. Η ανάμνηση είναι αισθηματική και ασφαλώς παρέχει και μιαν ημερομηνία θανάτου. Γι’ αυτό υπήρξα από παλιά εχθρός της ανεύθυνης λαϊκής επιτυχίας. Κάθε φορά, έμενα σκυθρωπός στο χειροκρότημα. Είχα καταλάβει πως η λαϊκή επιδοκιμασία δεν ήταν ο στόχος μου. Και την εχθρεύτηκα… Φυσικά, περιττεύει να τονίσω πως η μυθολογία των τραγουδιών μου δεν υπήρξε ποτέ σχετική ούτε με τη ζωή μου ούτε με την πραγματικότητα…».

Σημειώνω κλείνοντας ότι και πάλι το εικαστικό μέρος της έκδοσης επιμελήθηκε ο ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος, ενώ το 1999 εκδόθηκε ένα μέρος του έργου σε καθαρά οργανική μορφή με τίτλο "Η άλλη Αγορά".

(c) 2CD | EMI | 1987 | Remaster επανέκδοση: 2003 | Πηγή: d58