Ο Γιάννης Σπανός παίζει Σπανό (1965/1973)

Έχοντας πίσω του ήδη κάμποσα γόνιμα χρόνια στη μουσική ζωή του Παρισιού ως πιανίστας και συνθέτης, το 1964 ο Γιάννης Σπανός κάνει την πρώτη ελληνική του εμφάνιση με τη θρυλική νεοκυματική μπαλάντα "Μια αγάπη για το καλοκαίρι" εγκαινιάζοντας έτσι την υπέροχη συνεργασία του με τη γλυκύτατη τραγουδίστρια Καίτη Χωματά, τον αισθαντικό στιχουργό Γιώργο Παπαστεφάνου και τη δισκογραφική εταιρία Lyra του Αλέκου Πατσιφά, όπου θα βρει φιλόξενη στέγη πλέον ο ίδιος, αλλά και το νεοσύστατο ρεύμα του "Νέου Κύματος". 

Οι τρεις αυτοί συνεργάτες ηχογραφούν μεμιάς αρκετά τραγούδια που κάνουν αμέσως αίσθηση για τη μελωδική τους αύρα, τη λιτή ενορχήστρωση και τον ευαίσθητο στίχο. Το 1965 μάλιστα ο συνθέτης θα μας παρουσιάσει και τον πρώτο μεγάλο του δίσκο με τίτλο "Αποδημίες" βασισμένο σε στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου και του Κώστα Γεωργουσόπουλου με αποκλειστική ερμηνεύτρια τον Καίτη Χωματά.

Την ίδια χρονιά λοιπόν, το 1965, ο συνθέτης αποφασίζει να κάνει και μια διαφορετική ηχογράφηση, εμφανώς επηρεασμένος από ένα δίσκο που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα στην ελληνική αγορά. Ο δίσκος αυτός δεν ήταν άλλος από τους "Δεκαπέντε Εσπερινούς" του Μάνου Χατζιδάκι, την αισθητική των οποίων θέλησε να μεταφέρει ο Σπανός και στις δικές του μελωδίες. 

Αποτέλεσμα ήταν η έκδοση του δίσκου "Ο Γιάννης Σπανός παίζει Σπανό" που περιλαμβάνει δεκατέσσερις οργανικές διασκευές των μελωδιών γνωστών τραγουδιών του από εκείνη την πρώτη περίοδο. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για ένα κομψοτέχνημα της ελληνικής δισκογραφίας που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από το χατζιδακικό πρότυπο. Υπέροχες μελωδίες που αναδεικνύονται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο μέσα από την αφαιρετική ενορχήστρωση που περιορίζεται σε ένα κουαρτέτο αποτελούμενο από το πιάνο του Γιάννη Σπανού, το βιολοντσέλο του Σωτήρη Ταχιάτη, την κλασική κιθάρα του Δημήτρη Φάμπα και το μπάσο του Γιώργου Θεοφιλόπουλου.

Σημειώνω ότι ο δίσκος επανεκδόθηκε το 1973 υπό την ετικέτα της Minerva με νέο τίτλο "Οι μελωδίες του Γιάννη Σπανού" (απ' όπου το rip που σας προσφέρω), ενώ το 1980 γνώρισε μια νέα επανέκδοση από την Alcyon, με την οποία επανεκδόθηκε και ψηφιακά το 1994, αλλά με τον αρχικό του τίτλο πλέον.

ΥΓ. Ο δίσκος αυτός έχει καταχωρηθεί με αδρά γράμματα στο ημερολόγιο των προσωπικών μου αναμνήσεων, γιατί με παραπέμπει σε μια πολύ έντονη εμπειρία. Ήταν Ιούνιος του 1978 και μόλις είχα αγοράσει απ' το υστέρημά μου το δίσκο από το Studio52, το παλιό δισκάδικο της πλατείας Ναβαρίνου στη Θεσσαλονίκη. Μετά το εξαντλητικό διάβασμα για τις εξετάσεις της επόμενης ημέρας, γύρω στις 11 το βράδυ ήρθε η ώρα επιτέλους ν' ακούσω το δίσκο κι επειδή μου άρεσε πολύ, τον έβαλα να παίξει πάλι απ' την αρχή, για να ευχαριστηθώ τις υπέρτατης ομορφιάς μελωδίες του Γιάννη Σπανού. Στη διάρκεια της τρίτης επανάληψης ξαφνικά όλα τραντάχτηκαν τριγύρω μου δυνατά λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου! Τι είχε συμβεί; Μα τι άλλο από εκείνον τον τραγικό σεισμό που συγκλόνισε όλη τη Θεσσαλονίκη και είχε ως συνέπεια την κατάρρευση μιας πολυκατοικίας λίγα μόλις μέτρα πιο μακριά από το διαμερισματάκι μου. Εννοείται ότι μόλις σταμάτησε η δόνηση, τα παράτησα όλα κι έφυγα πανικόβλητος μέσα στο αφηνιασμένο πλήθος ψάχνοντας καταφύγιο σε κάποιο ανοιχτό χώρο. Ωστόσο ο δίσκος έμεινε να παίζει μονάχος του στο μικρό πικάπ και το δικό μου το μυαλό κόλλησε εκεί! Τι να απέγινε άραγε ο καινούργιος μου δίσκος! Την άλλη μέρα, όταν αποτόλμησα ν' ανέβω στο δωματιάκι μου, βρήκα το δίσκο καλυμμένο με σκόνες και καπνιές από τη σόμπα! Ήταν το μόνο αντικείμενο που πήρα μαζί μου φεύγοντας βιαστικά λόγω των ασταμάτητων μετασεισμών και βάλθηκα αμέσως να τον καθαρίζω προσεκτικά μακαρίζοντας την τύχη μου που δεν προσγειώθηκαν πάνω του οι σοβάδες που είχαν σωριαστεί ολόγυρα!

(c) LP | Lyra/Minerva | 1965/1973 | πηγή: d58