Τρίτη 12 Απριλίου 2022

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Βραχνός προφήτης (2000)

Η δεκαετία του 2000 ξεκίνησε εντυπωσιακά μ' ένα δίσκο που τελικά τη σφράγισε ανεξίτηλα και δικαίως σε σχετική ψηφοφορία των αναγνωστών του περιοδικού Δίφωνο ανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος της πρώτης δεκαετίας του καινούργιου αιώνα. Πρόκειται για τον "Βραχνό Προφήτη" του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ο Λαρισαίος τραγουδοποιός είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή ήδη μιαν αξιόλογη δισκογραφική παρουσία με τέσσερις προσωπικούς δίσκους, οι οποίοι είχαν κάνει καλή εντύπωση, αλλά δε στάθηκαν ικανοί να τον αναδείξουν ακόμη σε κορυφαία μουσική προσωπικότητα.
Ο "Βραχνός Προφήτης" όμως, μετά από τρίχρονη περισυλλογή, αποτέλεσε τη μεγάλη στροφή του δημιουργού σε νέους δρόμους, πολύ πρωτότυπους κι εν πολλοίς πειραματικούς, που διαμόρφωσαν ένα ισχυρό προσωπικό ύφος, όπου ενσωματώνονται με τρόπο γόνιμο και δημιουργικό στοιχεία από χώρους που έμοιαζαν ξένοι προς τα μουσικά υλικά που χρησιμοποιούσε μέχρι τότε. Έτσι προέκυψε ένας σπουδαίος κύκλος τραγουδιών διανθισμένος με εντυπωσιακά οργανικά σχήματα και ενορχηστρωτικούς αυτοσχεδιασμούς. Το άνοιγμα του Παπακωνσταντίνου σε περιοχές του ροκ και της τζαζ με κλεφτές ματιές ακόμη και στη λόγια μουσική πιστώνεται στο συναρπαστικό αποτέλεσμα. Δίπλα του στάθηκαν με αποφασιστική συμβολή ο Γιάννης Αγγελάκας ως ερμηνευτής τριών τραγουδιών και ο Μπάμπης Παπαδόπουλος με τις κιθάρες του και τη συμμετοχή του στην παραγωγή του δίσκου.
Δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο τραγούδι από έναν τόσο σφιχτοδεμένο και άρτιο κύκλο. Ακούστηκε περισσότερο ίσως το γοητευτικό "Όταν χαράζει", που αποδίδει χαμηλόφωνα και υποβλητικά ο Γιάννης Αγγελάκας, αλλά ο "Ήμερος πόθος" και ο "Άτμαν", βασισμένα σε ποίηση του Χρήστου Μπράβου, η "Παλιά πληγή", ο "Πεχλιβάνης", τα ηπειρώτικα πολυφωνικά περάσματα ή το περίπλοκο ορχηστρικό φινάλε δύσκολα ξεκολλούν από το μυαλό σου κάθε φορά που τελειώνει η ακρόαση του μεγάλου αυτού δίσκου. Σημειώνω ότι η αινιγματική μορφή με τα αδρά χαρακτηριστικά στο εξώφυλλο προέρχεται από ιστορική φωτογραφία του σπουδαίου Λαρισαίου φωτογράφου Τάκη Τλούπα.

(c) CD | Lyra | 2000 | Πηγή: d58

Δεν υπάρχουν σχόλια: