Μάνος Λοΐζος: 20 Χρόνια μετά... (2002)

Συμπληρώνονται σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου, 42 χρόνια από την πρόωρη αποδημία του Μάνου Λοΐζου (1937-1982), κορυφαίου τραγουδοποιού από την εκλεκτή γενιά δημιουργών που ανέδειξε η γόνιμη δεκαετία του '60 στα χνάρια των πρωτοπόρων Μίκη και Μάνου, δίπλα στους οποίους άλλωστε έκανε και τα πρώτα του μουσικά βήματα μαζί με τον συνοδοιπόρο του Χρήστο Λεοντή.

Με αφορμή μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στο έργο του που διοργάνωσε ο ραδιοσταθμός Μελωδία FM στις 17 Σεπτεμβρίου 2001 εκδόθηκε ένα χρόνο αργότερα ένα διπλό αφιερωματικό άλμπουμ με τον εύλογο τίτλο 20 Χρόνια μετά... που περιλαμβάνει κάποιες ζωντανές ηχογραφήσεις από τη συναυλία, καθώς και μια σειρά ηχογραφήσεων στο στούντιο με καινούργιες ερμηνείες κλασικών τραγουδιών του συνθέτη από σημαντικούς Έλληνες ερμηνευτές, όπως: Σωκράτης Μάλαμας, Μίλτος Πασχαλίδης, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μανώλης Λιδάκης, Μελίνα Κανά, Διονύσης Τσακνής, Κώστας Θωμαΐδης, Χρήστος Θηβαίος, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Νίκος Ζούδιαρης και Ανοιχτή Θάλασσα. Μάλιστα ο Μάλαμας ερμήνευσε ζωντανά στη συναυλία το κλασικό ζεϊμπέκικο "Δε θα ξαναγαπήσω" (που είχε πρωτοτραγουδήσει ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1970) μόλις τρεις ημέρες μετά την αποδημία του μεγάλου βάρδου που έφυγε από τη ζωή στις 14 Σεπτεμβρίου 2001. Στο σώμα της έκδοσης έχουν συμπεριληφθεί και τρεις παλιότερες ηχογραφήσεις με τη φωνή του ίδιου του συνθέτη από τους κύκλους Για μια μέρα ζωής ("Σ' ακολουθώ") και Γράμματα στην αγαπημένη ("Μονάκριβή μου", "Λίγα γαρούφαλα").

Όσο κι αν οι πρώτες εκτελέσεις αυτών των τραγουδιών παραμένουν αξεπέραστες, δεν μπορεί κανείς να μην εισπράξει ένα αυθεντικό και γνήσιο συναίσθημα που ξεχειλίζει μέσα από αυτές τις καινούργιες ερμηνείες. Κάθε ερμηνευτής μάλιστα αποδίδει τα τραγούδια του με τους δικούς του συνεργάτες κι έτσι το άλμπουμ αποκτά μια πολυφωνική διάσταση ιδιαίτερα συναρπαστική.

Ο μουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας επισημαίνει στο ένθετο της έκδοσης:

«Tα τραγούδια του έχουν ζήσει, ζουν και θα ζουν πολλές ζωές, κάθε φορά που αναπαράγονται σε καινούργια χείλη, στις χορδές μιας άλλης κιθάρας. Πράγματι, ο Λοΐζος, σε χρόνια ταραγμένα, δύσκολα και μεταβατικά αφουγκράστηκε τον παλμό της εποχής και τον τραγούδησε ουσιαστικά και ανεπιτήδευτα. Γι’ αυτό και αξιώθηκε να τραγουδηθεί σε δωμάτια ερμητικά κλειστά αλλά και σε στάδια, στη σκοπιά και στη διαδήλωση, σαν καντάδα ερωτική και ως σύνθημα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης».

(c) 2CD | Μελωδία FM | 2002 | Πηγή: d58