Το 1976 στάθηκε μια οριακή χρονιά για την προσωπική διαδρομή της Μαρίζας Κωχ. Ήταν η χρονιά που πήρε μέρος στο (αρκετά σοβαρότερο τότε) Φεστιβάλ της Eurovision και μάλιστα μ' ένα τολμηρό και απολύτως αντισυμβατικό για την περίσταση τραγούδι ("Παναγιά μου, Παναγιά μου"), αποτέλεσμα του οποίου υπήρξε και η κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου.
Στο τέλος της ίδιας χρονιάς επίσης κυκλοφόρησε ένας ακόμη προσωπικός δίσκος της Μαρίζας με τίτλο "Άσε με να ταξιδέψω", ο οποίος έμελλε να είναι και ο τελευταίος αυτής της τόσο γόνιμης συνεργασίας της με τη δισκογραφική εταιρία Minos.
Και σπεύδω να πω ότι είναι ένας πολύ αξιόλογος δίσκος αυτός, καθώς εδώ σημειώνεται μια συνειδητή και δυναμική απόπειρα της καλλιτέχνιδας να ανανεώσει το ύφος της και να αποκοπεί από τη στενή της σχέση με τον παραδοσιακό ήχο βασιζόμενη πλέον στις δικές της δημιουργικές δυνάμεις.
Συνεπικουρούμενη από την έμπειρη ενορχηστρωτική μπαγκέτα του Τάσου Καρακατσάνη, η Μαρίζα εδώ εμφανίζεται ως ώριμη πια τραγουδοποιός και μας δίνει έναν ωραίο κύκλο έντεχνων λαϊκών τραγουδιών σε δική της μουσική και στίχους κατά το πλείστον. Είναι εμφανής η επιρροή της από τον ρεμπέτικο ήχο και ιδιαίτερα από τον Τσιτσάνη. Ξεχωρίζουν τα δύο πρώτα τραγούδια ("Κι εσύ τρελή με τυραννάς", "Νέα Μαινεμένη"), από τα ωραιότερα που έγραψε ποτέ, τα οποία προμηνύουν την υπέροχη συνέχεια που θα έχουμε την επόμενη χρονιά (με τα τραγούδια του Καββαδία).
Ανάμεσα στα υπόλοιπα τραγούδια βρίσκουμε και μια έξοχη διασκευή ενός αριστουργηματικού τραγουδιού του Βασίλη Τσιτσάνη ("Κάθε βράδυ λυπημένη"), καθώς και μια χαμηλόφωνη ρυθμική μπαλάντα του Περικλή Χαρβά, ενώ δεν ξέχασε και πάλι τον αγαπημένο της Διονύση Σαββόπουλο, μόνο που αυτή τη φορά δεν τραγούδησε κάποιο δικό του τραγούδι, αλλά προτίμησε να γράψει ένα δικό της και να του το αφιερώσει ("Στον Διονύση").
(c) CD | Minos | 1976 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου