Οι πρώτοι τους δίσκοι: Πόπη Αστεριάδη

Αν η Καίτη Χωματά άνοιξε το δρόμο για το νεοκυματικό ερμηνευτικό ύφος, ήρθε αμέσως μετά μια άλλη βελούδινη κι απέραντα εκφραστική φωνή να επισφραγίσει αυτό το ύφος. 

Ο λόγος για την αγαπημένη Πόπη Αστεριάδη που συχνά την έχουμε τιμήσει σ' αυτές τις σελίδες, αλλά μας είχε ξεφύγει ως τώρα το επίσημο δσκογραφικό της ντεμπούτο με την πρώτη ολοκληρωμένη προσωπική της κατάθεση που ήρθε το 1968, αν και είχαν ήδη μεσολαβήσει τέσσερα χρόνια από το πρώτο δειλό της φανέρωμα στα μουσικά μας πράγματα. 

Θυμίζω ότι πρωτοεμφανίστηκε στα περίφημα "Νέα ταλέντα" του Γιώργου Οικονομίδη το 1964 μαζί με την πρώτη της εξαδέλφη ως ντουέτο με την ονομασία Πόπη-Λουκία ερμηνεύοντας το τραγούδι "Η πρώτη μας νύχτα" του Μίμη Πλέσσα. Λίγο αργότερα ηχογράφησε το πρώτο της 45άρι στη Lyra με δυο τραγούδια του Πάνου Σαββόπουλου (Ο χαμός, Μικρή αγαπημένη), για να ακολουθήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία με τον Νίκο Μαμαγκάκη, αλλά και με αρκετούς άλλους συνθέτες με σκόρπιες ηχογραφήσεις για τις 45 στροφές, όπως ο Νότης Μαυρουδής, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Μίμης Πλέσσας, ο Ηλίας Καραγιάννης, ο Γιώργος Κουρουπός (ή Κορνάρος), ο Σπήλιος Μεντής, ο Γιάννης Γκούμας, ο Νίκος Χουλιαράς, η Ντίνα Χατζηνικολάου, ο Κώστας Ξενάκης και βέβαια ο Γιάννης Σπανός που την αξίωσε να τη συμπεριλάβει στην ερμηνευτική ομάδα και των δύο εμβληματικών "Ανθολογιών" του (1967/1968).

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Πόπης Αστεριάδη που εκδόθηκε από τη Zodiac (θυγατρική της Lyra) το 1968 με τίτλο φυσικά το όνομά της. Κατά τα ειωθότα της εποχής, ο δίσκος δεν περιέχει πρωτότυπο υλικό, αλλά αποτελεί ένα συμμάζεμα από σκόρπιες ηχογραφήσεις που είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε δίσκους 45 στροφών και είχαν κάνει γνωστό το όνομα της ερμηνεύτριας. 

Πρόκειται λοιπόν για μια ανθολογία δώδεκα τέτοιων στιγμών που κινούνται στο χαρακτηριστικό νεοκυματικό ύφος που τότε υποστήριζε η Lyra του Αλέκου Πατσιφά, με τρυφερές μπαλάντες λυρικού χρώματος σε μουσική, στίχους και οργανική συνοδεία, αλλά και κάποιες φευγαλέες λαϊκές αναλαμπές, όπως τα δυο τραγούδια του Γιώργου Κουρουπού (Τι να σου στείλω ξένε μου, Αγαπώ ένα παλικάρι). Περιλαμβάνονται φυσικά και τα δυο τραγούδια που ήδη είχαν ξεχωρίσει και σημείωσαν εμπορική επιτυχία, δηλαδή το αγαπημένο "Μια γιορτή" του Ηλία Καραγιάννη και το ποπ αποχρώσεων "Στου Φιλοπάππου" του Κώστα Ξενάκη. 

Ωστόσο προσωπικά ξεχωρίζω τέσσερα τραγούδια που τα κατατάσσω με σιγουριά στις κορυφαίες ερμηνευτικές στιγμές της Πόπης Αστεριάδη, αλλά και του Νέου Κύματος γενικότερα. Αναφέρομαι σε δυο τραγούδια του Γιάννη Σπανού πλημμυρισμένα με απέραντης ομορφιάς μελωδικά χρώματα, δηλαδή τη "Βροχή" σε ποίηση Τάκη Χατζηαναγνώστου (από την πρώτη "Ανθολογία") και "Σαν κάθε βράδυ" σε στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου. Τα άλλα δυο τραγούδια υπογράφονται από τον Γιάννη Γκούμα και είναι το εξαίσιο "Μικρέ μου άνεμε" (το θεωρώ το ωραιότερο τραγούδι της Πόπης) και το τρυφερό "Σεπτέμβρη μήνα μου", αμφότερα σε ποίηση Δημήτρη Χριστοδούλου.

(c) CD | Zodiac/Lyra | 1968 | Πηγή: d58