Δε χρειάζεται να το πω εγώ, γιατί είναι εμπεδωμένη η ομόφωνη πλέον ετυμηγορία των ανθρώπων που αγαπούν το ελληνικό τραγούδι: Η Ελένη Βιτάλη (πραγματικό όνομα: Ελένη Λαβίδα) είναι μια μεγάλη ερμηνεύτρια! Σαφώς. Και είναι μια ερμηνεύτρια που κατάφερε να συνδυάσει τη φωνητική αρτιότητα με οριακές ερμηνείες ενός πολύ ετερόκλητου υλικού, από το παραδοσιακό ως το "έντεχνο", από την τρυφερή μπαλάντα ως το ...σκυλάδικο! Ακόμη και στη σύνθεση δοκίμασε τις δυνάμεις της με ξεχωριστή επιτυχία ("Το απέναντι μπαλκόνι", "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ΄").
Πρώτος της εμπιστεύθηκε τραγούδια ο Αργύρης Κουνάδης στον υπέροχο δίσκο "Δεν περισσεύει υπομονή" (1973) κι ακολούθησε το φεστιβαλικό "Χωρίς δεκάρα" που την έκανε γνωστή στο πανελλήνιο, αλλά και εκλεκτές συμμετοχές σε δίσκους του Μίκη Θεοδωράκη, του Μιχάλη Τερζή, του Σπύρου Σαμοΐλη, του Μίμη Πλέσσα, του Γιώργου Κοτσώνη και πάλι του Αργύρη Κουνάδη σε άλλες δυο δουλειές του ("Ρόδα είναι και γυρίζει", "Παραλογές").
Μ' αυτή την βαριά προίκα λοιπόν μαζί της που χτίστηκε μέσα σε 2-3 μόλις χρόνια, έφτασε η στιγμή να μας παρουσιάσει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο το όνομά της, Ελένη Βιτάλη, που κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1975. Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ με τραγούδια πρωτότυπα, αλλά και σταχυολογημένα από τις σκόρπιες συμμετοχές της τα προηγούμενα χρόνια. Έχουμε λοιπόν συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι, του Αργύρη Κουνάδη, του Μίμη Πλέσσα, του Σπύρου Σαμοΐλη, του Ανδρέα Πρέζα, του Γιάννη Μέτσικα και του Δημήτρη Ψαριανού. Η ερμηνεία της Βιτάλη είναι εξαιρετική και ο δίσκος στο σύνολό του πολύ ενδιαφέρων.
(c) LP | Lyra | 1975 | Πηγή: tzil/d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου