Αργύρης Κουνάδης: Εν Αθήναις (1976)

Μιας και αναφερθήκαμε στον Νότη Μαυρουδή, έναν καλλιτέχνη με τη διπλή ιδιότητα του συνθέτη τραγουδιών και του σολίστ κλασικής κιθάρας στο πεδίο της λόγιας μουσικής, ευκαιρία να σταθούμε και σε έναν άλλο "διπρόσωπο" δημιουργό, τον Αργύρη Κουνάδη (1924-2011), που υπηρέτησε με συνέπεια τη "σοβαρή" μουσική ως όψιμος εκπρόσωπος της λεγόμενης "εθνικής σχολής" καταθέτοντας σημαντικό έργο, ελάχιστο μέρος του οποίου πέρασε στη δισκογραφία, ενώ παράλληλα και για μια δεκαετία (1973-1982) πέρασε και στο χώρο του απλού τραγουδιού ηχογραφώντας μια πανέμορφη σειρά δίσκων με πολλά ωραία τραγούδια που εκείνη την εποχή ακούστηκαν και αγαπήθηκαν πολύ.

Το 1976 λοιπόν ο Αργύρης Κουνάδης ηχογράφησε τον 5ο κατά σειρά τραγουδιστικό του δίσκο με τίτλο "Εν Αθήναις". Είχαν προηγηθεί οι κύκλοι τραγουδιών: "Δεν περισσεύει υπομονή" (1973), "Ρόδα είναι και γυρίζει" (1974), "Παραλογές" (1975) και "Το ταξίδι" (1975). Ο συγκεκριμένος δίσκος εκδόθηκε από την Polygram και αποτελεί το soundtrack της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς που προβλήθηκε κατά τη σεζόν 1975-1976 από την ΕΡΤ, όπως μετονομάστηκε ακριβώς εκείνη τη χρονιά το πρώην ΕΙΡΤ. Το σενάριο υπέγραφαν δύο σπουδαίοι άνθρωποι της τηλεόρασης, ο Βαγγέλης Γκούφας και ο Μάριος Ποντίκας. Οι ίδιοι υπογράφουν και τους στίχους των δέκα τραγουδιών του δίσκου, αν και αυτό παραδόξως δεν αναφέρεται πουθενά στα στοιχεία της έκδοσης! Κάθε πλευρά κλείνει με ένα οργανικό θέμα, χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας της σειράς. Το δεύτερο απ' αυτά με τίτλο "Οδός Ανεμώνης, αδιέξοδο" είναι ένα όμορφο αργό θέμα έντονα μελαγχολικής διάθεσης που ακουγόταν στους τίτλους τέλους κάθε επεισοδίου.

Ο δίσκος περιλαμβάνει μερικά πασίγνωστα τραγούδια της εποχής. Δύο απ' αυτά αποτέλεσαν μεγάλες επιτυχίες. Πρόκειται για τα εμβληματικά: "Όρτσα τα πανιά" (ένα δυνατό στυλιζαρισμένο χασάπικο που παιζόταν στους τίτλους έναρξης) και "Στην Πλατεία Αβησσυνίας" (ένα καταπληκτικό σοφιστικέ ζεϊμπέκικο με έξοχη ενορχήστρωση). Το κλίμα των τραγουδιών αποπνέει μιαν αίσθηση φθοράς και μικροαστικής μιζέριας, χωρίς μελοδραματισμούς ωστόσο, αλλά με μια καθαρτική σατιρική διάθεση. Ιδού μερικοί χαρακτηριστικοί στίχοι από το τραγούδι "Η ωραία του Υπερπέραν", γραμμένοι σκόπιμα σε άπταιστη καθαρεύουσα:

"...Η ώρα του μοιραίου, | ο φονεύς εστάθη επί την θύραν  |  ενθυμίζων φρικωδώς την μοίραν, | ήτις καθορώσα λοιδορεί. | Αισθήματος ωραίου, | μήδ' αυτού εξαίρεσιν ποιούσα  |  τον θνητόν θανάτω απειλούσα, | ον λαμβάνει ούτος αυθωρεί..."

Βασικός ερμηνευτής είναι ο Αντώνης Καλογιάννης που είχε τραγουδήσει και στον προηγούμενο δίσκο του συνθέτη ("Το ταξίδι"), αλλά και στον επόμενο ("Made in Greece"). Μαζί του η υπέροχη Λήδα, κόρη της μεγάλης ιέρειας του ελαφρού τραγουδιού Δανάης, γνωστή μας ως μέλος του δίδυμου Λήδα και Σπύρος, η οποία ήδη ακολουθούσε προσωπική καριέρα. Η ενορχήστρωση φέρει την υπογραφή του συνθέτη, ενώ τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Τάσος Καρακατσάνης.

(c) LP | PolyGram | 1976 | πηγή: d58