Ξεκινώ σήμερα ένα μικρό αφιέρωμα στο δισκογραφικό ντεμπούτο μερικών εκλεκτών Ελλήνων ερμηνευτών της ευλογημένης γενιάς '60-'70, αν και βέβαια ο Δισκοβόλος φιλοξενεί ήδη πολλές τέτοιες πρωτιές διαφόρων ερμηνευτών, όπως του Γιώργου Ζωγράφου, του Μιχάλη Βιολάρη, της Αρλέτας, της Βίκυς Μοσχολιού, της Μαρινέλλας, του Σταμάτη Κόκοτα, του Γιώργου Νταλάρα, της Χαρούλας Αλεξίου, της Ελένης Βιτάλη κ.ά.
Και ξεκινώ με το δίσκο "Αποδημίες", έκδοση του 1965 από τη Lyra, που ιστορικά κατέχει διπλό ρόλο, γιατί σηματοδοτεί την πρώτη δισκογραφική εμφάνιση δύο κορυφαίων εκφραστών του Νέου Κύματος, του αγαπημένου συνθέτη Γιάννη Σπανού και της μούσας του εκείνη την πρώιμη εποχή Καίτης Χωματά.
Ο Γιάννης Σπανός είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια νωρίτερα τη συνθετική του δραστηριότητα στη Γαλλία μελοποιώντας γάλλους ποιητές και συνεργαζόμενος με διάσημες φωνές, όπως η Juliette Greco. Με προτροπή του Γιώργου Παπαστεφάνου αποφάσισε να γράψει τα πρώτα ελληνικά του τραγούδια για λογαριασμό της νεοσύστατης εταιρίας του Αλέκου Πατσιφά, εγκαινιάζοντας το μουσικό ρεύμα του "Νέου Κύματος". Το πρώτο τραγούδι της συνεργασίας του με την Καίτη Χωματά ήταν το θαυμάσιο "Μια αγάπη για το καλοκαίρι" που κυκλοφόρησε σε 45άρι το 1964 και αποτέλεσε την απαρχή μιας πολύ γόνιμης συνεργασίας για μια 5ετία περίπου.
Οι "Αποδημίες" ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος αυτής της συνεργασίας και αποτελεί τυπικό δείγμα του νεοκυματικού ύφους, δηλαδή της μελωδικής και χαμηλόφωνης μπαλάντας με μικρή οργανική συνοδεία. Το πρώτο μέρος του δίσκου είναι γραμμένο πάνω σε στίχους του Κώστα Γεωργουσόπουλου (μετέπειτα Κ.Χ. Μύρη), ενώ στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια του συνθέτη της περιόδου αυτής σε στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου, της Ανθής Κασταλία και του Αλέξη Αλεξόπουλου: "Κι αν σ' αγαπώ, δε σ' ορίζω", "Τάχα γιατί", "Μικρό ταξίδι στο γιαλό" και "Όταν τη νύχτα", το οποίο στην ορχηστρική του εκδοχή είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι και το βρίσκουμε, μαζί με τις μελωδίες αρκετών από τα υπόλοιπα τραγούδια, στο δίσκο "Οι μελωδίες του Γιάννη Σπανού" (ή: "Ο Γιάννης Σπανός παίζει Γιάννη Σπανό").
Η Καίτη Χωματά σφραγίζει αυτά τα τραγούδια με τις συναρπαστικές της ερμηνείες ανοίγοντας το δρόμο για ένα διαφορετικό ερμηνευτικό ύφος, σχεδόν εξομολογητικό, σαν να απευθύνεται σε μια μικρή φιλική παρέα, που θα βρει αρκετούς θιασώτες τα επόμενα χρόνια και ασφαλώς θα χαρακτηρίσει βαθιά το νεοκυματικό τραγούδι, του οποίου η ίδια θα καταγραφεί ως πιο χαρακτηριστική γυναικεία φωνή.
(c) CD | Lyra | 1965 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου