Γιάννης Καλατζής: Ο πρώτος του δίσκος (1968)

Έφυγε από τη ζωή σήμερα ένας από τους πιο αγαπημένους τραγουδιστές της χρυσής εποχής του ελληνικού τραγουδιού, ο Γιάννης Καλατζής, σε ηλικία 74 ετών. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1943. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα συμμετέχοντας στο σχήμα Τρίο Μορένο της Θεσσαλονίκης, ενώ από το 1965 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και δούλεψε πλάι στον Γιώργο Μητσάκη, ο οποίος του έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. 

Το 1968, με τη την ίδρυση της δισκογραφικής εταιρίας Minos, βρέθηκε αμέσως στους κόλπους της κι αποτέλεσε έναν από τους κεντρικούς πυλώνες του καλλιτεχνικού της δυναμικού μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας. Τη χρονιά εκείνη λοιπόν συμμετείχε ως βασικός ερμηνευτής στον πρώτο δίσκο της νεοσύστατης εταιρίας, τον περίφημο "Σταθμό" σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, μέσα από τον οποίο ξεπήδησε η τεράστια επιτυχία "Δελφίνι δελφινάκι" που καθιέρωσε αμέσως τον νέο τραγουδιστή. 

Ακολούθησαν πολλές άλλες συνεργασίες που τον εδραίωσαν στις κορυφαίες θέσεις του πενταγράμμου για μια πενταετία περίπου. Τρεις ήταν οι συνθέτες που συνέβαλαν τα μέγιστα στην καταξίωσή του: Ο Μάνος Λοΐζος, ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ο Γιώργος Κατσαρός. Ο Λοΐζος τον εκτιμούσε ιδιαίτερα κι έλεγε πως η φωνή του τού θύμιζε ανέμελο αλάνι που σεργιανάει στους δρόμους τραγουδώντας. Συνέχισε λοιπόν να τον αξιοποιεί και στους επόμενους δίσκους του ("Θαλασσογραφίες", "Νάχαμε τι νάχαμε"). Η συνεργασία του με τον Γιώργο Κατσαρό του απέφερε τρεις μεγάλες εμπορικές στιγμές με τα χιλιοτραγουδισμένα σουξέ "Ο επιπόλαιος", "Κυρά Γιώργαινα" και "Ο Σταμούλης ο λοχίας". Ο Σταύρος Κουγιουμτζής του έγραψε συνολικά 19 ωραιότατα τραγούδια, κυρίως σε δίσκους 45 στροφών ("Ήσουν ωραία", "Ξενάκι είμαι και θαρθώ", "Γεια χαρά καλή", "Αν βαρέθηκες κυρία", "Της ζωής η μελισσοφωλιά", "Μέθυσα κι απόψε", "Πιάστε κορίτσια το χορό", "Στη γειτονιά σου", "Ήθελα να 'μουνα πουλί", "Να 'χα στο στήθος μου γυαλί"). 
Ερμήνευσε επίσης αρκετά τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη, του Απόστολου Καλδάρα, του Κώστα Καπλάνη, του Μπάμπη Μπακάλη, του Βασίλη Βασιλειάδη, του Άγγελου Σέμπου, του Μίμη Πλέσσα, του Χάρη Λυμπερόπουλου, του Γιάννη Σπανού, του Λυκούργου Μαρκέα και του Βασίλη Δημητρίου, ενώ μετά το 1975 η καριέρα του πήρε την κατιούσα και βρέθηκε να ερμηνεύει ασήμαντα τραγουδάκια του Νίκου Καρβέλα ("Στη Χονολουλού", "Τώρα πλάκα μου κάνεις") και του Τόλη Βοσκόπουλου. Μετά το 1981 έπαψε πια να ηχογραφεί νέα τραγούδια και περιορίστηκε σε ζωντανές εμφανίσεις.

Το 1968 λοιπόν ο Γιάννης Καλατζής, παράλληλα με τη συμμετοχή του στον "Σταθμό" του Μάνου Λοΐζου, ηχογράφησε και τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο το όνομά του. Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα συμμάζεμα με τις πρώτες σκόρπιες ηχογραφήσεις του στις 45 στροφές. Στο δίσκο αυτόν βρίσκουμε τη μεγάλη επιτυχία "Τα χρυσά κλειδιά" του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου. Εδώ ακούγεται επίσης για πρώτη φορά το χαριτωμένο "Έβαλα φτερά" των Χάρη Λυμπερόπουλου και Διονύση Τζεφρώνη, το οποίο παραδόξως περιλήφθηκε δυο χρόνια αργότερα και στον τρίτο προσωπικό δίσκο του τραγουδιστή ("Κυρά Γιώργαινα", 1970). Εδώ έχουμε επίσης δυο ακόμα ωραία τραγούδια: Το χασάπικο "Με πήρε η νύχτα" του Απόστολου Καλδάρα και το χασαποσέρβικο "Δάκρυ δάκρυ Μανωλάκη" του Γιώργου Μητσάκη. Ο δίσκος συμπληρώνεται με τραγούδια του Κώστα Καπλάνη και του Χάρη Λυμπερόπουλου, τα οποία έχουν ξεχαστεί πια, όπως και ο δίσκος στο σύνολό του, αφού δεν επανεκδόθηκε ποτέ ψηφιακά, αν και τα μισά τραγούδια μπορεί να τα βρει κανείς σκόρπια σε διάφορες ψηφιακές συλλογές.

(c) LP | MINOS | 1968 | πηγή: tzilivak/d58