Γιώργος Χατζηνάσιος: Έχει ο Θεός (1973)

Με τίτλο "Έχει ο Θεός" κυκλοφόρησε το 1973 ο δεύτερος μεγάλος δίσκος του Γιώργου Χατζηνάσιου με 12 καινούργια τραγούδια γραμμένα στην ίδια αισθητική γραμμή με τα τραγούδια του δίσκου "4.5.3" που είχε προηγηθεί. Αυτή τη φορά οι στίχοι ανήκουν αποκλειστικά σε έναν στιχουργό, τον Γιάννη Λογοθέτη, που εκείνη την εποχή είχε τακτική παρουσία στα δισκογραφικά πράγματα έχοντας ξεκινήσει πλάι στον Δήμο Μούτση λίγα χρόνια νωρίτερα, ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Χριστόδουλο Χάλαρη στα "Παιδικά" (1974), αλλά κυρίως με τον Θέμη Ανδρεάδη σε μια μακριά σειρά χιουμοριστικών δίσκων, στους οποίους μάλιστα κάποια στιγμή ανέλαβε και ρόλο συνθέτη.

Τα τραγούδια αυτού του δίσκου γνώρισαν μεγαλύτερη ακόμη επιτυχία καθιερώνοντας τον συνθέτη σε σημαντικό δημιουργό. Σχεδόν όλα τα τραγούδια ακούστηκαν πολύ και τραγουδήθηκαν ευρέως. Ξεχώρισαν ίσως λίγο παραπάνω τα: "Τι να πούμε τι", "Ορκίστηκα στο λόγο μου", "Αν μ' αγαπάς φίλα σταυρό", "Πάρε τον ηλεκτρικό", "Τα μεσημέρια της Κυριακής", "Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί", "Πέρνα να τα πούμε", "Έλα να σε κάνω ταίρι". Χμ, έμεινε και κανένα απέξω; Πάντως το ομώνυμο του δίσκου είναι από από αυτά που ακούστηκαν λιγότερο, αλλά είναι και το αγαπημένο μου.

Ο συνθέτης δείχνει τη μεγάλη ευχέρειά του στο στήσιμο απλών και εύηχων μελωδιών που ακολουθούν τον ελαφρολαϊκό συρμό της εποχής. Στιγμές στιγμές έχει κανείς την εντύπωση ότι κάποια τραγούδια θα μπορούσε να τα είχε γράψει κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης! Κι επίσης πρέπει να πω ότι δυο τουλάχιστον τραγούδια ("Έχει ο Θεός", "Στο σίδερο και στη φωτιά") δεν έχουν τη φυσιολογική ανάπτυξη των άλλων τραγουδιών, γιατί δεν έχουν κάποια οργανική εισαγωγή και μοιάζουν σαν να ξεκινούν από τη μέση!

Οι δύο ερμηνευτές του δίσκου, ο Μανώλης Μητσιάς και η Δήμητρα Γαλάνη, αποδίδουν εξαιρετικά τα τραγούδια. Αυτός είναι ο τρίτος κατά σειρά κοινός τους δίσκος μετά τα "Της γης το χρυσάφι" (1971) και "Κόκκινη κλωστή" (1972). 

(c) LP | EMI Columbia | 1973 | πηγή: d58