Η τριετία 1979-1981 στάθηκε η πιο παραγωγική δισκογραφικά για τον πρόσφατα χαμένο ερμηνευτή Δημήτρη Ψαριανό. Στο διάστημα αυτό, πέρα από τη συμμετοχή του σε αρκετούς δίσκους διαφόρων συνθετών ("Λουκιανού διάλογοι", "Λοταρία", "Σήμερα γεννιέμαι ξανά", Μια άλλη αγάπη"), παρουσίασε μαζεμένες τις πρώτες προσωπικές του δουλειές, πρώτα το δίσκο "Δημήτρης Ψαριανός" (1979), την επόμενη χρονιά το δίσκο του Χρήστου Γκάρτζου "Τα ερωτικά" σε ποίηση Pablo Neruda, όπου είναι και ο αποκλειστικός ερμηνευτής, και, τέλος, το 1981 τη συλλογή "Τα τραγούδια που αγαπώ".
Ο δίσκος λοιπόν "Τα τραγούδια που αγαπώ" είναι μια μικρή ανθολογία δώδεκα τραγουδιών που επέλεξε ο ερμηνευτής να τραγουδήσει σε δεύτερη εκτέλεση με το ξεχωριστό δικό του ερμηνευτικό ύφος. Στενός συνεργάτης του στάθηκε για μια ακόμη φορά ο συνθέτης Στέλιος Φωτιάδης που ενορχήστρωσε επιδέξια το υλικό σε νεοκυματικών αποχρώσεων ύφος ενοποιώντας έτσι μια ετερόκλητη συλλογή τραγουδιών που προέρχονται από αρκετά διαφορετικά μουσικά πεδία, καθώς μαζί με τα λεγόμενα "έντεχνα" τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Γιάννη Σπανού, του Δήμου Μούτση και του Διονύση Σαββόπουλου, συνυπάρχουν επιλογές από την εποχή του Νεου Κύματος (Σπ. Παππάς, Γιάννης Πουλόπουλος), αλλά και δυο καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη και του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Όλα τα τραγούδια κινούνται σε ύφος χαμηλόφωνης μπαλάντας με ακουστικά όργανα, χωρίς ηχητικές εκτροπές και με μια ερμηνεία ώριμη και απόλυτα εκφραστική. Στα φωνητικά συμμετέχει και η Γλυκερία. Όμορφος δίσκος που ακούστηκε αρκετά στην εποχή του.
(c) CD | Lyra | 1981 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου