Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022

Λίνος Κόκοτος: Ζωγραφιές και χρώματα (1992)

Η δισκογραφική προσφορά του Λίνου Κόκοτου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 ήταν μεν σποραδική και αραιή, αλλά κατά κανόνα υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών, με αποτέλεσμα να έχουμε από εκείνη την εποχή μερικά πανέμορφα τραγούδια που ακόμα συγκινούν και τραγουδιούνται. 
Στη συνέχεια αραίωσε πολύ την παρουσία του, ενώ ταυτόχρονα έχασε σε μεγάλο βαθμό τη μελωδική του ευρηματικότητα, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν λιγότερο εμπνευσμένες δουλειές, οι οποίες φυσιολογικά δεν άντεξαν στο χρόνο. 
Μια τέτοια δουλειά είναι και ο όψιμος δίσκος του "Ζωγραφιές και χρώματα" που κυκλοφόρησε το 1992 και είναι από τις τελευταίες δισκογραφικές του καταθέσεις, αφού στη συνέχεια μας έδωσε μόλις δύο ακόμη κύκλους τραγουδιών μέσα σε διάστημα τριάντα χρόνων! 
Ο δίσκος περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια (στην ψηφιακή έκδοση προστέθηκαν άλλα δύο) με λαϊκά αλλά και μοντέρνα χρώματα που ενορχήστρωσε ο Χάρης Ανδρεάδης. Οι στίχοι είναι των Γιάννη Μέτσικα, Κυριάκου Ντούμου, Πάνου Φαλάρα, Ηλία Κατσούλη, Χρήστου Πρωμύρα και Γιώργου Κλεφτογιώργου. Τραγουδούν οι καινούργιοι και άσημοι τότε ερμηνευτές Νίκος Ανδρουλάκης, Παναγιώτης Τσιάπης και Ζωγραφία Χρυσουλάκη. Σε δυο τραγούδια συμμετέχει και ο Μανώλης Μητσιάς. Τα περισσότερα είναι καλογραμμένα και ακούγονται ευχάριστα, αλλά ξεχωρίζει το αισθαντικό "Να μη χαράξει" που ερμηνεύει πολύ τρυφερά ο ίδιος ο συνθέτης! Το εξώφυλλο κοσμεί ο πίνακας "Άγγελος" του ζωγράφου Πάνου Τζωρτζίνη (1950-2006).

(c) CD | FM Records/Μορφή | 1992 | Πηγή: d58

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

https://www.discogs.com/release/3850116-%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%A3%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9-%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%92%CF%81%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%82

Υπαρχει κι αυτο σπανιοτατο....

Άαβας / d58 είπε...

Unfair λέγεται αυτό! Αντί να παραπέμπετε σε άλλη σελίδα, θα ήταν πιο σωστό να είχατε κοιτάξει πρώτα εδώ, οπότε θα διαπιστώνατε ότι ο "σπανιότατος" αυτός δίσκος φιλοξενείται ήδη στο Δισκοβόλο εδώ και 5 χρόνια!

Ανώνυμος είπε...

Λαθος μου σορρυ!