Μετά την άκρως πετυχημένη συνεργασία της με τον Goran Bregovic, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη επιστρέφει και πάλι σε ασφαλή πεδία πλάι στους μεγάλους μέντορες της καριέρας της, τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου, με μια καινούργια συνεργασία που απέφερε ακόμη έναν πολύ πετυχημένο δίσκο, το "Ανθρώπων έργα" που εκδόθηκε το 1993 από την PolyGram.
Ο δίσκος αποτελεί μιαν ακόμη επιβεβαίωση της συνθετικής ευφυίας του Κραουνάκη, αλλά και της στιχουργικής μανιέρας της Νικολακοπούλου με ευρηματική θεματολογία που διερευνά το βάθος του ερωτικού πάθους μέσα από λεπτεπίλεπτες αποχρώσεις και αφανείς καθημερινές λεπτομέρειες που φωτίζονται στις αθέατες εκείνες πλευρές τους που συνήθως για τον καθένα μας περνούν απαρατήρητες.
Ο Κραουνάκης δεν έχει καμία αναστολή να ενσωματώσει στα τραγούδια του ρυθμούς και ηχοχρώματα παρμένα από κάθε μουσικό παδίο, όσο ετερόκλητο κι αν είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εναρκτήριο τραγούδι ("Δερβίσης") που ξεκινά με έναν ηπειρώτικο αυτοσχεδιασμό του κλαρίνου, για να εξελιχθεί σε ένα ασυγκράτητο τσιφτετέλι. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα κομμάτια, όπως το μεγάλο σουξέ "Τα λαϊκά" με τον φρενήρη ρυθμό του ή ο "Βράχος".
Ωστόσο υπάρχει και η άλλη όψη του συνθέτη με χαμηλόφωνες μελωδίες απέραντου λυρισμού, όπως τα τραγούδια: "Ανθρώπων έργα", "Κάστρο", "Η δουλειά", "Το σίδερο" και πάνω απ' όλα το κορυφαίο τραγούδι του δίσκου, το συγκλονιστικό "Υπερωκεάνιο" που δίνει την ευκαιρία στην Άλκηστη για μια από τις μεγάλες ερμηνείες της καριέρας της.
Με λίγα λόγια, έχουμε εδώ μα από τις καλύτερες στιγμές λοιπόν του συνθέτη και μια εντυπωσιακή ερμηνευτική στιγμή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη.
(c) CD | PolyGram | 1993 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου