Δήμος Μούτσης, Βίκυ Μοσχολιού: Στροφές (1973)

Κατά την τριετία 1971-1973 ο Δήμος Μούτσης βρέθηκε στη στέγη της Philips, όπου ηχογράφησε τρεις μεγάλους δίσκους ("Άγιος Φεβρουάριος", Συνοικισμός Α", "Στροφές") και μερικά σκόρπια τραγούδια. Τα περισσότερα τραγούδια του στη νέα του εταιρία τα ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού, η οποία συμπτωματικά βρέθηκε επίσης στη Philips την ίδια περίοδο προερχόμενη κι αυτή από την Columbia, όπου είχε άλλωστε μια πολύ γόνιμη συνεργασία με τον συνθέτη ερμηνεύοντας μερικά από τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια του.

Ήδη από τους τρεις αυτούς δίσκους του Μούτση στη Philips σας παρουσίασα τον πρώτο και σημαντικότερο, δηλαδή τον "Άγιο Φεβρουάριο". Δυστυχώς όσο κι αν έψαξα στην παλιά μου δισκοθήκη, δεν μπόρεσα να βρω σε βινύλιο τον επόμενο, τον "Συνοικισμό Α", παρόλο που τον είχα! Άγνωστο τι απέγινε, δυστυχώς! Κι έτσι περνάω σήμερα στον τρίτο δίσκο αυτής της σειράς, τις "Στροφές", που εκδόθηκε από τη Philips υπό την ετικέτα της Olympic το 1973.

Οι "Στροφές" ολοκληρώνουν ένα είδος ανάλαφρων λαϊκών τραγουδιών που υιοθέτησε ο συνθέτης εκείνη την περίοδο ξεκινώντας ήδη από τον "Συνοικισμό Α", τραγουδιών με κυρίαρχο τον χορευτικό ρυθμό και τη χαλαρή ενορχήστρωση, λες και ήθελε να αποφορτιστεί από την ένταση του "Άγιου Φεβρουάριου". Ακόμη και οι στίχοι που διάλεξε σ' αυτές τις δυο δουλειές έμοιαζαν πιο απλοί, σχεδόν απλοϊκοί, σαν τις χαλαρές κουβεντούλες ενός απογευματινού καφέ. Γιαυτό άλλωστε και τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια έχουν την υπογραφή του ευθυμογράφου στιχουργού Γιάννη Λογοθέτη, με τον οποίο λίγο νωρίτερα ο Μούτσης είχε γράψει το υπέροχο "Με το πρώτο λεωφορείο" που τραγούδησε ο Μητσιάς.

Κι όμως! Αυτά τα χαλαρά τραγούδια σε κάνουν να χαμογελάς με μια βαθιά αίσθηση ικανοποίησης και ευχαρίστησης. Ο συνθέτης "παίζει" επιδέξια με τους χορευτικούς ρυθμούς, πολλές φορές σκαρώνει καταπληκτικά ορχηστρικά θέματα που τους δίνει τις πιο απλές ονομασίες, όπως "Χορός" ή "Στροφές", αλλά μ' έναν μαεστρικό τρόπο καταφέρνει να παρεμβάλει και κάποια αλλιώτικα τραγούδια που κουβαλούν ένα ξεχωριστό νοηματικό φορτίο, χωρίς να βαραίνουν το σύνολο. Κι εδώ έχουμε 2-3 τέτοια τραγούδια που υπογράφονται στιχουργικά από τον Μάνο Ελευθερίου και αποτελούν "μεγάλες" στιγμές του συνθέτη. Το κορυφαίο όλων δεν είναι άλλο από το συγκλονιστικό τραγούδι αναφοράς στον Μάρκο Βαμβακάρη με τίτλο "Στους μπαξέδες" και υπότιτλο "Εις μνήμην", όπου η αριστουργηματική εισαγωγή που μοιάζει με ένα είδος σπουδής στο μπουζούκι μας εισάγει σ' ένα αργό, σχεδόν τελετουργικό χασάπικο, σπονδή στη μνήμη του μεγάλου Συριανού συντοπίτη του στιχουργού. Ανάλογης νοηματικής και μουσικής φόρτισης είναι και τα δυο ζεϊμπέκικα "Στην πόρτα του παράδεισου" και "Απ' τα μικρά ψαράδικα", επίσης γραμμένα από τον Μάνο Ελευθερίου. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με δυο τραγούδια του Πυθαγόρα ("Εγώ είμ' εγώ", "Αγκαλιά και πλάι πλάι") στη μοναδική - νομίζω - συνάντησή του με τον συνθέτη, τα οποία υπήρξαν και τα μεγαλύτερα σουξέ του δίσκου.

Τι ξέχασα να πω; Α, το κυριότερο: Όλα τα τραγούδια τα ερμηνεύει η Βίκυ Μοσχολιού. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, η ερμηνεία της είναι αποστομωτική και συγκλονιστική! Θα μπορούσα να πω ότι βρίσκεται στο απόλυτο αποκορύφωμα της ερμηνευτικής της ακμής, αν δε γνώριζα ότι θα ακολουθούσαν κι άλλες ακόμη μεγαλύτερες ερμηνείες της τα επόμενα 3-4 χρόνια. 

Εν ολίγοις, η ενορχηστρωτική μαεστρία του Δήμου Μούτση, το πηγαίο ταλέντο του να επινοεί συναρπαστικές μελωδίες και ρυθμούς, η στιχουργική απογείωση του Μάνου Ελευθερίου και η συγκλονιστική ερμηνευτική παρουσία της Βίκυς Μοσχολιού δίνουν μια ξεχωριστή ομορφιά σ' αυτόν το δίσκο, πράγμα που εκτιμήθηκε δεόντως και από το μουσικόφιλο κοινό της εποχής ανταμείβοντάς τον με μια ευρεία εμπορική απήχηση.

(c) LP | Philips/Olympic | 1973 | πηγή: idom/d58