Μετά την κυκλοφορία του 2ου προσωπικού δίσκου της Άλκηστης Πρωτοψάλτη το 1981 και στη συνέχεια με τη συμμετοχή της σε σημαντικές δισκογραφικές κυκλοφορίες, όπως το "Φράγμα" (1981) του Δήμου Μούτση, οι "Προσανατολισμοί" (1984) του Ηλία Ανδριόπουλου και, αλλάζοντας στο μεταξύ εταιρία από τη Lyra στην Polydor, η "Έξοδος κινδύνου" (1984) του Γιάννη Σπανού, έρχεται η μεγάλη στιγμή της καριέρας της, ένας δίσκος σταθμός για την ίδια και τους δημιουργούς του.
Το 1985 λοιπόν με το δίσκο "Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ" έχουμε την πρώτη συνάντηση της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με το δίδυμο Σταμάτη Κραουνάκη και Λίνας Νικολακοπούλου, μια συνεργασία που θα κρατήσει χρόνια και θα προσφέρει στην ελληνική δισκογραφία μερικές σπουδαίες στιγμές, οι οποίες μάλιστα γνώρισαν και ευρεία απήχηση.
Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του συνθέτη και σχεδόν όλα τα τραγούδια του αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν πολύ. Και είναι πράγματι ένας ξεχωριστός κύκλος τραγουδιών αυτός σε μουσικό και στιχουργικό επίπεδο. Ο συνθέτης δοκιμάζει με επιτυχία πολλές μουσικές γλώσσες, από μπαλάντες μέχρι βαρύ λαϊκό, από τζαζ μέχρι ανατολίτικες ρεμβαστικές μελωδίες, δείχνοντας μια μεγάλη άνεση να κινείται σε τόσο ετερόκλητα μουσικά μονοπάτια. Βοηθάει σίγουρα σ' αυτό και η ευρηματική, εύστοχη και φρέσκια στιχουργία της Νικολακοπούλου, αλλά και του ίδιου του συνθέτη που υπογράφει σε αρκετά τραγούδια τους στίχους. Ένα τραγούδι μάλιστα, η χαριτωμένη "Μαλάμω", έχει στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου! Το ομότιτλο τραγούδι βέβαια ήταν αυτό που έσυρε όλο το άρμα, όπως και το ρεμβαστικό βαλσάκι "Η Σωτηρία της Ψυχής" που ήδη έχει κερδίσει κατά κράτος τη μάχη με το χρόνο.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα καλά τραγούδια του δίσκου. Το νοσταλγικό "Μαρόκο", τα σπαρακτικά "Περιπολία" και "Μπουλούκια", το τρεχάτο ταγκό "Κιβωτός", η λυτρωτική "Άνοιξη" (το αγαπημένο μου) και ο παιχνιδιάρης "Άδωνις" είναι τραγούδια που εξακολουθούν να κρατούν αγέραστη τη γοητεία τους μετά από 35 ολόκληρα χρόνια!
Η Άλκηστις φαίνεται πως με τα τραγούδια αυτά βρίσκει τον πραγματικό της εαυτό. Τα ερμηνεύει με απόλυτη ταύτιση, τη σφραγίζουν σαν τραγουδίστρια και διαμορφώνουν ένα ανεξίτηλο στίγμα, το οποίο με ευχαρίστηση φαίνεται πως αποφασίζει να κουβαλήσει μαζί της για πολλά χρόνια στη συνέχεια. Και σίγουρα δε βγήκε χαμένη!
(c) LP | Polydor | 1985 | Πηγή: d58/tzil
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου