Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

Γιώργος Χατζηνάσιος, Δήμητρα Γαλάνη: Εικόνες (1979)

Η Δήμητρα Γαλάνη έχοντας ήδη κλείσει μια παραγωγικότατη δεκαετία στην Columbia αποφάσισε το 1978 να μετακινηθεί στην τότε αντίπαλη εταιρία Minos, όπου θα παραμείνει ολόκληρη την επόμενη δεκαετία εμπλουτίζοντας ασταμάτητα το προσωπικό της ρεπερτόριο με ωραία τραγούδια και γόνιμες συνεργασίες. Η πρώτη της δουλειά στη νέα εταιρία ήταν ο δίσκος "Μ' αγαπούσες θυμάμαι" κι αμέσως μετά ακολούθησε η νέα συνεργασία της με τον συνθέτη Γιώργο Χατζηνάσιο.
Η σχέση της τραγουδίστριας και του συνθέτη ήταν μακροχρόνια και ήδη είχαν μοιραστεί παλιότερα (1972-1976) αρκετές σημαντικές επιτυχίες ("Ήταν μια φορά κι έναν καιρό", "Αν μ' αγαπάς φίλα σταυρό", "Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί", "Καραβοκύρη βάλε μπρος", "Έλα να σε κάνω ταίρι", "Συγνώμη που σ' αγάπησα", "Τα γαλάζια σου γράμματα") μέσα από τους δίσκους "4.5.3", "Έχει ο Θεός", "Διαδρομή" και "Λεύκωμα".
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος διήνυε την εποχή εκείνη την παραγωγικότερη και εμπορικότερη φάση της καριέρας του με αλλεπάλληλους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Είχε προηγηθεί ένα χρόνο πριν η τεράστια απήχηση της συνεργασίας του με τη Μαρινέλλα. Και τώρα αποφασίζει να χαμηλώσει λίγο τους τόνους γράφοντας αυτόν τον κύκλο τραγουδιών για τη Δήμητρα Γαλάνη, μια ερμηνεύτρια πιο αισθαντική και λιγότερο εμπορική. 
Ο δίσκος αυτός έχει τίτλο "Εικόνες" και περιλαμβάνει πολλά όμορφα τραγούδια με λυρική διάθεση ("Θα σ' αγαπώ", "Όταν γύρω νυχτώνει", "Πάρε την τελευταία μου πνοή", "Νάταν η καρδιά μου φύλλο", "Είναι πληγή η αγάπη μου"), χωρίς φυσικά να λείπουν και τα αβανταδόρικα ρυθμικά κομμάτια που χαρακτηρίζουν τον συνθέτη ("Κοίτα πράματα", "Το γρανάζι", "Μη γελάς"). Σουξέ του δίσκου αναδείχθηκε το εναρκτήριο "Ζω" με την εντυπωσιακή συνοδεία του πιάνου, το οποίο μάλιστα δίνεται και σε οργανική μορφή ως επίλογος του δίσκου. 

Στους στίχους των τραγουδιών έχουμε ονόματα, όπως του Κώστα Τριπολίτη, του Γιάννη Καλαμίτση, του Κυριάκου Ντούμου και του Μιχάλη Μπουρμπούλη. Σημειώνω ότι το τραγούδι "Πάρε την τελευταία μου πνοή", γραμμένο σε ύφος άριας, προέρχεται από ανέκδοτη (ακόμα;) όπερα του συνθέτη.

(c) LP | Minos | 1979 | πηγή: d58